Aan Mevr. Denise Campbell Bauer
Ambassadeur van de US in België
Geachte Mevrouw,
In heel Europa herdenken we rond deze tijd het begin van de Eerste Wereldoorlog. Beide wereldoorlogen zijn voor ons land bijzonder traumatische perioden geweest. Telkens werd het gewone leven voor vier jaar ontwricht, er was chaos en angst, duizenden sloegen op de vlucht, er was tekort aan de meest noodzakelijke middelen. We leefden onder een schrikbewind van bezetting, met een racistische ideologie, die alleen oog had voor het eigen volk. Het verzet groeide, maar de bezetter sloeg blindelings terug: halve dorpen werden uitgemoord, halve steden verwoest. Wij konden niet op tegen de overmacht van de bezetter, maar gelukkig kregen we hulp van buitenaf, o.a. van de Verenigde Staten. Uiteindelijk kwam de bevrijding, iedereen keerde naar huis en we bouwden de welvaartstaat op, waarin we nu nog steeds leven.
De situatie van oorlog en bezetting van Palestina duurt nu al vele tientallen jaren. Oorspronkelijk waren er honderdduizenden Palestijnse vluchtelingen, intussen zijn het er miljoenen. Een miljoen van hen leeft in de Gazastrook. Volgens het Internationaal Recht, is er een eenvoudige oplossing: Israël moet zich volledig terugtrekken uit bezet gebied en de vluchtelingen hebben het recht naar huis terug te keren. Maar Israël blijft onwettige kolonies uitbreiden en weigert de meest elementaire rechten te erkennen. De Palestijnen moeten vaststellen dat hun land en hun toekomst gestolen worden door het Israëlische bezettingsleger, dat alleen het belang van het eigen (Joodse) volk voor ogen heeft.
Telkens opnieuw komt er verzet in allerlei vormen tegen de bezetting en telkens weer wordt dit bijzonder bloedig onderdrukt. De Palestijnse Gebieden, die nu nog nauwelijks 12 % van het oorspronkelijke Palestina uitmaken, zijn omgeven door muren en prikkeldraad: grote getto’s of openluchtgevangenissen. Maar ook daar is niemand veilig: voortdurend valt het Israëlische leger er binnen, verwoest huizen en infrastructuur, vermoordt mannen, vrouwen en kinderen. Het is onmogelijk in die omstandigheden een leefbare Palestijnse maatschappij op te bouwen, laat staan een welvaartstaat, die in vrede kan leven met zijn buren.
De laatste weken is heel de wereld getuige geweest van de zoveelste tragedie in Gaza. Terwijl onze Westerse regeringen, en vooral die van de Verenigde Staten, de mond vol hebben over “democratie, mensenrechten, vooruitgang, vrede”, blijven ze toekijken hoe het Palestijnse volk wordt onderdrukt, opgesloten, vernederd en vermoord. Waarom steunen De Verenigde Staten Israël nog steeds onvoorwaardelijk en doen ze niets om de bezetting van Palestina tot een einde te brengen?
Met de meeste hoogachting,
Palestina Solidariteit vzw
