Sinds enkele maanden is het debat over de erkenning van een Palestijnse staat weer volop aan het oplaaien in de EU. Zweden erkende Palestina als een soevereine staat en ook andere landen stemden er verschillende moties over. In België liggen ook talrijke voorstellen op tafel, het Brussels parlement stemde reeds over een resolutie. Het Europees parlement keurde op 17 december 2014 een resolutie goed die een Palestijnse staat ‘in principe’ erkent.
Het debat over de erkenning van een Palestijnse staat woedt al langer. Enkele jaren geleden publiceerde Palestina Solidariteit onderstaand standpunt. Tot op de dag van vandaag is dit relevant:
STANDPUNT PALESTINA SOLIDARITEIT VZW M.B.T. EEN STEMMING IN DE VERENIGDE NATIES OVER HET LIDMAATSCHAP VAN DE PALESTIJNSE STAAT
Sinds enige tijd wordt zowel in de politieke wereld als in de media in toenemende mate gesproken over de aanvaarding van een onafhankelijke Palestijnse staat als VN-lid en meer concreet over een eventuele stemming hieromtrent in september 2011.
Als organisatie die sedert jaren opkomt voor de legitieme rechten van het Palestijnse volk is het evident dat ook Palestina Solidariteit haar stem laat horen in deze discussie.
Uiteraard is Palestina Solidariteit verheugd dat voor het eerst in jaren eindelijk het besef lijkt te groeien dat ook het Palestijnse volk in deze discussie zijn rechten heeft en dat er gesproken wordt over een oplossing voor het Israëlisch-Palestijns conflict.
Met verbazing echter stelt Palestina Solidariteit vast dat deze hele discussie in toenemende mate herleid wordt tot een discussie over het beëindigen van de bezetting van de in 1967 bezette Palestijnse gebieden. Dat het conflict niet begon in 1967 en dat het conflict om heel wat meer draait dan het beëindigen van de bezetting van deze in 1967 veroverde Palestijnse gebieden lijkt gewoonweg te worden vergeten. Essentiële zaken als het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen, de rechten en het statuut van de Palestijnen in Israël,… het lijkt in deze hele discussie nauwelijks nog aan bod te komen. Het gaat nochtans niet over een bescheiden bevolkingsgroep: méér dan één miljoen Palestijnen leeft in de staat Israël. Méér dan 50% van het Palestijnse volk, zijnde méér dan 5 miljoen mensen, leeft als vluchteling buiten de grenzen van het historisch Palestina! Over de Palestijnse vluchtelingen binnen de grenzen van historisch Palestina (bvb. deze in de overbevolkte Gazastrook) spreken we dan nog niet.
Kunnen we werkelijk spreken van een oplossing voor het Israëlisch-Palestijnse conflict als in de discussie hieromtrent de rechten van méér dan 50% van het Palestijnse volk hooguit terloops aan bod komen? Palestina Solidariteit meent alvast van niet en hoopt met deze stelling de steun te krijgen van velen die het woord rechtvaardigheid hoog in het vaandel dragen.
Aanvaarding van het VN lidmaatschap van de staat van het Palestijnse volk dient te kaderen in de bescherming van het onvervreemdbare recht op zelfbeschikking in het historische land Palestina. Los van het feit of de politieke wereld kiest voor één- of tweestaten als oplossing voor het Israëlisch-Palestijns conflict wijst Palestina Solidariteit erop dat enkel van een rechtvaardige en duurzame oplossing sprake kan zijn als deze oplossing werkelijk respect toont voor alle principes van het Internationaal Recht inbegrepen de bestaande VN-resoluties.
Daarom dienen bij de aanvaarding van de Palestijnse staat als lid van de VN volgende voorwaarden vervuld te worden:
1.Zowel de toekomstige Palestijnse staat als de staat Israël garanderen gelijke rechten voor alle inwoners zonder onderscheid van ras of geloofsovertuiging.
2.Overeenkomstig VN-resolutie 194, welke Israël bereid was uit te voeren toen het aanvaard werd door de VN in 1949, hebben alle Palestijnse vluchtelingen recht op terugkeer naar hun oorspronkelijke woonplaatsen en een rechtvaardige compensatie.
3.De aanvaarding van een Palestijnse staat als lid van de VN moet gevolgd worden door de volwaardige uitvoering van alle VN-resoluties met betrekking tot het Israëlisch-Palestijns conflict.
4.Net als alle soevereine staten dient de Palestijnse staat volledige soevereiniteit te hebben over het geheel van zijn territorium (grondgebied, grenzen, luchtruim, water en ondergrond) en onderdanen, inbegrepen de volledige en exclusieve bevoegdheid over de eigen defensie.
5.Het territorium van deze toekomstige staat dient vrij te zijn van elke vorm van militaire bezetting en koloniale nederzettingen.
6.De Palestijnse staat dient ook de bevoegdheid te hebben om de rechten te verdedigen van de Palestijnen buiten de grenzen van deze staat, in Israël, in de Arabische buurlanden en in de rest van de Palestijnse diaspora.
7.Teneinde ook ‘in de geesten’ verzoening mogelijk te maken dient de staat Israël excuses aan te bieden voor alle leed dat veroorzaakt is door vele tientallen jaren van bezetting, kolonisatie en etnische zuivering. Deze excuses dienen eventueel gevolgd te worden door een waarheidscommissie.
Alleen wanneer aan al de bovenstaande voorwaarden voldaan wordt, meent Palestina Solidariteit dat alle elementen voor een rechtvaardige en duurzame vrede aanwezig zijn. Ook VN-lidstaten, zoals Israël, dienen de VN-resoluties uit te voeren en zich aan het internationaal recht te houden. Is dit niet het geval moeten sancties worden opgelegd.
Wij hopen, zeker in de aanloop naar de stemming in de vergadering van de Verenigde Naties, dat alle personen (zowel in de politieke wereld, media als daarbuiten) die de woorden ‘rechtvaardige en duurzame vrede’ een warm hart toedragen, bovenstaande eisen met volle overtuiging en kracht samen met ons zullen verdedigen.
Palestina Solidariteit vzw vraagt dat België, als VN-lid, deze stellingname mede zal verdedigen, niet alleen bij de stemming over het lidmaatschap van de staat ‘Palestina’ in september 2011 maar ook erna, zodat deze stemming meer is dan louter een symbolische en vrijblijvende daad.
