Geen enkele hoeveelheid gevechten in Gaza heeft de contouren van het leven daar kunnen verdoezelen; in feite hebben de offers van zijn martelaren bijgedragen aan zijn schoonheid. Gaza is een rondreizende verkoper die je een glimlach schenkt bij elk snoepje dat hij je verkoopt, een grijns die je dorst naar geluk zal lessen in dit land van tranen en begrafenissen, Gaza is een familie die naar het strand ging om zuivere lucht in te ademen gratis van de as van de oorlog, een kind dat paardrijden het mooiste vond wat een kind kon doen om van het leven te genieten, en een visser die hoop op een visnet vestigt.
In Gaza is graffiti overal te vinden waar je je hoofd omdraait, je schrijft je naam uit angst om vergeten te worden, je schrijft een gedachte die je in je hoofd hebt gehad uit angst om vergeten te worden, alsof vergeten de grootste interesse van deze mensen is, en dat is natuurlijk voor mensen die al lang gemarginaliseerd zijn.
Wanneer je wakker wordt met het geluid van verkopers, toeterende auto’s, een moeder die haar kinderen wakker maakt om naar school te gaan, een vader op de ladder die naar zijn werk gaat en denkt aan zijn dag verdienen, studenten die het volkslied zingen en hun dag openen door te bidden voor hun gemartelde klasgenoot, je herkent Gaza’s eigen manier van leven.
Artikel door Arwa Shomar, ESC vrijwilliger bij Palestina Solidariteit
Origineel artikel uit het engels vertaald door onze vrijwilligers:
Gaza is a city that will not perish.
No amount of fighting in Gaza has been able to obscure the contours of life there; in fact, the sacrifices of its martyrs has added to its beauty. Gaza is an itinerant salesman who gives you a smile with every piece of candy he sells you, a grin that will quench your thirst for happiness in this land of tears and funerals, Gaza is a family who went to the beach to breathe pure air free of the ashes of war, a child who thought horseback riding was the finest thing a child could do to enjoy life, and a fisherman who puts hope on a fishing net.
In Gaza graffiti can be found anywhere you turn your head, you write your name for fear of being forgotten, you write a thought you’ve had in your head for fear of being forgotten, as if forgetting is these people’s main interest, which is natural for people who have been marginalized for a long time.
When you wake up to the sound of vendors, car honking, a mother waking up her children to go to school, a father on the ladder going to work thinking about earning his day, students chanting the national anthem and opening their day by praying to their martyred classmate, you’ll recognize Gaza’s own way of life.
