Nieuw rapport B’Tselem

Israël heeft meer dan 280 nederzettingen gebouwd in de Westbank. Op deze manier worden meer dan 440 000 kolonisten gehuisvest. Van deze nederzettingen zijn 138 officieel erkend door de staat. 150 buitenposten zijn niet door de staat erkend. Ongeveer 50 buitenposten werden het afgelopen decennium gebouwd.
De nederzettingen in de Westbank bestrijken honderden vierkante kilometer. Palestijnen hebben beperkte toegang tot deze grond. Israël heeft het land overgenomen met officiële middelen. Door militaire bevelen die verklaren dat het land van de staat is of een schietterrein of een natuurreservaat, is veel land onteigend. Andere stukken land zijn in beslag genomen door kolonisten die Palestijnen met geweld aanvallen.
Het lijkt dat deze twee sporen gescheiden zijn: de staat die openlijk land in beslag neemt met steun van juridische adviseurs en rechters, en de kolonisten die eigenhandig door geweld land in bezit neemt.
In feite is er maar één spoor. Kolonistengeweld tegen Palestijnen is een informeel middel in handen van de staat om steeds meer land over te nemen. De staat geeft onbeperkt steun aan kolonisten die geweld gebruiken tegen Palestijnen. Soms is er sprake van actieve medewerking. Kolonistengeweld is dus onderdeel van het overheidsbeleid.
De staat heeft dus twee manieren, waarop het Palestijnse grond verovert:
1. Het legaliseren van diefstal van land
Tientallen buitenposten, die zonder formele goedkeuring zijn gebouwd, krijgen steun van de Israëlische autoriteiten. Het Israëlische leger verdedigt de buitenposten. Israël legt wegen aan en zorgt voor waterleiding en elektriciteit. Buitenposten krijgen zelfs subsidie bij het opzetten van landbouw en veeteelt.
Vroeger verklaarde Israël voor de buitenwereld dat het wetten wilde opleggen aan de buitenposten en ook buitenposten zou ontmantelen. Uiteindelijk zijn bijna alle buitenposten blijven bestaan.
2. Het legaliseren van geweld tegen Palestijnen
Er zijn talloze dossiers aangelegd en duizenden getuigenissen verzameld door ngo’s in boeken en mediarapportages. Al deze documentatie heeft zo goed als geen effect gehad op het kolonistengeweld tegen Palestijnen.
Slaan, stenen gooien, bedreigingen, brandstichting op het land, vernietiging van bomen en oogsten, diefstal van oogsten, met scherp schieten. In zogenoemde boerderijen hebben kolonisten Palestijnse boeren en herders opgejaagd en verdreven van hun grond en van hun waterbronnen, waar ze generaties lang gebruik van hebben gemaakt.
Israëlische soldaten hebben het recht om kolonisten te arresteren. In plaats daarvan kiezen ze ervoor om Palestijnen van hun grond te ontzetten.
Na kolonistenaanvallen op Palestijnen blijft Israël passief: men doet zijn uiterste best om niet te reageren op incidenten. In de weinige gevallen dat er wel onderzoek gedaan wordt naar een incident is er snel een witwasoperatie om het incident te doen vergeten.
Officiële beschuldigingen worden zelden geregistreerd. Als er straffen worden opgelegd dan zijn die eerder symbolisch.
Het rapport behandelt 5 casussen waarin gedetailleerd ingegaan wordt op kolonistengeweld en de grootschalige overname van land. We lezen hoe het geweld de fundamenten van de Palestijnse gemeenschap ondermijnt. Er is veel inkomstenverlies en uiteindelijk is er geen keuze meer: de Palestijnse bewoners trekken zich terug van gronden en waterbronnen. Als het zo ver is, dan kan de staat Israël het land eenvoudig in beslag nemen.
De apartheidsstaat Israël is gebaseerd op georganiseerd en systematisch geweld tegen Palestijnen. In alle geledingen wordt dit geweld ondersteund: door de overheid, het leger, de Civiele Administratie, het Hoge Gerechtshof, de politie, het gevangeniswezen, de Israëlische Natuur en Parken Autoriteit, enz. De staat Israël maakt gebruik van het kolonistengeweld en past het in in het eigen geweld. Het kolonistengeweld is eveneens georganiseerd, goed uitgerust en doelgericht.
Israël kan zich niet verontschuldigen voor het kolonistengeweld. Als het geweld toegelaten wordt door de Israëlische autoriteiten is kolonistengeweld het geweld van de staat. Kolonisten dagen de staat niet uit, ze bewijzen de staat een dienst.

https://www.btselem.org/publications/202111_state_business