© Foto: Palestina Solidariteit, Abu Ghneim Israëlische kolonie in Palestijns gebied.
Opiniestuk van Jef Halper directeur van The Israëli Comittee against house demolitions.
Het meest verrassende aan de Israëlische verkiezingen is de verbazing en ‘teleurstelling’ van liberale zionisten, in Israël en in het buitenland. “Hoe kon dit gebeuren?” Geschokt door ‘de meest rechtse regering in de geschiedenis van Israël’.
Alsof er echt iets is veranderd, behalve dat Israëli’s niet langer de behoefte voelen om hun kolonistenregime in liberale, ‘democratische’ termen aan te kleden.
Het feit dat mensen verrast zijn, betekent dat ze ofwel nooit de betekenis van het zionisme hebben begrepen – een geval van massaal zelfbedrog – of dat ze zich schamen voor de publieke ontmaskering van hun gewelddadige judaïsering van Palestina.
In feite was de uitkomst van de verkiezingen een natuurlijk gevolg van de zionistische onderneming – inderdaad, het hoogtepunt waar de Israëli’s sinds 1948 (en lang daarvoor) naar hebben gestreefd. Vanaf het allereerste begin, zo’n 130 jaar geleden, heeft het zionisme voorop gestaan in zijn bedoeling om Palestina te judaïseren. Om de inheemse bevolking te verdringen en te vervangen door joden. Om van een Arabisch land een joods land te maken. Palestina om te vormen tot Israël.
Zionisme casten als een koloniale onderneming voor kolonisten is niet alleen een academische oefening. Het VERKLAART het noodzakelijke en voortdurende geweld van verovering, ontheemding, landroof en uiteindelijke onderdrukking, zo niet eliminatie, van een ander volk wiens aanwezigheid een uitdaging vormt voor exclusieve joodse nationale aanspraken op Palestina.
Ben Gvir, hoe weerzinwekkend hij ook mag zijn, is gewoon het ware gezicht van het zionisme dat goed verborgen is gebleven achter de geschikte en ‘gematigde’ politici.
Gans, wiens verkiezingsvideo een paar jaar geleden liet zien dat hij opschepte over het doden van 4000 ‘terroristen’ in Gaza; Kohavi, de stafchef van de IDF die zojuist een miljardenplan heeft gelanceerd om de ‘dodelijkheid’ van het IDF te vergroten; Bennett, wiens regering toezicht hield op een ongekend piek in de sloop van Palestijnse huizen; Labour en Meretz, de (zionistische) ’linkse’ partijen die nooit spreken over de bezetting; en natuurlijk Netanyahu en alle anderen.
Zolang mensen Israël blijven zien als een normaal land dat toevallig wordt geteisterd door een ‘terrorisme’-probleem, zullen ze verrast blijven worden door de verkiezingsuitslag en de mate van geweld tegen Palestijnen waartoe Israël in staat is.
Ben Gurion, zionist pur sang en eerste premier van Israël, zou blij zijn geweest met die resultaten, maar niet verrast. De aanhangers van het zionisme, Amerikaanse en Europese leiders voorop, zijn misschien minder blij met de verkiezing van Netanyahu, Ben Gvir en Smotritch omdat het hun medeplichtigheid aan het licht zal brengen aan het ongestraft uitvoeren van de kolonistenagenda van Israël.. Ze moeten de beschuldiging van apartheid afwijzen die in pijnlijk detail wordt gepresenteerd door Amnesty, HRW, B’tselem en de VN.
Apartheid is vandaag een feit.
De decennialange campagne van het zionisme om Palestina te vervangen door Israël is in Israëlische ogen geslaagd. Israël is nu bezig met opruimen. Premier Netanyahu en Bennett steunen publiekelijk de annexatie van de Westelijke Jordaanoever (niet Gaza, God verhoede). Er blijven slechts twee dingen over: het Palestijnse verzet voor eens en voor altijd doorbreken, een taak die Gans en Kohavi graag hebben aanvaard en waarbij de IDF en de kolonisten de vrije hand hebben gekregen. En verder de normalisering van het apartheidsregime van Israël in heel historisch Palestina met de hulp van de internationale gemeenschap, inclusief de corrupte en repressieve Arabische regimes die vertrouwen op Israëlisch toezicht en repressietechnologieën om aan de macht te blijven.
Dus laten we stoppen met doen alsof we het niet wisten. Ben Gvir, Smotriych en hun trawanten zijn geen anomalie. De komende regering van Netanyahu/Ben Gvir is alleen de ‘meest rechtse’ in haar retoriek, niet in haar beleid.
Ze zijn slechts het product van de 130 jaar kolonisatie en zionisme.
Alleen door het formuleren van een programma van dekolonisatie, het grondig ontmantelen van de structuren van de Israëlische controle en het vestigen van een staat voor al zijn burgers (inclusief vluchtelingen) kan het zionistische project worden verslagen.
De vereiste intellectuele eerlijkheid en politieke moed van liberale joden en ‘linkse’ Israëli’s ontbreekt echter totaal. Het is de plicht van de Palestijnen, gesteund door antizionistische Israëli’s, om de internationale achterban te mobiliseren voor het einde van de kolonisatie door Israël en de bevrijding van Palestina door middel van een inclusieve, gedeelde burgerdemocratie.
Hier kan u het opiniestuk gepubliceerd door The Israëli Comittee against house demilitions terug vinden.
