13 oktober 2024
De zogenaamde ‘voorposten’ zijn de voorhoede van de stelende en gewelddadige kolonisering in de bezette Palestijnse Westbank. Volgens een onderzoeksrapport van Haaretz genieten ze alle voordelen die je maar kunt bedenken: in budgetten, overheidssteun en in legitimatie.
In de afgelopen jaren zijn deze buitenposten die beginnen als kolonistenboerderijen als paddenstoelen uit de grond geschoten. De redenering is eenvoudig: om Palestijnen te verdrijven moet je gebruik maken van een minimumaantal inwoners verspreid over een zo groot mogelijk gebied. Hoe je dat doet? Door grote kuddes schapen en tienerjongens, die nergens voor terugdeinzen. Buitenposten nemen relatief 2,5 keer zoveel land in als het land dat bezet wordt door de ‘gewone’ kolonies .
Israël staat niet alleen joodse terreur op de Westbank toe, maar financiert deze ook. Israëlische kolonisten hebben een masterplan om het land te zuiveren van Palestijnen.
Achter de eufemistische uitdrukking ‘boerderijen van kolonisten’ schuilt daarom een duistere realiteit. Door gewelddadige aanvallen en bedreigingen moesten reeds vele Palestijnse gemeenschappen vluchten voor hun leven. Hoewel deze buitenposten een gewelddadig instrument zijn dat gebruikt wordt voor pesterijen en ontheemding, financiert de staat ze royaal en ondersteunt zo in de praktijk de aanwezigheid van deze jonge kolonisten op gevaarlijke locaties.
Velen zijn sociaal kwetsbare jongeren en dienen als voorhoede in het geweld dat wordt gebruikt tegen Palestijnen. De staat schaadt daarmee niet alleen Palestijnen, maar leidt deze jongeren ook naar een pad van politiek geweld en wetsovertredingen.
Veel ministeries leveren direct of indirect een bijdrage aan deze duistere praktijken. Sommigen zorgen voor militaire bescherming. Anderen geven ondersteuning aan organisaties zoals Hashomer Yosh of Artzenu. Het Joods Nationaal Fonds financiert programma’s voor jongeren op deze boerderijen. In feite zijn die jongeren soldaten die erop uit zijn het land te zuiveren van zijn Palestijnse bevolking.
Het Ministerie van Welzijn en Sociale Zaken en de regionale raden beweren dat als deze jongeren hun weg vinden naar deze boerderijen, ze geholpen moeten worden. Maar in de praktijk legitimeren deze instanties hun verblijf daar, geholpen door een overheidsprogramma dat wordt uitgevoerd door maatschappelijk werkers die in de gebieden werken.
De eigenaars van deze boerderijen staan op de lijsten van mensen tegen wie de VS-sancties heeft ingesteld. Maar in Israël is niemand hiervan onder de indruk. Toen deze sancties werden opgelegd, haastten regeringsfunctionarissen zich om solidariteitsbezoeken aan deze boerderijen te ondersteunen, waarbij de minister van Welzijn zelf onlangs een ontmoeting had met Hashomer Yosh, een organisatie die ook op de boycotlijst is gekomen vanwege haar activiteiten op deze boerderijen. Outposts of Deception: How Farms Became the Vangaurd of the Settler Movement – Haaretz Editorial – Haaretz.com
