Tijdens de eerste maand van de oorlog begon het Israëlische leger, IDF (Israel Defense Forces) met het creëren van een nieuwe bufferzone die zich uitstrekte van 800 meter tot 1,5 kilometer vanaf de grens in de Gazastrook. De permanente Israëlische militaire controle heeft geleid tot de grootschalige vernietiging van dit uitgestrekte Palestijnse gebied. Ongeveer 16% van de Gazastrook, waar ooit bijna een kwart miljoen Palestijnen woonden. Vernietiging, onteigening en verdrijving zijn immoreel en mogen nooit genormaliseerd of gelegitimeerd worden.

De realisatie van de perimeter vormt een collectieve bestraffing van degenen die in dit gebied woonden, en vormt ook een obstakel voor toekomstige wederopbouwpogingen in de Gazastrook. Dit is niet alleen moreel verwerpelijk, maar het bestendigt ook hetzelfde paradigma en beleid dat tot dit punt heeft geleid.

Binnen de perimeter creëerde het IDF een enorm groot en desolaat gebied waar de regels voortdurend veranderden, waar burgerwoningen op grote schaal methodisch werden verwoest, evenals infrastructuur en landbouw die van cruciaal belang zijn voor de toekomstige zelfredzaamheid en wederopbouw van Gaza.

Na de ‘voltooiing’ van de perimeter in december 2024, heeft het Israëlische leger de wapenstilstand geschonden en is het teruggekeerd naar zware bombardementen op dichtbevolkte burgergebieden. Volgens minister van Defensie Israel Katz is het van plan “grote gebieden in te nemen die aan de Israëlische veiligheidszones zullen worden toegevoegd.” Honderdduizenden burgers zijn al ontheemd geraakt, waaronder de hele bevolking van Rafah. Rafah en de omliggende wijken, die ongeveer 20% van de Gazastrook uitmaken, zullen volledig worden opgeslokt en toegevoegd aan deze steeds verder uitdijende perimeter.

De nieuwe verzameling getuigenissen van soldaten van het IDF uit het rapport The Perimeter geeft ons een zicht op de methoden die de IDF gebruikte bij het opzetten van de nieuwe perimeter.

Methodische massavernietiging
Misschien wel het meest terugkerende thema in deze getuigenissen is de enorme omvang van de verwoesting. Zo’n 3500 gebouwen werden ‘tot op de grond toe’ verwoest door bulldozers en explosieven van de IDF. Dit geldt ook voor een industriegebied dat na de Oslo-akkoorden werd aangelegd om zelfvoorziening en handel te bevorderen.
Het gebied werd in sectoren verdeeld en één voor één met de grond gelijkgemaakt. Vrijwel elk gebouw werd gesloopt, simpelweg omdat het bleef staan waar het stond.

Spelregels
In verschillende periodes en gebieden tijdens de aanleg van de perimeter werden grote delen van het land omgevormd tot enorme ‘killzones’. De grenzen van deze killzones waren onzichtbaar, verschoven voortdurend en werden niet aan de Palestijnen gecommuniceerd. Iedereen die een bepaalde grens overschrijdt, die door het IDF wordt bepaald, wordt als een bedreiging beschouwd en doodgeschoten.

Landbouw met de grond gelijk maken
Tijdens de aanleg van de perimeter heeft het Israëlische leger ongeveer 35% van alle landbouw in de Gazastrook met de grond gelijkgemaakt. Dit zal de toekomstige kansen op zelfvoorziening van de Gazastrook ondermijnen. Hierdoor wordt dit gebied in toenemende mate afhankelijk van voedsel dat via de door het IDF gecontroleerde grensovergangen binnenkomt. Het dwarsboomt ook elke poging om de Gazastrook zelfvoorzienend herop te bouwen.

Etnische zuivering
Sinds de eerste maand van de oorlog hebben Israëlische functionarissen consequent gezegd dat de nieuwe perimeter blijft bestaan. Dit betekent dat bijna een kwart miljoen mensen, die ooit woonden in wat nu de perimeter is, niet meer mogen terugkeren en hun huizen niet meer mogen heropbouwen. Dit is pure etnische zuivering.

https://www.breakingthesilence.org.il/inside/wp-content/uploads/2025/04/Perimeter_English-2.pdf