IEDER MENS IS GELIJK

Actuele notities

Facebook
Twitter
Email
Print

– Verenigde Naties liggen niet wakker van Israëlische bombardementen op Syrië-

– Zwart personeel in Parijs uit buurt van Israëlische president Peres gehouden

– Israëlische schrijver David Grossman gecensureerd in eigen land

– Beperk banden met Israël en praat met Hamas 

– Palestijnse voetballer en ex-gevangene Mahmoud Sarsak op bezoek in België

– Actie tegen samenwerking tussen de KU Leuven met Israëlisch wapenbedrijf

– De eeuwige (heilige) alliantie tussen de Verenigde Staten en Israël

Verenigde Naties liggen niet wakker van Israëlische bombardementen op Syrië

In drie dagen tijd (op 3 en 5 mei) heeft Israël twee luchtaanvallen uitgevoerd nabij de Syrische hoofdstad Damascus. Hierbij vielen ten minste 42 doden (Le Monde, 8.5.2013, p. 2). Israël is niet aan zijn proefstuk toe. Op 6 september 2007 bombardeerde de Israëlische luchtmacht een zogenaamde kernreactor in de Syrische regio van Deir ez Zor en in de nacht van 29 op 30 januari 2013 zijn Israëlische F15’s en F16’s het Libanese luchtruim binnengedrongen om daarna in Syrië een wapenkonvooi alsook het militair onderzoekscentrum bij Jamraya ten noordwesten van de Syrische hoofdstad Damascus met bommen te bestoken.  Nu begin mei hebben hebben Israëlische straaljagers opnieuw het Libanese luchtruim geschonden om in Syrië hetzelfde militair onderzoekscentrum bij Jamraya te bombarderen. Tegelijk zou de Israëlische luchtmacht nabij de berg Qassioun niet ver van Damascus bombardementen hebben uitgevoerd op een Syrische brigade die Fateh-110-raketten vervoerde (De Standaard 6.5.2013, p. 17).

Geen haai in de UNO die hierover kraaide. Niemand, zelfs niet Frankrijk (Syrië was vroeger een Franse kolonie), vroeg een samenkomst van de VN-Veiligheidsraad. Intussen dreigt de Europese Unie met sancties tegen Bangladesh naar aanleiding van de ineenstorting van textielfabriek in Savar.

Zwart personeel in Parijs uit buurt van Israëlische president Peres gehouden

Op 8 maart jl, bracht de Israëlische president Shimon Peres een staatsbezoek aan Frankrijk. Bij zijn aankomst in het Parijse station Gare du Nord werden alle zwarte en Noord-Afrikaanse medewerkers uit het station verbannen. De Franse vakbond SUD-Rail heeft hiertegen een klacht wegens racisme ingediend. Volgens de Franse vakbond mocht geen personeel aanwezig zijn dat moslim zou kunnen zijn. (de Volkskrant, 16.4.2013, p 14)

Israëlische schrijver David Grossman gecensureerd in eigen land

Op 15 april worden traditiegetrouw in Israël de gesneuvelde soldaten herdacht. In elke Israëlische school vindt die dag een plechtigheid plaats waarbij onder andere een leerling een passende tekst leest. Een leerling die in die door zijn leraars werd aangeduid, koos voor een tekst van de Israëlische schrijver David Grossman verloor in augustus 2006 zijn zoon die als soldaat stierf tijdens de Israëlische aanvallen op Libanon.

De leerling had een citaat gekozen uit een rede die David Grossman in 2006 had uitgesproken op de 11ste herdenkingsplechtigheid van de dood van de Israëlische president Yitsak Rabin: “De dood van jonge mensen is een gruwelijke, schandelijke verspilling. Maar dit is niet minder vreselijk: het gevoel dat de staat Israël, jaar na jaar, niet alleen op misdadige wijze de levens heeft verspild van zijn zonen en dochters, maar ook het mirakel zelf dat zich hier heeft voorgedaan – de grote en zeldzame kans die het van de geschiedenis had gekregen. De kans om een verlichte, goed functionerende democratische staat te creëren die zou handelen volgens Joodse en universele waarden. (…). Elk weldenkend mens in Israël – en in Palestina ook – kent vandaag precies de krijtlijnen van een mogelijke oplossing in het conflict tussen beide volkeren.“). De overheid van het lyceum eist van de leerling dat hij de woorden “op misdadige wijze” en “in Palestina ook” zou schrappen. De leerling weigert op deze eis in te gaan en ziet af van de lezing. Op zijn facebook schrijft hij: “Ik beschouw deze censuur als een zware inbreuk op de vrije meningsuiting van David Grossman, op zijn vrijheid als auteur, en ik ben des te meer geschokt dat de censuur opgelegd wordt door opvoeders” (bron: Michel Warschawski, Grossman censuré, in Siné Mensuel, mei 2013, p. 27)

Beperk banden met Israël en praat met Hamas

Als reactie op de aanhoudende vestiging van Israëlische kolonies op de sinds juni 1967 bezette Palestijnse gebieden pleit de Nederlandse Adviesraad Internationale Vraagstukken (AIV) voor een strengere politiek tegenover Israël. Volgens dit Nederlands adviesorgaan voor buitenlands beleid moet Nederland de economische en militaire betrekkingen met Israël bevriezen. Volgens de voorzitter Alfred van Staden (hoogleraar Internationale Betrekkingen aan de Universiteit Leiden) van de werkgroep die het rapport opstelde, hebben westerse landen “te lang een houding van gedogen” aangenomen tegenover Israël. Eu-verklaringen en resoluties van de Veiligheidsraad zijn te vaak bij “woorden” gebleven “zonder dat daaraan daden zijn verbonden” (NRC-Handelsblad, 17.4.2013, p. 7)

Volgens de adviesraad mogen de “historische banden en verbondenheid met Israël geen reden zijn om Israël te ontzien op het punt van het schenden van de rechtsregels”

De AIV meent dat voor een vredesregeling allereerst een rol is weggelegd voor de Verenigde Staten, maar mocht dat niet lukken dan kan de Europese Unie “meer dan voorheen” aankoersen op een “zelfstandig beleid” met “het internationaal recht als solide basis”.

Om het vastgelopen vredesproces in het Midden-Oosten een impuls te geven stelt de adviesraad voor het door de Europese Unie gehanteerde verbod op het voeren van gesprekken met de Palestijnse politieke organisatie Hamas op te heffen. Hamas staat nog steeds op de Europese en Amerikaanse lijst van terroristische organisaties.

Palestijnse voetballer en ex-gevangene Mahmoud Sarsak op bezoek in België

Op 22juli 2009 werd de Palestijnse voetballer Mahmoud Sarsak opgepakt bij de grensovergang Erez tussen de Gazastrook en Israël toen hij op weg was naar zijn nieuwe club van het vluchtelingenkamp Balata in Nablus op de Westelijke Jordaanoever. Hij zat drie jaar opgesloten zonder formele aanklacht en zonder proces in een Israëlische gevangenis. Om zijn vrijlating te bekomen hield hij een hongerstaking van bijna 100 dagen waarbij hij de helft van zijn gewicht verloor. Pas in juli 2012 kwam hij vrij na een internationale solidariteitsactie waaraan bekende voetballers deelnamen en die ook de steun kreeg van Michel Platini en Sepp Blatter. Door zijn hongerstaking is zijn fysieke conditie totaal ondermijnd waardoor hij niet meer op topniveau kan voetballen. Hij is nog steeds in revalidatie.

Op uitnodiging van MCP (Mouvement Citoyen Palestine) en van BDS-Belgium was  hij op 11 april te gast in het huis van AMDH Belgique (Association Marocaine des Droits Humains) in Brussel om er te komen getuigen.

Tijdens zijn ondervraging en detentie onderging hij lichamelijke en psychologische folterpraktijken. Hij werd in een koelkamer van 2 meter op 2 met geplaatst met een temperatuur van min zeven graden. Hij werd ook met zijn handen aan een koord gebonden: zijn tenen raakten nauwelijks de grond. Hij werd met handen en voeten aan een stoel gebonden en ontving slagen op zijn hoofd. Hij leed aan gebrek aan slaap. Hij werd geïntimideerd met bedreigingen voor zijn familie, zijn huis en zijn omgeving. Het bezoek van familieleden werd hem ontzegd, wat in strijd is met artikel 16 van de vierde conventie van Genève. Tijdens zijn detentie liep hij ontstekingen op maar een geneesheer heeft hij nooit gezien.

In februari 2012 werden de doelman van de Palestijnse Olympische ploeg, Omar Abu Rouis, en de voetballer Mohammed Nemer, ontvoerd. Vandaag worden ze op hun beurt in Israël voor onbepaalde duur gevangen gehouden zonder aanklacht noch proces.

In november 2012 werd het voetbalstadion van Gaza volledig vernield door Israëlische bombardementen.

Mahmoud Sarsak wou de problemen van de Palestijnse voetballers bij de Koninklijke Belgische voetbalbond (KBVB) aankaarten maar de deuren van de Belgische voetbalbond bleven voor hem gesloten onder voorwendsel dat het over politiek ging.

Palestina Solidariteit en BDS-Belgium organiseren op vrijdag 17 mei om 17u30 in Brussel een actie “Rode kaart voor Israël” voor de zetel van de KBVK, Houba Destrooperlaan 145 te 1020 Laken (metrostation Houba-Brugmann) om de vrijlating te vragen van de twee Palestijnse voetballers en om te protesteren tegen het organiseren door Israël van het Europees voetbal kampioenschap voor landenteams van junioren (jongeren minder dan 21 jaar oud) in juni.

Actie tegen samenwerking tussen de KU Leuven met Israëlisch wapenbedrijf

Op 24 april organiseerden zowat 14 organisaties (Intal-Leuven, Leuvense Actiegroep Palestina, Vrouwen in ’t Zwart, Comac-Leuven, IMSAL, Wereldwinkel Leuven, GAPP, …) een actie onder de vorm van een flash mob aan het rectoraat van de KU Leuven op de Oude Markt om te protesteren tegen de samenwerking van de universiteit met het Israëlisch wapenbedrijf IAI (Israeli Aerospace Industries). Deze samenwerking gebeurt in het kader van het zevende Europees onderzoeksprogramma FP7. Het Israëlisch bedrijf  is de wereldleider van onbemande vliegtuigen (drones) die al gebruikt werden bij aanvallen op burgers. Opnieuw vond de Leuvense universiteit het niet nodig om de discussie aan te gaan en vaardigde ze enkel seceretariaatspersoneel af om een petitie met 1100 ingezamelde handtekeningen in ontvangst te nemen.

http://www.dewereldmorgen.be/video/2013/04/25/flashmob-tegen-samenwerking-ku-leuven-met-israelische-wapenbedrijven

Ook in Gent hielden een aantal organisaties (Gents Actieplatform Palestina, Vrede vzw, Intal, Comac, …) op 2 mei een ludieke protestactie tegen de samenwerking van Belgische universiteiten en Israëlische wapenbedrijven. Aan het rectoraat van de universiteit UGent in de Sint-Pietersnieuwstraat lieten de actievoerders een petitie aan de voorbijgangers tekenen. In de petitie wordt geëist dat de UGent een engagementsverklaring ondertekent om nooit meer deel te nemen aan projecten met militaire toepassingsmogelijkheden en om nooit meer samen te werken met Israëlische bedrijven uit de wapen-, defensie- en veiligheidsindustrie.

De eeuwige (heilige) alliantie tussen de Verenigde Staten en Israël

Naar aanleiding van het bezoek van 20 maart van Barack Obama aan Israël is gebleken dat de Amerikaanse president meer bezorgd is om Syrië en Iran dan om een vredesregeling tussen de Israëli’s en de Palestijnen. Hij repte met geen woord over de eis van de Palestijnen, namelijk het stopzetten van de uitbreiding van de joodse nederzettingen in de sinds juni 1967 bezette gebieden. Wat wel ter sprake kwam waren de onderhandelingen over de hernieuwing van de tienjarige Amerikaanse militaire hulp aan Israël. De huidige tienjarige overeenkomst loopt af in 2017 en bedraagt 30 miljard dollar of 3 miljard dollar (= 2,28 miljard euro) per jaar. De Verenigde Staten lijken niet van plan om aan die steun enige voorwaarden te koppelen.

De Israëlische eerste minister mag op zijn beide oren slapen want Obama beklemtoonde bij zijn aankomst in Israël dat er een onverbrekelijk verbond bestaat tussen de twee landen: “Vol vertrouwen verklaar ik dat onze alliantie eeuwig is, en voor altijd” (De Standaard, 21.3.2013, p. 18).

Hoe is deze Amerikaanse volgzaamheid te verklaren?

Het is wel bekend dat pro-Israëlische organisaties het buitenlands beleid van de Amerikaanse regering proberen te beïnvloeden. Aanvankelijk was de invloed het gevolg van persoonlijke contacten. Zo bijvoorbeeld toen de Amerikaanse president Harry S. Truman  besliste om de stichting van Israël te steunen. Deze beslissing is er gekomen door de tussenkomst van een aantal joodse zionistische vrienden en adviseurs.

De meest bekende en machtigste pro-Israëlische lobbygroep is de AIPAC (American Israel Public Affairs Committee) die heel wat druk uitoefent op de leden van het Amerikaans Congres.

Een andere niet te onderschatten drukkingsgroep is de fundamentalistische strekking onder de Amerikaanse christenen. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry behoort trouwens tot de katholieke fundamentalistische strekking. De eerste kolonisten van de zestiende eeuw, meestal calvinisten, beschouwden Amerika als het beloofde land, het land van hun dromen. De Amerikaanse presidenten hebben het trouwens vaak over het Amerikaanse volk dat door God werd uitverkoren. Obama behoort tot “The united Church of Christ” en in zijn redevoering gedraagt hij zich als een zwarte predikant van een baptistenkerk. De fundamentalistische christenen in Amerika steunen onvoorwaardelijk Israël en hun pro-Israëlische standpunten zijn veel radicaler dan die van de meeste Amerikaanse joden.

Ontdek meer

Geef je op voor onze nieuwsupdates
en mis niets meer !

Doe een gift

U kan een gift doen door geld te storten op

IBAN: BE64 5230 8014 8852

BIC: TRIOBEBB

Op naam van: Palestina Solidariteit vzw, Adres: Ectorsstraat 19, 3400 Landen

Met vermelding van : binnenlandse werking en/of project Palestina + naam project

Bedrag





Voor een gift van €40 geniet je een fiscaal voordeel van maar liefst €18. Het kost je dus uiteindelijk slechts €22! 

Stuur dan wel een email met de gegevens van de donor (naam, adres en geboortedatum) naar info@palestinasolidariteit.be