Op 30 april jl. hield Omar Barghouti een spreekbeurt in de Université Libre de Bruxelles (ULB). Omar Barghouti is choreograaf, filosoof en vredesactivist, woont en werkt in Ramallah op de Westelijke Jordaanoever en is een van de spilfiguren van de BDS-campagne (Boycott Divestment Sanctions). Op 9 juli 2005 riepen meer dan honderd Palestijnse organisaties, verenigingen en politieke partijen op tot een economische, culturele en academische boycot van Israël zolang de militaire bezetting van juni 1967 voortduurt, zolang Israël de Palestijnen blijft discrimineren en de rechten van de Palestijnse vluchtelingen niet respecteert.
Omar Barghouti is de stichter van de PACBI (Palestinian Campaign for the Academic & Cultural Boycott of Israel “href=”http://www.pacbi.org”>www.pacbi.orgDe academische en culturele boycot zijn een deel van de globale BDS campagne. In zijn in 2011 uitgekomen boek “BDS: the global struggle for palestinian rights” legt Barghouti uit wat deze campagne is, waarom ze belangrijk is en waarom ze te steunen en weerlegt hij veel genoemde tegenargumenten.
Op 27 juli 2012 had Palestina Solidariteit een interview met hem in Ramallah. Hieronder enkele passages uit dit gesprek.
Hebben Palestijnen een traditie van vreedzaam protest zoals de BDS-campagne?
Er is een lange geschiedenis van boycots in het Palestijns verzet tegen het kolonialisme en de bezetting. Tijdens de eerste intifada (protest van het Palestijnse volk) van 1987 tot 1993 was boycot erg belangrijk. Er was toen een volledige boycot van Israëlische producten. Maar zelfs veel vroeger dan dat, in de jaren 20 en 30[1] in het begin van de koloniale verovering van Palestina waren boycot en andere vormen van geweldloos verzet altijd een deel van onze strijd tegen de onderdrukking. De BDS is ook geïnspireerd door Ghandi’s beweging in India, door de burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten en door de boycotcampagne tegen het toenmalige apartheidsregime van Zuid-Afrika.
Is Israël een apartheidsstaat ?
Zeggen dat Israël schuldig is aan apartheid wil niet zeggen dat Israël identiek is aan het toenmalige Zuid-Afrika. Natuurlijk zijn er verschillen. Geen enkel onderdrukkend regime is identiek. Er bestaan wel overeenkomsten. Apartheid werd in 1973 door een conventie van de Verenigde Naties gedefinieerd als een universele misdaad tegen de menselijkheid. Deze definitie zegt dat er apartheid is als er een systematische onderdrukking bestaat die in wetten is gegoten. Apartheid tussen twee raciale groepen, raciaal in de moderne betekenis, dus niet enkel op basis van kleur. En dit is exact wat we in Israël hebben. Israël geeft voorrechten aan zijn joodse burgers en onderdrukt iedereen die niet joods is, inclusief Palestijnen die burgers van de staat Israël zijn. Ondanks dat ze burgers zijn, lijden ze onder gelegaliseerde discriminatie in alle aspecten van het leven: landbezit, werk, onderwijs, gezondheidszorg.
Stel je eens voor wat er zou gebeuren als het parlement in België zou beslissen dat grondbezit in 93% van de gevallen enkel een voorrecht voor christenen is. Niet-christenen zouden dan op 93% van België geen grond kunnen bezitten. Dit is het geval voor Israël waar vandaag 93% van het land buiten het bereik van niet-joden is. Het is enkel het privilege van joden. Niet-joodse inwoners van Israël zijn tweederangsburgers volgens de wet. Dat is de definitie van apartheid.
Wat is de reactie van Israël op de BDS-campagne ?
De zionistische Israëlische instellingen zijn met de “Brand Israël” campagne gestart in Toronto, San Francisco, New York, Brussel … Israël wil af van zijn negatief imago in het Westen. Het wil zijn “merk” veranderen om zich te associëren met nanotechnologie, wetenschappen, muziek, dans en ballet. Ze besteden miljoenen dollars[3] aan tentoonstellingen, filmvoorstellingen en andere kunstvertoningen om het imago van Israël op te poetsen. Maar het was niet echt succesvol.
Een tweede reactie is de anti-boycotwet die in juli 2011 door het Israëlisch parlement werd goedgekeurd. Deze wet maakt het bijna illegaal voor een burger of inwoner van Israël om elke vorm van boycot (tegen een kolonie, een specifiek product, een bepaald instituut) te verdedigen of te promoten. Eender welke promotie van een boycot wordt als illegaal beschouwd. Mensenrechtenorganisaties in Israël zijn hiertegen in beroep gegaan. Er zijn inderdaad binnen Israël activisten, zoals die van Boycott from Within, LGBT, Coalition of Woman for Peace[4], die de BDS-campagne ondersteunen en onderschrijven.
Heeft de BDS-beweging al overwinningen behaald ?
In de economische boycot hebben we verschillende successen behaald met ondernemingen die medeplichtig zijn aan de Israëlische schendingen van het internationaal recht. Veolia en Alstom zijn twee Franse bedrijven die betrokken waren bij de bouw van een tramlijn tussen het geannexeerde Oost-Jeruzalem en kolonies op de Westelijke Jordaanoever. We hebben ons sinds november 2008 op beide bedrijven gericht. Tot nu toe heeft Veolia meer dan 14 miljard dollar (of 10,71 miljard euro) aan contracten verloren, voornamelijk in Zweden, het Verenigd Koninkrijk en Ierland. Alstom heeft een Saoedisch contract verloren voor een waarde van 9, 4 miljard dollar (of 7,19 miljard euro) om Mekka en Medina te verbinden. Caterpillar is van de Morgan Stanley lijst gehaald (lijst met de sociaal verantwoordelijke bedrijven). Als gevolg van een campagne gevoerd door Jewish Voice for Peace en de studentenbeweging[5] trok het Amerikaanse pensioenfonds TIAA-CREFF zijn aandelen (72 miljoen dollar of 55 miljoen euro) terug uit Caterpillar.
Kan je zelf deelnemen aan de BDS campagne ?
De beste manier is om bij een lopende campagne aan te sluiten waar je woont. Er zijn verschillende organisaties die specifieke campagnes voeren: vakbonden, kerkelijke groepen, mensenrechtenorganisaties, studentenverenigingen, academici, leerkrachten, verplegers, …
Je kan dus een plaatselijke groep opzoeken die actief is in je stad en daarbij aansluiten[6].
