Op 17 maart jl. was Roger Waters, de oprichter van de Engels rockband Pink Floyd in België. Hij zetelde toen als een van de juryleden in het Russell Tribunaal over Palestina dat die dag in Brussel zijn slotzitting hield. Het tribunaal wil dat het internationaal strafhof een onderzoek opstart naar de misdaden begaan door Israël in de bezette Palestijnse gebieden.
Lees hier ook in de Wereld morgen
Roger Waters is op 6 september 1943 in het Engelse dorp Great Boakham geboren en in hetzelfde jaar sneuvelde zijn vader bij de geallieerde landing bij Anzio in Italië. Zijn vader was leraar en communist. In 1964 richtte Roger Waters samen met Syd Barrett, Rick Wright en Nick Mason de rockgroep Pink Floyd op. In 1985 verlaat hij de groep. In 2010 start hij een nieuwe wereldtournee The Wall die op 20 juli 2013 in Werchter halt zal houden.
Naar aanleiding van zijn aanwezigheid in Brussel gaf hij een interview (De Morgen 23.32013, bijlage Zeno, p, 4-5) waarvan we enkele passages hieronder weergeven (lees ook het interview door David Cronin voor the Electronic Intifada 18 maart 2013
Culturele boycot van Israël
In tegenstelling tot sommige Belgische muzikanten zoals bijvoorbeeld jazzguitarist Philip Catherine, de Antwerpse popgroep K’s Choice of de Oostendse rockband The Van Jets, weigert Roger Waters in te gaan op elke uitnodiging uit Israël.
“Ik heb een brief geschreven, een pleidooi gericht aan al mijn collega’s in de muziekindustrie[1]. Daarin vraag ik hen om mij te vergezellen in de BDS-campagne (nvdr: de internationale campagne voor boycot, desinvesteringen en-sancties) om een stevig verenigd front te gaan vormen. Zo willen we een boodschap overbrengen aan de Israëlische regering – niet aan de Israëlische bevolking – en zeggen dat we hen zullen boycotten. Wij gaan een culturele boycot instellen door te weigeren om daar nog op te treden.”
Israël is een apartheidsstaat
Roger Waters ziet heel wat gelijkenissen met de situatie van de zwarten tijdens het apartheidsregime in Zuid-Afrika.
“Op die manier (nvdr: een culturele boycot) kunnen we van Israël een pariastaat maken, net zoals we gedaan hebben toen Nelson Mandela in de gevangenis zat in Zuid-Afrika. Er is geen verschil tussen beide situaties. Marwan Barghouti, de Palestijnse leider die al jaren in een Israëlische gevangenis zit, zal de focus van deze campagne worden. Wij moeten zeggen: ‘ genoeg is genoeg. Je kunt hier niet langer mee wegkomen’. (…).
De Verenigde Naties zijn machteloos, ze ondernemen geen actie tegen al die mensenrechtenschendingen. Daarom is het aan ons, de burgers van de wereld, om actie te ondernemen. Net als we hebben gedaan tegen de apartheid in Zuid-Afrika. Toen deden regeringen ook eerst niets, het kwam allemaal van onderuit. De roep om gerechtigheid werd steeds luider. En hetzelfde gebeurt nu ook. (…). Activisme dat is de weg die we moeten bewandelen, zo kunnen er echt dingen veranderen. Israël is trouwens als de dood voor dat fenomeen, dat de mensen beginnen te realiseren dat het ook hier gaat om apartheid.”. (…).
En hij besluit: “De situatie is inhumaan. Israël moet zich houden aan internationaal recht, en dat is nu niet het geval. Elke burger op deze planeet heeft het recht om beschermd te worden door dezelfde wetten en moet dezelfde fundamentele rechten genieten.”
