Beste Saskia De Coster,
Ik schrijf je naar aanleiding van je tussenkomst in De Afspraak op 8/5/19 m.b.t. het voorstel van Daan tot een boycot van het Eurovisie songfestival in Israël. Je blijft benadrukken dat het heel ingewikkeld en complex is, maar als ik je hoor spreken is het de vraag of je al eens geprobeerd hebt om je er écht in te verdiepen. Zo ingewikkeld is het niet.
In Israël vindt een illegale bezetting plaats. Hele dorpen werden weggevaagd. Inwoners van de Gazastrook en de Westbank, de oorspronkelijke bewoners van wat nu Israël wordt genoemd, worden constant zonder water en elektriciteit gezet terwijl in de naburige nederzettingen zwembaden en grasperken worden onderhouden. De in- en uitvoer van voedingsmiddelen en hulpgoederen wordt hetzij tegengehouden, hetzij gebruikt om Israël zelf mee te verrijken. Een Palestijn die een steen gooit en een Israëli die hetzelfde doet, worden niet hetzelfde berecht. In de buurlanden wonen Palestijnen al decennia lang in vluchtelingenkampen, omdat ze moesten wijken voor een “democratische” Joodse Staat.
Door er op te treden bevestig je dat Israël ondanks dit alles een staat als een ander is. Door er op te treden negeer je dat Israël constant internationale wetten aan de laars lapt en er steeds vanaf komt met een zwakke terechtwijzing. Door er op te treden bevestig je dat wij kunnen gaan en staan waar we willen, terwijl de meeste Palestijnen niet eens hun eigen hoofdstad kunnen bezoeken. Door er op te treden ga je voorbij aan het feit dat een volledig volk nog geen eeuw geleden verdreven werd van hun geboortegrond. Door er op te treden sluit je je ogen voor de systematische uitbreiding van de illegale nederzettingen in de Westelijke Jordaanoever. Door er op te treden geef je je goedkeuring aan de openluchtgevangenis die Gaza heet. Door er op te treden negeer je dat het voor Palestijnen quasi onmogelijk is om aan culturele uitwisseling te doen en dat het reizen van Palestijnse culturele gezelschappen onderworpen is aan de willekeur van de Israëlische administratie.
Je maakt de compleet manke vergelijking tussen de VSA en Israël. Als we de Verenigde Staten onder Trump niet boycotten, kunnen we dat volgens jou bij Israël ook niet maken. Deze vergelijking is absurd. Het protest tegen Israël staat los van wie er aan de macht is. Het draait niet enkel om Netanyahu en de maatregelen die hij neemt. Het draait om de essentie van deze Joodse Staat, het gaat over de Palestijnse dorpen waarop deze staat gebouwd is, het gaat over de Palestijnse landbouwgrond waarop de muur staat, het gaat over de fysieke en mentale grenzen waar de Palestijnen dagelijks op stoten.
Je vindt dat het net aangemoedigd moet worden om met Israël aan culturele uitwisseling te doen, maar gaat volledig voorbij aan het feit dat een onbevangen culturele uitwisseling met de buitenwereld iets is waar de Palestijnen door de bezetting alleen maar van kunnen dromen. Je gaat voorbij aan het feit dat critici van Israël doorgaans het land niet eens binnen mogen. Hoe kan deze culturele uitwisseling dan ooit eerlijk en effectief zijn? Door in Israël op te treden ga je geen dialoog aan. Ik wil de eerste artiest nog tegenkomen die gebruik maakt van een optreden in Israël om er wezenlijke vragen te stellen over het bestaansrecht van deze Staat in zijn huidige hoedanigheid. ‘Dialoog’ is maar een woord dat toedekt dat deze artiesten gewoon hun kost willen verdienen op de kap van een bezet volk.
Ik vind net als jij dat het jammer is dat de cultuur hierin moet tussenkomen, dat het eigenlijk via economische en politieke maatregelen moet gebeuren. Meer nog, ik vind het schrijnend dat artiesten zoals Daan via de cultuur moeten doen wat de internationale politiek nalaat: verder gaan dan enkel “veroordelen” en concrete stappen zetten om de druk op te voeren.
Maar nog liever draag ik samen met Daan water naar de zee, dan samen met jou toe te zien op hoe “dialoog” en “culturele uitwisseling” een oogje toeknijpt voor de illegale nederzettingen die dag in dag uit de laatste Palestijnse grond meer en meer versplinteren.
Barbara Van der Hallen
