Inbeslagname van Corona-noodvoorziening
Toename van geweld
Terwijl miljoenen mensen in Israël en Palestina de lockdown ondergaan, wordt het geweld van kolonisten geen strobreed in de weg gelegd. Aanvallen op herders, invallen in dorpen, vernielingen van bezit. B’Tselem documenteerde vanaf januari 50 incidenten. In maart alleen al waren er 21 incidenten van vernielingen en fysiek geweld.
Vijf van de acht aanvallen op woningen gebeurden terwijl soldaten erbij waren. Ze lieten de kolonisten doen wat ze wilden.
Veel geweldpleging van de afgelopen jaren is gedocumenteerd. Met name in de omgeving van Nablus is er een toename van geweldpleging. In het verleden werden werkers die de oogst binnenhaalden aangevallen, er waren aanvallen op straat, pogingen om een dorp binnen te vallen en bewoners aan te vallen, een aanval met brandende autobanden op een huis, schieten op een school in Burin en brandstichting in een veld.
Kolonisten kunnen ongehinderd deze misdaden plegen. Het Coronavirus houdt hen evenmin tegen.
Bron
Oprichting outpost verhinderd
Op maandag 6 april ontdekte de Hlaiqah familie in A-Shuyukh bij Hebron een poging van kolonisten om hun land in bezit te nemen en een outpost te beginnen: er stond een tent en er waren standaarden voor een hek.
De familie schakelde zoveel mogelijk bewoners in om het materiaal weg te halen en de tent te verbranden. Vijf minuten later kwamen er vijf kolonisten, sommigen met vuurwapens anderen met tasers, die een verdovende elektrische schok veroorzaken en pepperspray. De kolonisten hadden twee honden bij zich. Ze probeerden de bewoners weg te drijven. Toen die bleven, stompte een van de kolonisten Isma’il Hlaiqah zo hard dat hij op de grond viel. De honden beten hem in zijn been.
Een paar minuten kwamen er nog eens 15 kolonisten bij, ook met elektroshockwapens en pepperspray met daarbij drie honden. Er volgde een confrontatie waarbij van twee kanten met stenen werd gegooid. Nabil al Mashani werd geraakt met een elektroshockwapen.
Na een half uur kwamen er 20 soldaten. Ze vuurden traangasbussen en stungranaten (granaten, die tijdelijke blindheid, doofheid en desoriëntatie veroorzaken) af naar de bewoners en vroegen hen weg te gaan. Ze stemden toe. Daarna vertrokken de kolonisten en de soldaten.
Olijfbomen gekapt
Op vrijdag 24 april werd Hamdi Jazi van A-Sawiya gebeld over vernielingen in zijn boomgaard met olijfbomen. Hij ging er snel met zijn zonen naar toe en ontdekte dat de kolonisten die nacht 35 bomen van minstens 40 jaar oud gekapt hadden. In januari verloor hij op dezelfde manier 80 bomen van een aanplant in 2013.
Jazi heeft geen bomen meer over en is bang om op zijn land te komen vanwege de kolonisten.
Een video toont de ravage die de kolonisten hebben aangericht.
Fysieke aanval op broers
Na 40 dagen quarantaine besloot Issa Qatash van al-Jalazun op 16 april om met zijn broer Musa de weide in te gaan. Zij wilden zich met hun gezinnen na de opsluiting een beetje ontspannen met een picknick. Na de lunch verlieten hij en zijn broer hun gezinnen om wilde kruiden te plukken.
Issa vertelt: Toen wij 200 meter weg waren schrok ik toen ik plotseling tegenover twee kolonisten stond, twee jonge gasten. Ze riepen: ‘Stop! Wat doet u hier?’ Ik zei: ‘Ik ben op mijn land om kruiden te verzamelen.’ Direct sprongen ze op mij en begonnen ze mij te slaan. Ze vroegen om mijn ID-kaart. Toen ik zei dat ik die niet had, begonnen ze mij te stompen, te schoppen en met hun vuisten te slaan. Ze pakten een touw en probeerden mij vast te binden. De oudere jongen sloeg mij met iets dat leek op een zwaard. Ik was doodsbang. Ik rende weg en zij achtervolgden mij. Ik kon het niet meer volhouden en viel op de grond. Zij begonnen mij te schoppen terwijl ik daar lag. Twee andere kolonisten voegden zich bij hen. Eén van hen had een geweer. Ik kon mij moeilijk beschermen tegen het slaan. Iemand sloeg mij hard op mijn mond en ik voelde dat mijn tand gebroken was. Er kwam bloed uit mijn mond. Ik riep: ‘in Godsnaam, wat heb ik verkeerd gedaan?’ Ze bonden mij vast. Toen kreeg ik de loop van het geweer tegen mijn hoofd. Ik dacht dat mijn laatste uur geslagen was en sprak de Shahada (de islamitische geloofsbelijdenis) uit. Ze bleven maar slaan en schoppen en schelden.
Ze brachten mij bij Israëlische soldaten. Die zeiden tegen de kolonisten dat ze moesten vertrekken. Ik vroeg de soldaten mij naar huis te brengen, maar dat wilden ze niet.
image credit and thanks to Palestinian Eve Network
