In Sheikh Jarrah, een wijk van bezet Oost-Jeruzalem, worden opnieuw tientallen Palestijnse inwoners bedreigd door uitzetting uit hun woningen, om plaats te maken voor Israëlische kolonisten. Net als het Israëlische geweld rond de Al Aqsamoskee lokte dit enorm veel protest uit, gevolgd door repressie van het Israëlische leger. Verschillende politieke partijen reageerden op deze explosie van geweld.
GROEN – VOORUIT – PVDA
Zowel Groen, Vooruit, als PVDA veroordeelden in scherpe bewoordingen de uitzetting van Palestijnse families in Sheikh Jarrah en de grootschalige Israëlische bombardementen op de Gazastrook. Alle drie de partijen eisten sancties tegen Israël, samen met een groep gelijkgezinde landen, en verwezen zij tevens hiervoor naar het regeerakkoord.
Groen eiste via zijn website sancties tegen Israël in de vorm van een importverbod van producten uit illegale nederzettingen, samen met maatregelen tegen Israëlische beleidsmensen verbonden aan de nederzettingenpolitiek. Zij vragen ook dat in alle bilaterale verdragen een onderscheid gemaakt wordt tussen Israël en de illegale nederzettingen, en een update van de VN-lijst met bedrijven die actief zijn in de bezette Palestijnse gebieden.
PVDA eiste via een artikel op zijn website een verbod op handelsmissies met Israël, het sluiten van de economische vertegenwoordiging in Israël en een importverbod voor producten uit de illegale nederzettingen.
Bron: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2021/05/10/israel-pol-reacties/
https://www.groen.be/maatregelen_tegen_isra_l_om_escalatie_te_vermijden?fbclid=IwAR18LlY3YGX2unXpArvVIPLEahWjq_zuwfDkujEW6_w-cvRx7SX24W1LFfA
https://www.pvda.be/sancties-israel
N-VA
N-VA predikte zijn eerste jaren een heel consequent discours van ‘solidariteit met onderdrukte volkeren’, ook met het Palestijnse volk. De laatste jaren kreeg dit principe steeds minder aandacht. Uit de reactie van N-VA op het huidige geweld blijkt dat dit principe nu zo goed als helemaal is verdwenen. Op de website en sociale media van N-VA werden de dreigende uitzetting van Palestijnse inwoners uit de wijk Sheikh Jarrah, in Oost-Jeruzalem, en de Israëlische bombardementen op de Gazastrook nergens vermeld. Enkel Theo Francken, Joren Vermeersch en Daria Safai verwezen op hun Facebookpagina naar het conflict, met verwijten over antisemitische slogans op de pro-Palestina-demonstratie in Brussel. Geen van de drie N-VA-politici vermeldde dat de oproep voor de demonstratie duidelijk het scanderen van antisemtische slogans verbood, noch dat de demonstratie mede gesteund werd door de joodse organisatie UPJB. In een debat met viroloog Marc Van Ranst leek het huidige geweld voor Bart De Wever nauwelijks meer dan een religieus conflict. Op zondag 16 mei mocht Michaël Freilich, de hardliner binnen de joodse gemeenschap, in een debat met Dyab Abu Jahjah het partijstandpunt van N-VA komen verduidelijken. In de lijn van zijn voormalige standpunten als hoofdredacteur van Joods Actueel, leek dit nauwelijks te verschillen van het Israëlische regeringsstandpunt. Ook een ‘voorstel tot oplossing van het conflict’, dat Michaël Freilich mocht publiceren op de algemene N-VA-website leek een bijna kopie van een oud officieel Israëlisch plan dat door de Palestijnen -terecht- afgewezen werd omdat het de rechten van het Palestijnse volk totaal miskende.
CD&V
CD&V stond er nooit echt om bekend veel aandacht te besteden aan een delicaat onderwerp als het Israëlisch-Palestijnse conflict. Vlak vóór het afwerken van deze nieuwsbrief echter sprak Els Van Hoof, voor CD&V voorzitter van de Commissie Buitenlandse Zaken in het federale parlement, zich, op een duidelijkere manier dan we
van CD&V gewoon zijn, uit over het huidige geweld. Stellend dat Israël een veel zwaardere verantwoordelijkheid draagt dan de Palestijnen, verwees zij naar het regeerakkoord. Dat schenkt op een aantal punten expliciet aandacht aan het Israëlisch-Palestijnse conflict en zegt ook dat België, indien er op Europees niveau geen eensgezindheid is, het met een aantal gelijkgezinde Europese landen sancties zou kunnen opleggen aan Israël. Via haar functie als voorzitter van de Commissie Buitenlandse Zaken stelde Els Van Hoof recent ook verscheidene vragen over het Israëlisch-Palestijnse conflict.
Open VLD
Open VLD profileert zich als liberale partij vaak als fervent voorstander van de mensenrechten. Via Alexander De Croo nam Open VLD de voorbije jaren enkele initiatieven zoals het protest tegen het vernietigen, door Israël, van Belgische projecten in Palestijns gebied, (een Belgisch initiatief dat ook door enkele andere Europese landen gesteund werd). In het regeerakkoord, mee ondertekend door Open VLD, wordt ook verwezen naar het Israëlisch-Palestijnse conflict. Wanneer het gaat over échte sancties gaat tegen mensenrechten schendende landen gaat, blijkt dat (korte termijn) economische belangen echter vaak voor gaan op de zo graag verkondigde principes van mensenrechten, en duurzame oplossingen voor conflicten op lange termijn. Open VLD sprak zich, als enige Vlaamse regeringspartij, ook nog niet uit over het huidige geweld, en antwoordde ook nog niet op de vraag voor sancties of andere vormen van druk op Israël.
Vlaams Belang
Vlaams Belang staat, niet verrassend, niet bekend als een partij die opkomt voor de rechten van het Palestijnse volk. De enige aandacht die Vlaams Belang, bij het huidige geweld, gaf aan het conflict was misprijzende verwijzingen naar de pro-Palestinademonstraties. (Die werden op een wel heel kortzichtige manier ‘een conflict ver weg’ genoemd, ‘waar wij niets mee te maken hebben’.) Als Vlaams Belangmandatarissen zich in het verleden uitspraken was het steeds in de zin van steun aan de Israëlische politiek, vooral vanuit een gedeelde anti-islam obsessie. Johan Demol, de Brusselse Vlaams Belangpoliticus vergeleek de zionistische ideologie van Israël ooit met de ‘Eigen volk eerst’ ideologie van Vlaams Belang.
