Ik ben Waseem Abu Al-Khair. Ik ben 25 jaar en werk in Harish in Israël. Ik ben getrouwd en heb 2 kinderen. Op 3 februari 2021 vertrok ik om te werken. Zoals gewoonlijk moesten we de muur bij Bartaa passeren. We kwamen in Israël en werkten. Toen we terugkeerden, kwam ik bij dezelfde passage. Ik stond op het punt om over te steken naar de Westbank, toen ik beschoten werd en gewond raakte. Ik wist niet wat de bron was van het vuur. Er was geen soldaat die me verbood door te lopen, er was geen legereenheid die me tegenhield om binnen te gaan. Niets daarvan. Geen enkele waarschuwing.
Op die dag was ik de vierde die beschoten werd. Ik werd naar het ziekenhuis gebracht. Ik werd geopereerd. De vijfde, die die dag beschoten werd, lag naast mij. Ik weet niet wanneer ik weer zal kunnen lopen en mijn werk kan hervatten. Ik voel dat mijn been verlamd is. Ik probeer erop te staan en het te bewegen, maar het lukt niet.
Sinds de dag dat ik beschoten ben, heb ik verschrikkelijke pijn.
Ik ben een arbeider. Werken betekent voor mij leven. Als ik niet kan werken, voelt dat als de dood.
foto screenshot video Al Haq
