Niet alleen onze politici zijn medeplichtig aan de Palestijnse tragedie.De medeplichtigheid is diep verweven in de Belgische samenleving en dat is niet langer te verdragen…
Een grote meerderheid van onze politici steunt Israël onvoorwaardelijk. Als er al reacties zijn op ernstige mensenrechtenschendingen zijn het meestal holle woorden die snel vervliegen in de wind. Israël bombardeert burgers en de Belgische politici weigeren nog steeds sancties te treffen. Zelfs minister Wilmès wil niet dat Israël ‘met de vinger wordt gewezen’. In het Nieuwsblad lezen we op 20 mei: “Maar België zal dus zeker niets op eigen houtje ondernemen tegen de Israëlische bezetter” en de heer Bouchez (MR-voorzitter) zegt over Israël-Palestina: “Belgische partijvoorzitters die dat conflict willen oplossen, kunnen beter bij een ngo gaan werken”
Om Europese sancties tegen Wit-Rusland te treffen waren er echter geen 24 uur nodig…
Twee miljoen Palestijnen leven in een open gevangenis, Gazastrook genoemd. De helft van de inwoners zijn kinderen onder de 18 jaar. Eén miljoen kinderen leven dus al 14 jaar onder een strikte “blokkade”. Als ze gebombardeerd worden kunnen ze niet eens gaan vluchten.
De medeplichtigheid hieraan ligt niet alleen bij onze politieke leiders. Het strekt zich uit tot diep in onze samenleving, meestal heel verhullend.
Als het over China gaat, worden de mensenrechtenschendingen duidelijk vernoemd en regelmatig herhaald in de media. Als het over Israël gaat, zijn er weinigen die de mensenrechtenschendingen durven benoemen, laat staan de voortdurende etnische zuivering of de weigering om het internationaal recht uit te voeren.
De Kerken durven niet naar buiten komen met een stevig standpunt. Wellicht is de katholieke kerk bang om de ‘heilige plaatsen’ te verliezen? Is een kerk of een begraafplaats belangrijker dan het bijstaan of redden van mensen in nood? Zou Christus dat ook zo vinden?
De evangelische kerk gaat nog een stap verder. Volgens hen is Palestina door God in het oude testament beloofd aan het joodse volk en dus is de kolonisatie van Palestina gerechtvaardigd. Dat verklaart waarom er door die kerk geen woord wordt gerept over de Israëlische repressies.
Het FIT (Vlaams agentschap Flanders Investment & Trade) wil Vlaamse bedrijven in contact brengen met buitenlandse ondernemingen, dus ook met Israëlische. De grove mensenrechtenschendingen zijn blijkbaar geen reden om geen samenwerkingen te stimuleren. Meer zelfs, in december staat er weer een promotiereis naar Israël gepland.
Bij manifestaties die mensenrechtenschendingen aankaarten en opkomen voor rechtvaardigheid komt de politie controleren of we niets provocerend verkopen. Een spandoek met ‘boycot Israël’ vindt men niet kunnen. Is dit te provocerend? En wat met ons recht op vrije meningsuiting?
Als de lokale politie zo reageert dan is dit in opdracht van de burgemeester, als hoofd van de politie. Dit impliceert dat dus ook in de lokale besturen de medeplichtigheid verweven is.
Banken gaan ook niet vrijuit. Niet alleen zijn er banken die actief investeren in illegale kolonies, ook zijn er banken die niet toelaten om geld te storten voor noodhulp aan Gaza. Als er in de mededeling bij een storting “noodhulp voor Gaza” staat, mag het geld niet opgenomen worden, in de door Israël bezette gebieden. Dat komt er dus op neer dat zij onze steun aan mensen in nood actief weigeren
En het grote publiek? Velen gaan ervan uit dat de mainstream media steeds de juiste informatie geven en ze aanvaarden dit als ‘waarheid’. Dit gebeurt dus ook wanneer radio of tv de taal van de Israëlische bezetter overnemen.
Om even te bezinnen: zouden al deze mensen, politici, bedrijven, kerken, politie, journalisten, lokale besturen ook samengewerkt hebben met Duitsland tijdens de bezetting van WOII?
Enige vergelijking maken met de Duitse bezetting is altijd een groot taboe omdat dit niet zou opgaan. Eigenlijk komt het erop neer dat bij zo’n vergelijking de ogen opengaan en dat de Palestijnse tragedie en de westerse medeplichtigheid eraan zeer duidelijk wordt. Dat besef is zeer pijnlijk en blijkbaar niet gewild.
Ons wordt voorgehouden dat we leven in een land met vrije meningsuiting. Met God, Christus, de profeet Mohammed enz. mag gespot worden, alles in de schijn van vrije meningsuiting.
Israël mag echter niet terecht gewezen worden wanneer het op gruwelijke wijze de mensenrechten schendt en provocerende daden stelt, zoals uithuiszettingen en diefstal.
Is België dan nog een democratie die opkomt voor de mensenrechten? Of glijden we af naar een….? Dit is een zeer beangstigend gevoelen en analyse vanuit de huidige realiteit.
Als politici en gezagsdragers hun verantwoordelijkheid niet opnemen, dan nemen burgers zelf hun verantwoordelijkheid op. Met het actieve geweldloosheidsmiddel van de wereldwijde BDS ( Boycot, Desinvestering en Sancties)-campagne kan ieder van ons druk uitoefenen op de Israëlische regering.
Burgers kijken in de winkels om niet langer producten uit Israël te kopen. Ze kloppen aan bij bedrijven die winst maken in de bezette Palestijnse gebieden en oefenen druk uit om zich terug te trekken. Die groep van burgers wordt gelukkig alsmaar groter en biedt alzo een tegengewicht tegen de huidige heersende medeplichtigheid.
Wie denkt dat een bezetter het bezette volk zal bevrijden en op eigen initiatief gelijkwaardigheid zal geven, leeft in een sprookjeswereld!
Een zwarte bladzijde in onze Belgische geschiedenis. Beschamend! Een schande voor onze beschaving!
