Er zijn getuigenissen dat het Israëlische leger bij de inval in de Gazastrook ruw omgegaan is met vrouwelijke gevangenen. Lama Khater uit Hebron was als medegevangene getuige van de vernederingen die de vrouwen uit de Gazastrook moesten ondergaan. De vrouwen werden willekeurig gearresteerd. Moeders werden gedwongen om hun kinderen te verlaten. De hoofddoeken van de vrouwen werden weggerukt. In gevangenschap moesten ze slapen op de grond. Toen ze vervolgens aankwamen in de Damon gevangenis waren ze geblinddoekt, geboeid en zonder hoofddoek.
In de Damon gevangenis zaten ze vast in kleine cellen. Het was hen niet toegestaan contact te leggen met gevangenen uit de Westbank. Alle gevangenen hebben beperkingen, maar de vrouwen uit de Gazastrook werden het slechtst behandeld.
Sommige gevangenen zijn in een bijzonder moeilijke situatie. Een vrouw van 80 heeft Alzheimer. Een andere vrouw is in verwachting. Geen van beiden krijgt medische hulp.
De Palestijnse advocaat Hassan al Abadi getuigt over de situatie van de vrouwen in Gaza. ‘Het is hen niet toegestaan een advocaat te ontmoeten die voor hun rechten kan opkomen. Het transport vanuit de Gazastrook was gruwelijk. De vrouwen werden vervoerd in trucks voor dierenvervoer. Toen de vrouwen aankwamen in de Damon-gevangenis waren er bloedvlekken op hun kleren. Er was ook bloed aan hun handen als gevolg van de nylon banden die strak om hun polsen waren aangetrokken. De meer dan 40 vrouwen werden verdeeld over drie kamers met zes ijzeren bedden. De meesten moesten echter zonder matras op de grond slapen.
De warme maaltijd wordt koud opgediend. Het water bevat roest.
Maandverband wordt niet beschikbaar gesteld.
Een vrouw moest vier van haar jonge kinderen achterlaten toen ze gearresteerd werd.
Ze moest voortdurend wenen. Ze kreeg lange tijd geen informatie over het lot van haar kinderen. Uiteindelijk hoorde ze dat haar kinderen bij hun vader waren.’
De grootste kwelling is echter dat al deze vrouwen bezorgd zijn over hun familieleden. Zijn ze nog in leven na al de bombardementen?
Mannen ondergaan eveneens fysieke beproevingen. De beelden gingen de wereld rond. Mannen met alleen een onderbroek aan, die geblinddoekt op transport worden gezet. De meesten van hen zijn burgers zonder connectie met Hamas. Ook bij hen is er geen contact mogelijk met hun familie.
49 video’s bevatten getuigenissen van systematische mishandeling en marteling.
Elektroshocks, aanstekers die brandwonden aanrichten, voortdurend de slaap verstoren. Geen voedsel. Niet naar de WC mogen gaan net zolang tot iemand zichzelf bevuilt. Velen waren vastgebonden aan een hek, hun handen geboeid en geblinddoekt. Sommigen waren over hun hele lichaam geslagen. Sigaretten werden uitgedrukt in hun nek en op hun rug. Verschillenden overleefden deze martelingen niet.
De gelekte foto’s van Beit Lahiya tonen Palestijnse mannen geknield in hun onderbroek terwijl ze bewaakt worden door Israëlische soldaten. Tegelijkertijd gingen andere soldaten de wijk in om huizen in brand te steken.
De reden voor deze vernederingen was dat deze mannen geweigerd hadden om naar het zuiden van de Gazastrook te vertrekken. Verschillenden vertelden dat ze goede redenen hadden om niet naar het zuiden te vertrekken: Angst voor bombardementen tijdens de reis, angst om door Hamas beschoten te worden, handicaps die het onmogelijk maken om naar het zuiden te vertrekken, een baby die je zo’n reis niet kunt aandoen en onzekerheid over de omstandigheden waarin ze terecht zouden komen.
Sommigen getuigen van sadisme.
Maher: ‘Na alle martelingen voelde ik mijn lichaam niet meer. Ik vertelde de soldaat dat ik pijn had. Hij vroeg: “waar?”. Ik zei: “mijn maag”. Daarna sloeg hij mij hard in mijn maag. Ze zeiden dat ik moest opstaan. Maar ik voelde mijn benen niet meer. Ik kon niet lopen. Ieder keer dat ik viel, sloeg hij mij opnieuw. Mijn mond en mijn neus bloedde. Ik raakte buiten bewustzijn.’
De meest voorkomende straf was dat je vastgebonden werd aan een hek en je arm meerdere uren omhoog moest houden. Als dat niet meer lukte werd je meegenomen en kreeg je slaag. Een persoon kwam terug met een gebroken been.
Geblinddoekt hoorde je het schreeuwen van de martelingen. Maar kijken mocht niet. Dan werd je gestraft.
Verschillende gevangenen bezweken en overleefden de martelingen niet.
https://israelpalestinenews.org/israels-torture-and-humiliation-of-female-and-male-gazan-prisoners/
