Editoriaal : Formele erkenning van Palestijnse staat volstaat niet
Op 19 mei jl. hield de Amerikaanse president Obama een pleidooi voor een onafhankelijke Palestijnse staat binnen de bestandsgrenzen van voor de zesdaagse oorlog van 5 juni 1967 met de mogelijkheid van wederzijds aanvaarde grondruil. Hij sprak zich ook uit voor een volledige en geleidelijke terugtrekking van het Israëlische leger uit de in juni 1967 bezette gebieden.
De Palestijnen moeten dus eens en voorgoed met 22% van hun land tevreden zijn. Voor wat die “grondruil” betreft, weten we wat de Israëlische regering daarmee bedoelt: zo veel mogelijk land, zo weinig mogelijk niet-joodse Palestijnen.
Volgens de Israëlische eerste minister Netanyahu zal Israël zich nooit tot de grenzen van 1967 terugtrekken. Bij een eventueel vredesakkoord wil hij ook belangrijke joodse kolonies behouden en verdedigt hij de blijvende aanwezigheid van Israëls leger in de Jordaanvallei. Een brede strook vruchtbaar landbouwland langsheen de Jordaanrivier zou aldus voor de Palestijnen ontoegankelijk blijven. De Palestijnen zijn dus gewaarschuwd: als het van Netanyahu afhangt zullen ze zich tevreden moeten stellen met een gedemilitariseerde staat zonder Oost-Jeruzalem als hoofdstad, zonder de grote joodse kolonies en zonder het recht op terugkeer voor de Palestijnse vluchtelingen. Dat laatste wordt nu al strikt toegepast: half mei en begin juni jl. schoot het Israëlische leger tientallen Palestijnse vluchtelingen dood, toen die aan de Libanees-Syrische grens ongewapend aan het betogen waren.
De Palestijnse president Abbas overweegt een aanvraag van Palestijns lidmaatschap bij de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties als er tegen september geen vredesakkoord is. Als antwoord dreigt Israël met annexatie van de joodse kolonies. Zoals de zionisten in 1947 de deuren van de westerse ambassades plat liepen voor de goedkeuring van het VN-verdelingsplan, benadert Israël nu de westerse landen om ze te overhalen in de VN tegen het Palestijns lidmaatschap te stemmen. Ook Obama heeft al laten weten dat de Verenigde Staten hun veto zullen gebruiken mocht het in de VN- Veiligheidsraad tot een stemming komen. Maar een symbolisch VN-lidmaatschap en een louter formele erkenning van een Palestijnse staat zullen niet volstaan om het zelfbeschikkingsrecht van het Palestijnse volk te garanderen. Een Palestijnse staat moet volledige soevereiniteit hebben over zijn onderdanen en zijn grondgebied met exclusieve bevoegdheid over en controle op zijn gronden, water, luchtruim en ondergrond. Dit impliceert de terugtrekking van het Israëlisch leger en de ontruiming van de Israëlische kolonies met inbegrip van deze in Oost-Jeruzalem. Alle Palestijnen moeten gelijke rechten hebben ook binnen de Israëlische staat. De Palestijnse vluchtelingen moeten recht hebben op schadevergoeding en terugkeer naar hun oorspronkelijke woonplaatsen.
Ter ondersteuning van het Palestijns zelfbeschikkingsrecht heeft Palestina Solidariteit in juni een petitie met 15.000 handtekeningen op het Belgisch ministerie van Buitenlandse Zaken afgegeven. Zolang Israël het internationaal recht niet naleeft en de mensenrechten blijft schenden eisen de ondertekenaars dat België onder andere alle economische, culturele, wetenschappelijke en militaire akkoorden met Israël (zoals het Associatieverdrag) opschort en alle financiële tegemoetkomingen van de Europese Unie aan Israël stopzet.
Het redactieteam Brussel, 23 juni 2011
