Mijn naam is Ahed Bassem Tamimi.
Ik ben een 13 jarig Palestijns meisje en woon in het dorpje Nabi Saleh. Sinds we onze wekelijkse betogingen begonnen op 9 december 2009 werd mijn moeder vijf keer gearresteerd en mijn vader 2 keer voor meer dan 18 maanden. We konden hem maar één keer bezoeken. Tijdens dat bezoek vertelde hij ons dat we van onze vijanden moeten houden en ik vertelde hem dat ik rechten wil studeren. Hij moedigt me hierin aan. Ik moet een advocaat worden zodat ik mijn familie kan verdedigen en de zaak waar we voor vechten.
Elke week doe ik mee aan de betoging op vrijdag tegen de kolonie Halamish die grond van ons afneemt en tegen de bezetting. De Israëlische soldaten hebben ons huis al 10 keer doorzocht. Ze hebben onze laptop en onze desktop gestolen en hebben ons een bevel gegeven voor de afbraak van ons huis. Het huis waar wij in wonen was gebouwd door mijn grootvader vóór de bezetting begon. Vertel me, waar moeten we heen gaan als we geen huis meer hebben?
Vorig jaar arresteerden ze mijn broer, hij was toen 15 jaar oud. Ik zag hoe de soldaten hem sloegen. Ik ging aan het leger vragen waar ze mijn broer heen brachten. Ze wouden niet luisteren en verplichtten ons te vertrekken.
Eén week laten schoten ze op mij en braken ze mijn arm. Een week daarna beschoten ze en doodden ze mijn oom Rushdi voor onze ogen. Ik vertel mijn verhaal om jullie te vragen jullie plicht te doen en jullie verantwoordelijkheid op te nemen om onze pijn te stoppen.
Alsjeblief, werk niet samen met het bezettingsleger en het bedrijf G4S. Zij beveiligen de gevangenis, de plaats die mij me mijn plezier ontnam en mijn familie. Ik wil jullie uitnodigen naar mijn huis, vóórdat het Israëlische leger het zal afbreken. Ik wil jullie ontvangen als vrienden. Ik wacht op jullie, en ik wacht op mijn vrijheid, mijn mensenrechten, rechtvaardigheid en vrede. Geef me alsjeblieft mijn kindertijd terug.