- REDACTIONEEL
- ACTUELE NOTITIES
- PALESTINA – ISRAEL IN DE PARLEMENTEN
- Israëlisch leger laat gewetensbezwaarde vrij na 110 dagen gevangenis
- Straf niet de families
- Opnieuw huizen van Palestijnse families vernietigd door het IDF
- Gedwongen verlies van nationaliteit
- Zionisme in strijd met mensenrechten
- OPINIE: Israël is de schaamte voorbij
- INTERVIEW – Paul Vanden Bavière
- Ex-Mossad-chef: ‘Joodse spionnen waren betrokken bij de Balfour Declaration’
- Gent ‘Stad Vrij van Israëlische Apartheid’
- KIJK EENS NAAR: ‘Gecensureerde stemmen’
- Aan tafel voor Palestina
- Music for Life 2016 – 2017
- Maak van Palestina Solidariteit vzw uw erfgenaam
- -‘Ken je rechten’ – Palestina Solidariteit steunt campagne van DCI
- SCHRIJF EENS EEN BRIEF
- KALENDER
REDACTIONEEL
België veroordeelt sloop van Palestijnse school: waar blijven de sancties?
Half augustus werd een school in Jubbel Al Dib in de buurt van Bethlehem door het Israëlisch leger gesloopt. Deze school werd gefinancierd door acht Europese landen waaronder België. Op 9 augustus heeft Israël de zonnepanelen in het Palestijnse dorp Abu Nwar in beslag genomen. Abu Nwar ligt ook op de bezette Westelijke Jordaanoever en de zonnepanelen werden door de Belgische Samenwerkingsontwikkeling gefinancierd. Deze zonnepanelen (8 700 EUR) leverden energie aan de lokalen en de speeltuin van een andere school.
Het betreft geen alleenstaand feit. In september 2014 vernielde het Israëlische leger al een Belgisch elektriciteitsproject in het Palestijnse dorp Kihrbet Al Tawil ten oosten van Nablous. De voorbije jaren werden op de Westelijke Jordaanoever onder meer een speelpleintje met de grond gelijkgemaakt en een elektriciteitsnetwerk ontmanteld. De Belgische regering schatte toen de schade op 55 000 EUR.
Tijdens het eerste kwartaal van 2016 werden voor meer dan 200 000 EUR aan Europese humanitaire projecten in de bezette zone C vernietigd: zonnepanelen, waterreservoirs, schoolklasjes, speeltuinen en simpele vormen van onderdak.
Zo vernietigde Israël op 12 april 2016 in Zaatara (governoraat Nabloes) een speelpleintje dat in 2015 met geld van de Belgische Ontwikkelingssamenwerking werd aangelegd. Sinds februari 2016 was dit al het vierde Belgische project dat in 2016 op de Westelijke Jordaanoever door het Israëlische leger werd vernietigd. In Khirbet Tana werden toen twee projecten vernield ter waarde van 5 634 EUR en 7 785 EUR en in Jinba werden zonnepanelen geconfisqueerd, ter waarde van 2.837 EUR.
Israël lacht ons uit
In een persbericht van 24 augustus veroordeelden onze ministers Didier Reynders (Buitenlandse Zaken) en Alexander De Croo (Ontwikkelingssamenwerking) de sloop van de school in Jubbel Al Dib en de inbeslagname van de zonnepanelen Abu Nawar. Ze zullen ook uitleg en compensaties aan de Israëlische overheid vragen. Ze zullen ook blijven samenwerken met hun Europese partners “om aan de Israëlische overheid te vragen de vernietigingen stop te zetten.”
Inderdaad, de acht Europese landen die de vernielde Palestijnse school van Jubbel Al Dib hebben gefinancierd, hebben aangekondigd dat ze bij het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken gaan aankloppen om de terugbetaling van bouwkosten van de school te bekomen en om de opschorting van het Israëlisch slopingsbeleid te eisen.
Maar volstaat dit wel? Zou België niet enkel de Israëlische ambassadeur op het matje moeten roepen, maar deze uitwijzen en de diplomatieke betrekkingen met Israël verbreken zolang Israël de schade niet heeft terugbetaald.? En om het met de woorden van kamerlid Wouter De Vriendt te zeggen: “De systematische Israëlische schendingen van het internationaal recht veroordelen werkt niet. Israël lacht ons uit.” (De Standaard, 25.8.2017).
ACTUELE NOTITIES
Ronde van Italië vertrekt in 2018 vanuit Oost-Jeruzalem onder het motto “Vrede”
In september plant RSC Sport, organisator van de Ronde van Italië, een persconferentie in Jeruzalem om de Giro 2018 toe te lichten. In de oude stad van Oost-Jeruzalem zal een tijdrit voor de renners georganiseerd worden. Daarna zijn er nog ritten in de Israëlische hoofdstad Tel Aviv en in het zuiden van Israël. Het historisch centrum van Oost-Jeruzalem ligt wel degelijk in bezet gebied, maar dat is voor Michaël Freilich, hoofdredacteur van het pro-Israëlische maandblad Joods Actueel geen probleem: “We zijn een normaal land met normale mensen die ook graag naar sport kijken.” Daarmee is Willem Staes, beleidsmedewerker van 11 11 11 het niet eens: “Wij zijn niet voor een boycot van Israël, wel voor een boycot van activiteiten die Israël opzet in Palestijns bezet gebied. Die praktijk blijft een flagrante schending van het internationaal recht, en de keuze van de Giro normaliseert die.” En Jeff Halper, oprichter en directeur van het Israeli Committee Against House Demolitions (ICAHD) voegt eraan toe: “Dit is een bewuste strategie van de overheid om de Palestijnen toeristische voordelen af te nemen. Het kan geen inclusief evenement zijn en de bewoners van de oude stad hebben er geen enkel voordeel bij. Wielrenners zouden dit moeten boycotten”. Ook sportjournalist en oud-renner Thijs Zonneveld heeft er zijn bedenkingen bij. Hij vindt die scheiding tussen sport en politiek “flauwe kul” en verklaart: “Je moet je toch afvragen wat je daar gaat doen, op een plek waar langs beide kanten zoveel mensenrechtenschendingen plaatsvinden. Sport is geen machine die puur op geld draait: als organisatie heb je een maatschappelijke verantwoordelijkheid. Ik vermoed dat de controverse pas enkele weken voor de start zal komen, als de ploegen zich moeten voorbereiden. Ze kijken soms maar van week tot week.” Bron: De Standaard, 10.8.2017, p. 14-15.
De Frans-Palestijnse militant Salah Hamouri opnieuw in Israëlische gevangenis
Salah Hamouri heeft een Franse moeder en een Palestijnse vader en werd op 25 april 1985 in Jeruzalem geboren. Hij werd al in 2005 door Israël gearresteerd en op 18 december 2011 vroegtijdig vrijgelaten in het kader van de gevangenenuitwisseling voor de Israëlische soldaat Gilat Shalid. Op 27 augustus werd deze tweeëndertigjarige Frans-Palestijnse militant opnieuw door Israël gearresteerd. De klassieke beschuldiging luidt: lidmaatschap van het Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP). Sinds zijn vrijlating in 2011 volgde hij een cursus rechten aan de universiteit Al Quds in Jeruzalem. Op 20 augustus, amper drie dagen voor zijn arrestatie, had hij zijn examen voor advocaat afgelegd. Er loopt een petitie die aan de Franse president Macron vraagt om actief tussen te komen voor de onmiddellijke vrijlating van Salah Hamouri: https://www.change.org/p/emmanuel-macron-demand-the-immediate-release-of-human-rights-defender-salah-hamouri.
Journalist David Sheen aangeklaagd voor onthulling over Israëlische generaal
De Israëlisch-Canadese journalist David Sheen wordt aangeklaagd wegens smaad door generaal Israel Ziv, een voormalig officier van het Israëlische leger en thans hoofd van Global CST, een consultancybedrijf in de veiligheidssector. Israel Ziv eist een schadevergoeding van 175 000 EUR wegens een artikel dat David Sheen in januari had geschreven. De journalist verwees naar een videoreportage van de Israëlische tv-zender Channel 2 over de hulp van Global CST aan de Zuid-Soedanese dictator Salva Kiir Mayardit om de bedenkelijke reputatie van deze laatste op te poetsen. De president kwam namelijk in opspraak nadat uit een VN-verslag bleek dat hij zijn soldaten tijdens de burgeroorlog in 2015 massaal vrouwen liet verkrachten.
Het verschil tussen David Sheen en Channel 2 TV is dat de journalist over geen armada advocaten beschikt om zich tegen de aanklacht van Israel Ziv te verdedigen. Meer info: http://www.mo.be/nieuws/isra-lische-journalist-aangeklaagd-voor-een-onthulling-die-niet-van-hem-komt en https://electronicintifada.net/content/netanyahu-openly-boasts-israels-war-africans/19051.
Voor steun kan je een petitie online tekenen: https://web.archive.org/web/20180802120127/https://presssolidarity.wordpress.com/.
Betoging voor opheffing van tienjarige blokkade van de Gazastrook
Op 14 juli betoogden aan het Shumanplein in Brussel een vijftigtal militanten tegen de tienjarige blokkade van de Gazastrook door Israël. Ze stelden ook de Europese medeplichtigheid aan de kaak.
Foto Palestina Solidariteit vzw
Op 30 augustus was de VN-secretaris-generaal Antonio Gutteres op bezoek in de Gazastrook. Hij riep zowel Israël als Egypte op om de blokkade op te heffen.
De toestand in de Gazastrook verslechtert sneller dan voorspeld. In het VN-rapport “Gaza 10 Years later” stond dat de Gazastrook in 2020 onleefbaar zal worden als de situatie op dezelfde manier blijft evolueren. Maar volgens Robert Piper, VN-coördinator voor Humanitaire Hulp en Ontwikkelingsactiviteiten, is de Gazastrook misschien nu al onleefbaar (De Morgen, 13.7.2017, p. 14).
De vernietiging van de Marokkaanse wijk van Oost-Jeruzalem op 11 juni 1967
Een feit van de Israëlische oorlog van juni 1967 waarover weinig gesproken wordt, is de vernietiging van de Marokkaanse wijk in Oost-Jeruzalem op 11 juni 1967. Toen werden 25 woningen met de grond gelijkgemaakt en 138 gezinnen (700 bewoners) weggejaagd om een plein te maken aan de voet van de Westmuur (Klaagmuur). Een deel van de weggejaagde bewoners vindt onderdak in de naburige gebouwen van de stichting Abou Mayden en een ander deel vestigt zich in de wijken Silwan en Shafat. Bron: Vincent Lemire, Jérusalem. Histoire d’une ville-monde, Flammarion, 2016 (geciteerd in Le Monde Idées, 1.7.2017, p. 1 & 3).
Wie heeft de vader van “Handala” vermoord?
Op 22 juli 1987 werd Naji Salim Al-Ali (°1936) op het voetpad van Knightsbridge in het centrum van Londen neergeschoten. Op 29 augustus 1987 stierf hij zonder zijn bewustzijn te hebben herkregen. De dader die hem van dichtbij een kogel in de hals had geschoten, is nog steeds onbekend. Naj al-Ali publiceerde zo’n 40 000 karikaturen. In 1948 moest hij zijn geboortedorp As Shajara (tussen Nazareth en Tiberias) verlaten voor dat het op 6 mei door de joodse milities werd vernield. Hij trok toen naar het vluchtelingenkamp Ain el-Helwe te Saïda in Libanon. Naji Al-Ali is vooral bekend voor het tekenen van het personage Handala, een kleine Palestijnse vluchteling op blote voeten en met de rug naar de toeschouwer gekeerd.
De Britse politie heeft het onderzoek opnieuw geopend. Wie gaf de opdracht voor de moord? Israël? Een Arabisch land? De PLO? Een robotportret van de moordenaar werd verspreid met de hoop op nieuwe getuigen. Bron: Le Soir, 31 augustus 2017, p. 11 en http://www.handala.org/about/index.html.
De joodse kolonie in Hebron mag voortaan gemeenteraadsverkiezingen organiseren
Op 29 augustus kondigde de Israëlische minister van Defensie Avigdor Lieberman aan dat de joodse kolonie van de Palestijnse stad Hebron voortaan een “gemeentelijk” statuut heeft. In 1968 werd de kolonie Kiryat Arba aan de oostzijde van Hebron gebouwd. In 1969 vestigden zich een aantal kolonisten van de Gush Emunim beweging in deze kolonie. Thans telt Hebron 850 kolonisten en 200 000 Palestijnen. De kolonisten die in het centrum verblijven, worden door 2000 Israëlische soldaten beschermd. Thans mogen deze kolonisten hun eigen gemeenteraadsleden verkiezen. Dit versterkt de kolonistenlobby Yecha in het idee dat het joodse deel van Hebron (met de Tombe van de Patriarchen) nooit onder het gezag van de Palestijnse Autoriteit zal vallen. Bron: Le Soir, 31.8.2017, p. 11.
Het bezettingstoerisme op de Westelijke Jordaanoever heeft de wind in de zeilen
Yariv Levin, de Israëlische minister van Toerisme, stelt alles in het werk om het toerisme in de kolonies op de Westelijke Jordaanoever aan te moedigen: speeltuinen voor kinderen, trajecten voor voet- en paardentochten, en zelfs ontmoetingen met wijnboeren. Levin is zelfs van plan om in het joodse deel van Hebron een hotel te bouwen. In de kolonie Ariel bestaat al een hotel en in 2014 werd een gîte in de kolonie Itzhar gecreëerd. Kamers bij joodse particulieren kennen een bepaald succes, zoals in de kolonie van Pisgerat Ze’ev, een nieuwe wijk in Oost-Jeruzalem.
Maar ook Airbnb laat zich niet onbetuigd. Op deze website zijn er steeds meer kolonisten die hun woning verhuren. Bron: Le Soir, 19.8.2017, p. 12).
Israël wil zetel in Veiligheidsraad namens de groep West-Europa en Anderen
Israël wil in 2019 en 2020 een tijdelijke zetel in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties namens de groep West-Europa en Anderen. Die groep heeft de mogelijkheid om in 2019 twee kandidaten naar voren te schuiven voor een zetel in de raad. Duitsland en België hebben ook al aangegeven kandidaat te willen zijn voor 2019-2020.
Na nominatie moet Israël nog een tweederde meerderheid aan stemmen krijgen van alle 193 VN-leden. De Veiligheidsraad kent naast de vijf permanente leden tien tijdelijke zetels.
Voor meer informatie: https://www.volkskrant.nl/buitenland/israel-wil-zetel-veiligheidsraad-vn-bemachtigen~a3521121/
Franse President Macron verwart kritiek op Israël met Jodenhaat
Naar aanleiding van het bezoek van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu aan Frankrijk op 16 juli verklaarde de Franse president Emmanuel Macron: “We zullen geenszins toegeven aan het antizionisme omdat dit een nieuwe vorm van antisemitisme is.” (Le Monde, 18.7.2017, p. 3). Het is overduidelijk dat Macron hier de kritiek op Israël (antizionisme) gelijkstelt met Jodenhaat (antisemitisme). Het verbaast dus niet dat de CRIF (Conseil Représentatif des Institutions Juives de France), Franse tegenhanger van het Forum der joodse organisaties, Macron heeft uitgenodigd op zijn jaarlijks banket. De linksradicale presidentskandidaat Jean-Louis Mélanchon (La France insoumise) was daarentegen niet welkom op dit banket.
Europees parlement stelt antizionisme op gelijke voet met antisemitisme
Op 1 juni heeft het Europese parlement een resolutie goedgekeurd waarin de lidstaten gevraagd wordt (punt 2) de definitie van antisemitisme zoals gehanteerd door de International Holocaust and Remembrance (IHRA) aan te nemen. In deze definitie wordt het antisemitisme verruimd tot kritiek op, of het verzet tegen het politieke zionisme en de staat Israël. Lees: http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2017-0243+0+DOC+XML+V0//NL.
Hierin volgt het Europees parlement de Britse eerste minister Theresa May die op 12 december 2016 aankondigde dat Groot-Brittannië de definitie van de IHRA overneemt. Lees: Ben White, Theresa May’s omstreden definitie van antisemitisme, in Soemoed, januari 2017, p. 41-42 (vertaling van: http://www.independent.co.uk/voices/anti-semitism-theresa-may-new-definition-jewish-council-holocaust-society-israel-criticism-palestine-a7470166.html) en Prof. Avi Shlaim, On the false claims of the Israel Lobby: https://www.youtube.com/watch?v=Qm0Qa-S3rbk alsook: “Kritiek is geen antisemitisme”, tekst (2.9.2008) van Het Platform voor vrije meningsuiting: http://www.standaard.be/cnt/ld1vsneo.
Israël en Indië zijn goede maatjes
De Indische minister-president Narendra Modi was op 4 juli op bezoek in Israël. Ongeveer 10 000 Indiërs leven en werken in Israël en zowat 80 000 Israëlische joden zijn van Indische afkomst. Het handelsverkeer tussen Israël en Indië bedraagt thans bijna 5 miljard dollar (in 1992 was dit amper 200 miljoen dollar of 175 miljoen EUR). Indië is vooral geïnteresseerd in het ontzilten van zeewater, het zuiveren van afvalwater en de irrigatie van gewassen. Indië is ook een grote klant voor militaire aankopen. Zo maakte Israel Aerospace Industries in mei gewag van een contract van 620 miljoen dollar voor het leveren van verdedigingssystemen (luchtdoelraketten Barak-8) op acht boten van de Indische vloot (Le Monde, 5.7.2017, p. 3). Lees ook, Isabelle Saint-Mézard, India en Israël: een onwaarschijnlijke alliantie, in Vrede, nr. 406, november december 2010, p. 19-21, vertaling van het artikel “Inde et Israël, des partenaires très discrets” verschenen in Le Monde Diplomatique, http://www.monde-diplomatique.fr/2010/11/SAINT_MEZARD/19859.
Ook dit nog
- De vijfentwintigjarige circusartiest Abu Sakha werd eindelijke door Israël vrijgelaten. Abu Sakha van de Palestijnse circusschool werd bijna twee jaar zonder aanklacht of proces in een Israëlische gevangenis vastgehouden.
Bron: https://www.amnesty.nl/actueel/mohammad-abu-sakha-vrij.
- Twee joodse volksvertegenwoordigers van het Israëlische parlement hebben op 29 augustus de Tempelberg (Haram al-Sharif) in Oost-Jeruzalem bezocht (La Libre Belgique, 30.8.2017, p. 21). Sinds 2015 was de toegang verboden voor joodse leden van het Israëlische parlement. De andere joden mogen wel op bepaalde uren de esplanade bezoeken, maar enkel moslims mogen er bidden.
- Het Israëlische hooggerechtshof heeft aan de regering gevraagd om het in 2016 bereikte compromis over de gemengde bidplaats aan de Klaagmuur in de Oude Stad van Oost-Jeruzalem toe te passen (La Libre Belgique, 2.9.2017, p. 24). De Israëlische premier Netanyahu was in juni op het overeengekomen compromis teruggekomen.
- De Palestijnse president Mahmoud Abbas uit zich sceptisch over de Amerikaanse vredesinspanningen: “Ik heb de afgevaardigde van Trump al twintig keer gesproken en begrijp nog steeds niets van zijn vredesplan” (De Morgen, 21.8.2017, p. 15 en http://www.lemonde.fr/proche-orient/article/2017/08/25/mahmoud-abbas-reste-sceptique-sur-les-efforts-de-paix-americains_5176446_3218.html).
- Yair Netanyahu, de oudste zoon van de Israëlische eerste minister, verklaarde naar aanleiding van de betoging van 12 augustus van extreemrechts in de Amerikaanse stad Charlotteville, dat links gevaarlijker is voor zijn land dan de neonazi’s die volgens hem “tot het verleden behoren” (M Le Magazine du Monde, 26.8.2017, p. 20). Lees ook: http://www.hln.be/hln/nl/922/Nieuws/article/detail/3235120/2017/08/17/Ook-Netanyahu-ligt-onder-vuur-voor-late-en-vage-reactie-op-Charlottesville.dhtml
- De accreditatie van de journalist van het televisienetwerk Al Jazeera in Jeruzalem wordt met zes maanden verlengd. Gedurende deze zes maanden zal Israël de berichtgeving van de journalist nauwgezet volgen en desnoods ingrijpen (La Libre Belgique, 31.8.2017, p. 21). Aanvankelijk had de Israëlische regering beslist om het kantoor van de nieuwszender in Jeruzalem te sluiten en de accreditatie van de journalist in te trekken. Volgens het Israëlische ministerie van Communicatie zet de zender aan tot terrorisme en religieus extremisme. Lees ook:
http://www.knack.be/nieuws/wereld/israel-wil-al-jazeera-verbannen/article-normal-885367.html en De Standaard, 8.8.2017, p. 16-17.
- Israël wil de graafwerken versnellen voor een ondergrondse tunnel rond de Gazastrook. De Israëlische blokkade van de Gazastrook dateert al van 2007. Nu wil Israël een ondergrondse tunnel bouwen van 65 km lang en tientallen meter diep. Daartoe zullen 1000 arbeiders, vooral Chinezen, tewerkgesteld worden. De tunnel zal in 2019 klaar zijn en 850 miljoen EUR kosten (Le Soir, 14.8.2017, p. 9).
- Prins Laurent doet het weer. Begin augustus tweette Laurent een foto over zijn aanwezigheid op de viering van het negentigjarige jubileum van het Chinese leger. Hij is niet aan zijn proefstuk toe. In juni 2013 bracht hij al een “privébezoek” aan Israël (De Standaard, 8.8.2017, p. 3).
- Het onbehandeld rioleringswater dat uit de Gazastrook in de Middellandse Zee terechtkomt, bezoedelt de stranden van de nabijgelegen Israëlische steden Zikim en Ashkelon. Plaatselijke verkozenen en volksvertegenwoordigers eisen dat de Israëlische minister van Leefmilieu maatregelen zou nemen, maar ze willen dat de levering van elektriciteit onder andere voor het waterzuiveringsstation in de Gazastrook beperkt blijft zoals voorheen (Le Soir, 1.8.2017, p. 9).
- Op 7 juli heeft de Commissie voor het Werelderfgoed van de UNESCO de Tombe van de Patriarchen in het oude stadsdeel van Hebron (Al-Khalil) als “bedreigd werelderfgoed” erkend. Netanyahu noemde dit “een nieuwe krankzinnige beslissing van de UNESCO” (http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/buitenland/1.3019403).
- Op 10 juli werd Avi Gabbay door zowat 50 000 militanten verkozen als nieuwe voorzitter van de Israëlische Arbeiderspartij. In 2016 stapte hij als minister van Milieubescherming uit de regering van Netanyahu om de Arbeiderspartij te vervoegen (Le Monde, 12.7.2017, p. 4).
- De Amerikaanse commissie voor Buitenlandse Betrekkingen heeft op 2 maart een wet goedgekeurd waarbij financiële steun aan de Palestijnse Autoriteit wordt beperkt totdat deze laatste vergoedingen blijft storten aan familieleden van gedode Palestijnen die “gewelddaden” tegen Israël hebben gepleegd. Informatiebron: http://thehill.com/policy/international/345176-senate-panel-approves-bill-to-cut-off-funds-to-palestinians-over.
- Naar aanleiding van de installatie van metaaldetectoren door Israël aan de Tempelberg schreef de Marokkaanse koning Mohammed V op 26 juli een brief aan VN-secretaris-generaal Antonio Guterres om de “onaanvaardbare” politiek in Jeruzalem aan te klagen: “We stellen met spijt vast dat elke keer dat er zich een mogelijkheid voordoet voor de herlancering van het vredesproces tussen de Palestijnen en Israël, die laatste gebeurtenissen en spanningen uitlokt om ze te doen falen.” Hij vraagt aan het VN-hoofd om “dringend in te grijpen bij de Israëlische autoriteiten om hen de juridische en historische status van Jeruzalem te doen respecteren”. Bron: http://www.knack.be/nieuws/wereld/netanyahu-wil-al-jazeera-verbannen-uit-israel/article-normal-882021.html
- Op 10 augustus werd Elor Azaria in de gevangenis gezet nadat heeft de Israëlische militaire rechtbank zijn beroep op 30 juli had verworpen. Deze Israëlische soldaat-verpleger had op 24 maart 2016 in Tel Rumeida (Hebron) koelbloedig een kogel door het hoofd geschoten van een Palestijn die gewond op de grond lag. De aanvankelijke aanklacht van moord werd omgezet in aanklacht van onvrijwillige doodslag en gaf aanleiding tot 18 maanden gevangenisstraf (Le Monde, 1.8.2017, p. 5).
- Palestina Solidariteit is politiek onafhankelijk en stelt dat de Palestijnse zaak niet alleen een zaak van links is. Ter bewijs de standpunten van de liberaal Jean-Marie Dedecker en de rechtse journalist Marc Grammens (84 jaar). Deze laatste is op 24 juli in Liedekerke overleden en werd er op 2 augustus begraven. Hij kwam op voor het recht op zelfbeschikking van het Palestijnse volk en vond het niet consequent dat sommige Vlaams nationalisten van de N-VA en het Vlaams Belang de bezettingspolitiek van Israël door dik en dun verdedigen.
- Israël en Kabila doen goede zaken. De Congolese regering ondertekende een contract van 5,6 miljoen dollar met Omer Laviv van de Israëlische firma Mer Security and Communications om in Amerika te gaan lobbyen ten gunste van Congo. De Verenigde Staten heeft inderdaad sancties genomen (beslag op bankrekeningen, visumverbod) tegen een aantal regeringsgezinde personen zoals generaal François Olenga en voormalige minister Evariste Boshab. Meer info: http://www.politico.cd/actualite/la-une/2017/05/02/lobbying-a-56-millions-usd-fache-a-kinshasa.html en Afrique Asie juli 2017, p. 5.
- De Israëlische minister van Inlichtingen, Atoomenergie en Vervoer Yisrael Katz wil een kunstmatig eiland met een haven bouwen voor de Gazastrook. Het eiland wordt door een brug van 4,5 km met de Gazastrook verbonden. De bouwwerken zouden vijf jaar in beslag nemen en vijf miljard dollar kosten. Meer info: M Le Magazine du Monde, 15.7.2017, p. 18 en http://www.hln.be/hln/nl/1281/Israel-Palestina/article/detail/3194845/2017/06/28/Israelische-minister-wil-kunstmatig-eiland-bouwen-voor-de-kust-van-Gaza.dhtml.
Op 28 mei had de Israëlische regering al een ander project goedgekeurd, namelijk de bouw van een kabelbaan (zetellift) tussen West Jeruzalem en de oude stad in Oost-Jeruzalem. De eerste fase zal zowat 50 miljoen EUR kosten (Le Soir, 29.5.2017, p. 10).
- Dichtbij de joodse kolonie Gush Etzion ten zuidwesten van Bethlehem organiseert de Israëlische militaire academie Caliber 3 initiatielessen in antiterroristische oorlogstechnieken voor toeristen. Kostprijs: 115 dollar voor volwassenen en 85 dollar voor kinderen jonger dan 15 jaar. Naast Caliber 3 zijn er nog een tiental andere Israëlische privé academies die antiterroristische stages aanbieden, zoals de Academy for advanced security, de Israel security academy en de Max antiterrorist academy. Deze vorm van militair toerisme trekt elk jaar duizenden personen aan (Le Soir, 28.7.2017, p. 9, L M Le Magazine du Monde, 19.8.2017, p. 9-10 en https://joop.bnnvara.nl/nieuws/israelische-schietbaan-toeristen-palestijnen).
- Schepen van openbare Werken Eric Jassin (CDH) schrijft in de zomereditie van het informatieblad “1210” van de Brusselse gemeente Sint-Joost-ten-Node over de Israëlische apartheidsmuur: “Deze muur van de schaamte is de meest zichtbare uitdrukking van het isolement van het Palestijnse volk: hun dagelijks leven bestaat uit vernederingen, pesterijen, en een onaanvaardbaar menselijk lijden.” De gemeente neemt het ondervoorzitterschap waar van het Netwerk van de Belgische lokale overheden voor Palestina” en het is dit kader dat Eric Cassin in de maand mei de bezette Palestijnse gebieden had bezocht.
PALESTINA – ISRAEL IN DE PARLEMENTEN
Geruime tijd terug beslisten wij in onze nieuwsbrief een beknopt overzicht te geven van de initiatieven rond Israël-Palestina die onze politici nemen in én buiten de parlementen. Zo blijft op de hoogte welke politici werkelijk hard werken aan mensenrechten.
Vragen en initiatieven uit het Vlaamse parlement
Hongerstaking Palestijnse gevangenen
Wouter Vanbesien (Groen!) en Tine Soens (SP-A) stelden beiden een aantal vragen over de hongerstaking die Palestijnse gevangenen in Israël in april en mei hielden voor een meer humaan gevangenisregime. Tine Soens verwees daarbij ook naar vragen die zij vorig jaar al stelde over het Israëlische systeem van administratieve detentie en vroeg of de Vlaamse minister-president dit probleem kan aankaarten om het probleem van het Israëlische gevangenisbeleid méér aandacht te geven.
Vlaams minister-president Geert Bourgeois bevestigde op de hoogte te zijn van de hongerstaking. Hij verwees zowel naar de Canadese speciale rapporteur van de VN, Michael Lynk, die Israël opriep zich te confirmeren aan de internationale standaarden op vlak van detentie, als naar een schrijven van de Gentse professor emeritus Herman De Ley. Bourgeois stelde ook in mei een brief te hebben geschreven aan de Israëlische ambassadeur in ons land, waarbij hij zijn bezorgdheid uitte over de bovengenoemde situatie, en waarop hij tot nader order geen antwoord ontving.
Belgische bedrijven aanwezig op defensiebeurs ISDEF in Israël
Tine Soens (SP-A) stelde een vraag over de aanwezigheid van de twee Belgische bedrijven Luciad en Ticto op de defensiebeurs ISDEF in Israël. Zij vroeg zich af of de minister-president op de hoogte was van Belgische bedrijven op die wapenbeurs en of die aanwezigheid door het beleid van de Vlaamse regering gestimuleerd was. Bovendien vroeg ze of er producten van deze Belgische bedrijven vergunningsplichtig zijn, en hoe de minister-president de aanwezigheid van Belgische bedrijven daar rijmt met het speciaal gevoerde beleid in Vlaanderen.
Minister-president Bourgeois ontkende dat Vlaanderen enige steun gaf om de aanwezigheid van bedrijven op deze wapenbeurs te stimuleren. Hij stelt ook dat geen van beide bedrijven zaken verkoopt die volgens de wet vergunningsplichtig zijn, waarop Tine Soens benadrukt dat zij vindt dat de wet op dit punt strenger zou moeten worden.
Vragen en initiatieven uit het federale parlement
Belgische medewerking aan LAW-train
Philippe Blanchart (PS) stelde een vraag over de Belgische betrokkenheid bij het LAW-trainproject. Hij verwees daarbij naar honderden Belgische kunstenaars, professoren en onderzoekers uit de academische wereld die hiertegen protesteerden en vragen om dit project stop te zetten omwille van de rechtstreekse samenwerking met de Israëlische nationale politie en zijn slechte reputatie rond mensenrechten. Blanchart vroeg aan minister Reynders wat de Europese Commissie zal doen om de ethische kant van deze samenwerking op te volgen, hoe zij zal toezien dat de Israëlische politie deze principes zal respecteren en of er een inhoudelijk debat met de Belgische kunstenaars en academici zal worden opgestart. De vraag werd door minister Reynders niet beantwoord.
Betrokkenheid Belgische banken bij illegale Israëlische nederzettingen
Raoul Hedebouw (PTB) verwees naar een recent verslag van de FIDH, de internationale liga van de rechten van de mens, waaruit blijkt dat AXA, BNP Paribas, BPCE, Crédit Agricole en Société Générale via participaties in Israëlische banken en ondernemingen mede de bouw van illegale nederzettingen in Palestijns gebied gefinancierd hebben. Dit betekent in de praktijk dat zij medeplichtig zijn aan de bouw van deze illegale nederzettingen. Hedebouw kloeg deze medeplichtigheid aan en vroeg de minister welke stappen hij hierrond zou ondernemen.
Minister Reynders antwoordde op deze vragen dat hij de Israëlische nederzettingenpolitiek nog steeds afkeurt maar bleef zoals gewoonlijk vaag wat betreft de concrete stappen die hij zal ondernemen om de Belgische banken op hun medeplichtigheid en verantwoordelijkheid ter zake te wijzen.
Etikettering wijn afkomstig uit de bezette Syrische Golanhoogte en misbruik systeem administratieve detentie door Israël
Gwenaëlle Grovonius stelde een vraag over wijn verkocht bij Delhaize, gebotteld en geproduceerd op de bezette Syrische Golanhoogte en die verkocht werd onder het label ‘Made in Israël’. Grovonius wees hier op het misleidende label ‘Made in Israël’, aangezien niet alle consumenten kunnen weten dat deze wijn eigenlijk afkomstig is uit illegaal bezet gebied. Volgens Gwenaëlle Grovonius heeft de Belgische FOD bevestigd dat de informatie inderdaad misleidend is en stelde de vraag waarom de wijn desondanks nog steeds in de handel was en wat de regering zal doen om dit probleem concreet op te lossen.
Minister Peeters, als minister van Handel, Economie en Consumenten hier bevoegd, erkent het probleem en meldt dat de fabrikant in kwestie werd aangemaand om zich te schikken naar de regels qua correcte etikettering, in het bijzonder de oorsprong van de wijn? Hij stelde verder dat er een termijn werd vastgesteld om de inbreuken stop te zetten. Momenteel zou de wijn in kwestie niet meer te koop worden aangeboden en dit zou zo blijven zolang die niet correct geëtiketteerd is.
Gwenaeëlle Grovonius (PS) stelde eveneens een vraag over het misbruik, door Israël, van het systeem van administratieve detentie. Zij stelde de minister de vraag of België hierover een standpunt zal innemen.
Minister Reynders erkende het probleem van de slechte behandeling van de Palestijnse gevangenen. Hij stelde het probleem te hebben aangekaart op Europees niveau opdat men een gemeenschappelijk standpunt zou kunnen innemen, maar deed geen belofte om op enige wijze hiervoor druk uit te oefenen op Israël.
Geweigerd VN-rapport beschuldigt Israël van apartheid
Benoit Hellings (ECOLO-GROEN) stelde een vraag over het recente VN-rapport, waarin Israël werd beschuldigd zich schuldig te maken aan een vorm van Apartheid. Als gevolg van het rapport werd de verantwoordelijke voor het rapport, Rima Khalaf, door secretaris-generaal van de VN Antonio Guterres, (zélf onder druk van Israël), tot ontslag gedwongen, en werd het VN-rapport van de website van de VN gehaald. Benoit Hellings stelde de vraag hoe de Belgische ambassadeur reageerde op deze daad van censuur en vraagt tevens, als we BDS niet steunen, of we de verkoop van producten uit de illegale Israëlische nederzettingen niet stilaan moeten verbieden.
Minister Reynders antwoordde dat België geen lid is van de betreffende regionale afdeling van de VN en dat het dus niet aan België is om uitspraken te doen over het rapport of het ontslag van mevrouw Khalaf.
De verantwoordelijkheid voor een eventueel verbod van de invoer van producten uit de illegale Israëlische nederzettingen schoof Reynders door naar het Europese niveau, er aan toevoegend dat op dat niveau geen bereidheid bestaat om een verbod op de invoer van illegale nederzettingenproducten te ondersteunen.
Benoit Hellings reageerde hierop niet akkoord te gaan met het Reynders’ standpunt aangezien mevrouw Khalaf tot ontslag gedwongen werd door de algemene secretaris-generaal van de VN, Antonio Guterres, wat ons wel degelijk het recht geeft hiertegen te protesteren.
Voorstel resolutie voor Palestijnse gevangenen in hongerstaking
Gwenaëlle Grovonius (PS) stelde een resolutie voor in het parlement om de slechte behandeling van Palestijnse gevangenen in Israëlische gevangenissen aan te klagen, met een oproep naar de federale regering hiervoor druk uit te oefenen op Israël. De inhoud van de resolutie was beknopt maar goed, maar werd echter door de meerderheid in de kamer verworpen en blijft dus, ondanks zijn goede inhoud, dode letter.
We geven u hierbij de inhoud van deze korte resolutie nog mee zodat u als lezer deze door de meerderheid niet aanvaarde resolutie toch te lezen krijgt:
“De Kamer, gehoord de interpellatie van mevrouw Gwenaëlle Grovonius en het antwoord van de vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken en Europese Zaken, belast met Beliris en de Federale Culturele Instellingen, verzoekt de federale regering
- er bij de Israëlische autoriteiten op aan te dringen dat ze het internationaal recht inzake de behandeling van gedetineerden naleven;
- er bij de Israëlische autoriteiten op aan te dringen dat ze een eind maken aan alle vormen van fysiek geweld in hun gevangenissen en aan de opsluiting van minderjarigen;
- er bij de Israëlische autoriteiten op aan te dringen dat ze de gedetineerden het recht op een degelijke medische verzorging toekennen;
- er bij de Israëlische autoriteiten op aan te dringen dat ze de gevangenen het recht verlenen tijdens hun gevangenschap te studeren;
- er bij de Israëlische autoriteiten op aan te dringen dat ze de gedetineerden de mogelijkheid bieden dezelfde openbare telefoons te gebruiken als de gevangenen die niet worden afgeluisterd; – er bij de Israëlische autoriteiten op aan te dringen dat ze het bezoekrecht voor die gedetineerden uitbreiden tot de vertegenwoordigers van humanitaire organisaties;
- er bij de Israëlische autoriteiten op aan te dringen dat ze onmiddellijk een eind maken aan het misbruik van het systeem van administratieve hechtenis;
- druk uit te oefenen op de Israëlische autoriteiten opdat ze een eind maken aan de represailles tegen gevangenen in hongerstaking.”
Israëlisch leger laat gewetensbezwaarde vrij na 110 dagen gevangenis
Atalya Ben Abba werd in juni van dit jaar na 110 dagen vrijgelaten uit de gevangenis. Ze werd vrijgelaten op grond van ongeschiktheid voor het leger, niet op grond van erkenning van haar gewetensbezwaren.
Atalya ging liever naar de gevangenis dan in het leger omdat ze geen aandeel wil hebben in de bezetting. Haar commentaar: “het leger kan verklaren wat ze wil. Wat overeind blijft is mijn simpele weigering om deel te nemen aan een systeem dat geweld gebruikt om een ander volk te onderdrukken. Ik verlaat de militaire gevangenis met gerechte rug. Er zijn velen die mij gesteund hebben en begrijpen dat de weigering om deel te nemen aan de bezetting een noodzakelijke morele keuze is. Een groeiend aantal jongeren is niet meer bang om te zeggen: ‘genoeg is genoeg’”.
Bron: +972 Blog 25 juni 2017
Straf niet de families
Collectieve bestraffing is principieel verkeerd. Het is illegaal, immoreel en onwettig, zoals elke opzettelijke daad om onschuldige mensen te treffen die niet betrokken zijn bij een misdrijf
Hoofdartikel Haaretz, 07 juli 2017 (vertaling door Palestina Solidariteit vzw)
Originele tekst in het Engels: http://www.haaretz.com/opinion/editorial/1.800103
Fadi Qunbar doodde vier militairen bij een aanval met een auto, waarmee hij op hen inreed, en werd doodgeschoten door militairen en burgers. Tot dusver werd zijn familie op de volgende wijze gestraft: het huis waarin zijn vrouw en kinderen woonden, werd verzegeld – het jongste kind was toen negen maanden oud – en de staat besliste om het woonrecht in Israël van 12 van zijn familieleden in te trekken. Dat heeft tot gevolg, dat zij werden gedeporteerd van Israël, waar zij in Oost-Jeruzalem wonen, naar de Westelijke Jordaanoever.
Alsof dat niet volstond, heeft Israël nu een schadeclaim ingediend van 8 miljoen shekel (ongeveer 2 miljoen EUR) bij zijn weduwe en kinderen, waarbij wordt aangevoerd dat Qunbars erfgenamen de staat moeten vergoeden voor de bijstand en betalingen aan de diepbedroefde families van de militairen die bij de aanval werden gedood.
Deze rechtszaak maakt deel uit van diverse maatregelen die de staat genomen heeft tegen de familie Qunbar en mag niet als een aparte stap worden gezien. Het maakt deel uit van de collectieve bestraffing van families van terroristen door de staat. De collectieve bestraffing van Palestijnen bestond tot nu toe uit het verzegelen en slopen van huizen en het uitzetten van families. Nu voegt de staat schadeclaims tegen de families toe aan het repertoire.
Collectieve bestraffing is principieel verkeerd. Het is illegaal, immoreel en onwettig, zoals elke opzettelijke daad om onschuldige mensen te treffen die niet betrokken zijn bij een misdrijf. Door collectieve bestraffing breid je de cirkel van vergelding en wraak uit. Het voegt meer personen toe aan de spiraal van geweld.
Israël heeft voor zichzelf een uitgebreide immuniteit gecreëerd voor rechtszaken over de schade die de daden van zijn leger berokkenen aan mensen en eigendommen op de Westelijke Jordaanoever. Het beweert dat het leger zich met oorlogs- en gevechtsactiviteiten bezighoudt, waarvoor geen schadeclaims kunnen worden ingediend. Maar wanneer het de Palestijnen betreft, worden alle middelen als koosjer beschouwd in Israëls oorlog tegen terreur.
Dat er met twee maten en twee gewichten gemeten wordt, bleek deze week nog maar eens uit de beslissing van het Hooggerechtshof om geen gevolg te geven aan een petitie om de huizen van de moordenaars van de Palestijnse tiener Mohammed Abu Khdeir te slopen of te verzegelen, zoals doorgaans gebeurt met de huizen van Palestijnse terroristen.
De indieners van de petitie zeiden dat de staat discrimineerde tussen Joden en Arabieren voor wat het slopen van huizen van terroristen betreft. Het Hof weigerde op de petitie in te gaan, maar om de verkeerde reden. Het Hof oordeelde dat, als het leger vond dat het slopen van de huizen van Joodse terroristen ontradend zou werken voor potentiële Joodse terroristen, het dan die maatregel moet toepassen zoals het dat tegen Arabische aanvallers doet.
Maar de oplossing voor het schenden van mensenrechten ligt niet in het voor Joden eveneens mogelijk maken van collectieve bestraffing, maar in het verklaren dat collectieve bestraffing volstrekt verkeerd is, altijd.
Het bovenstaande artikel is het hoofdartikel van Haaretz, zoals gepubliceerd in de Hebreeuwse en Engelstalige kranten in Israël.
De redactie van Haaretz
Opnieuw huizen van Palestijnse families vernietigd door het IDF
Deze maand (augustus) heeft het Israëlisch leger nog eens meerdere huizen vernietigd van de families van Palestijnen die 2 militairen hadden gedood (in april en juni).
Op deze link staat ook een nachtelijke filmopname van de bulldozer in actie (in ditzelfde nieuwsbericht wordt melding gemaakt van een Israëlisch militair die gekwetst wordt door ‘friendly fire”, d.w.z. door kogels van het eigen IDF. Nog een gevolg van de militarisering van het hele land).
Volgens het artikel van Daniel Gordis and Aviel Gordis, gepubliceerd door het Amerikaans agentschap Bloomberg, begon het Israëlisch leger met deze praktijk in 1967. Tijdens de Eerste Intifada (1987-1991) werden 433 huizen vernietigd, en nog eens 277 werden afgesloten voor de bewoners.
De auteurs noemen de praktijk “controversieel”, omdat het bewijs ontbreekt dat vernietiging van woningen aanslagen zou voorkomen. Een commissie van het IDF (2005) kwam nl. tot die conclusie en raadde aan ermee te stoppen. Ze vermeldde de mogelijkheid dat de vernietiging van woningen het omgekeerde effect zou kunnen hebben, nl. eerder terroristische daden bevorderen. De Palestijnse bewoners krijgen steun van hun organisaties om een mooier huis te bouwen, en verwerven zo zelfs een status als slachtoffer.
Het rapport werd niet publiek gemaakt en in 2008 werden opnieuw woningen met de grond gelijk gemaakt. Het Israëlisch Hoogste Gerechtshof oordeelde dat vernietiging van woningen geen collectieve straf is (wat onwettig zou zijn), maar dat de bewoners wel het recht hebben er tegen in beroep te gaan, tenzij het gaat om hoogdringendheid.
De auteurs vertellen dat vernietigingen van woningen is ingevoerd door de Britten in 1945, toen aanslagen gepleegd werden door zowel joodse als Arabische terroristen. Wel is er nooit een joodse woning vernietigd, noteren de auteurs.
Het artikel geeft ook de site van het Israëlisch actiecomité tegen house demolitions: https://icahd.org dat veel informatie bevat over joodse protesten tegen de praktijk van het IDF. Hun statistiek spreekt van 48 743 vernielde woningen vanaf 1967. In 2017 werden reeds 247 gebouwen en 414 personen weggejaagd. Elke maand worden nieuwe feiten opgelijst https://icahd.org/2017/07/27/july-2017-demolition-and-displacement-summary/
Het ICAHD reproduceert ook een zeer somber artikel van Jeff Halper, over het finale eindproduct van het zionistisch project. Hij is ook kritisch voor de Palestinian Authority en voor Hamas. https://icahd.org/2017/08/12/the-deal-israels-endgame/
Maar wij Europeanen als buitenstaanders, wat zouden we moeten doen? BDS natuurlijk, maar intussen drijven Israëlische regering en machtige bondgenoten hun plannen door.
Frank Roels
Gedwongen verlies van nationaliteit
Natanyahu heeft voorgesteld om Palestijnse dorpen in Israël over te hevelen naar de Palestijnse Autoriteit en de bewoners het Israëlische burgerschap te ontnemen. Dit zou een compensatie kunnen zijn voor de latere annexatie door Israël van Joodse nederzettingen in de West Bank.
Ongeveer 1,7 miljoen Palestijnen wonen er in Israël. Ze bezitten het burgerschap in Israël, maar hun rechten zijn ingeperkt.
Het voorstel van Natanyahu staat niet op zichzelf, maar is een terugkerend gespreksonderwerp onder Israëlische politici.
Dahlia Scheindlin, een commentator van het +972 Magazine, stelt dat ‘landruil’ in dit verband een misleidende term is. In de grond van de zaak gaat het om gedwongen verlies van nationaliteit.
bron: Patrick Strickland, Can Israel transfer, Al Jazeera, August 7, 2017
Zionisme in strijd met mensenrechten
In een discussie over de uitzetting van vreemdelingen zei de Israëlische minister van justitie Ayelet Shaked op 29 augustus dat Israël ‘zijn nek niet moet buigen voor individuele mensenrechten’. Ze verzette zich tegen de afwijzende uitspraak van het Hooggerechtshof over de opsluiting van vreemdelingen. ‘Individuele rechten mogen niet los staan van zionistische uitdagingen’. Ze vindt dat de uitspraak van het Hooggerechtshof Israël als joodse staat in gevaar brengt.
In een opiniebijdrage beent Gideon Levy, een bekende kritische Israëlische journalist, deze uitspraken uit. Hij stelt dat Shaked eindelijk nadrukkelijk erkent dat de praktijk van het zionisme in strijd is met de onvoorwaardelijke erkenning van universele mensenrechten. Als het erop aankomt worden mensenrechten ondergeschikt gemaakt aan ‘zionistische uitdagingen’ – dat wil zeggen: het bewaren van een Joodse meerderheid en het voortzetten van de politiek van kolonisatie.
Door zionisme te stellen tegenover mensenrechten heeft Shaked een stuk helderheid geschapen aldus Levy.
OPINIE: Israël is de schaamte voorbij
Israël kan het internationale recht zo vaak schenden als het wil, doordat er nooit serieuze maatregelen zijn van de internationale gemeenschap
Dat Derk Walters met veel onbehagen terugblikt op zijn correspondentschap in Israël, heeft niet alleen met de gedwongen stopzetting te maken. Hij ziet de toekomst voor de regio zonder meer somber in. (http://www.standaard.be/cnt/dmf20170703_02955292)
Opinie – De Standaard 4 juli 2017. Sommige passages werden door de redactie in vetjes gemarkeerd.
DERK WALTERS – Correspondent voor NRC Handelsblad in Israël van 2014 tot 2017.
Aan welk land denkt u bij de krantenkop ‘Regeringsleider wil buitenlandse financiering voor ngo’s verbieden’? Wellicht aan Zimbabwe, waar president Mugabe ngo’s kapittelde voor hun ‘buitenlandse bemoeienis in onze nationale zaken’. Of misschien denkt u aan Eritrea. In dat land is buitenlandse financiering van non-gouvernementele organisaties inderdaad verboden. Maar de leider die in de voetsporen van de Eritrese president Afewerki wil treden, is niemand minder dan de Israëlische premier Benjamin Netanyahu.
Dat had ik niet zien aankomen, toen ik in september 2014 arriveerde als correspondent voor Israël en Palestina. Natuurlijk wist ik van bezettingen en blokkades, tunnels en traangas, messen en muren. Israël is Zweden niet. Maar drie jaar geleden dacht ik wel dat het land binnen de grenzen van de Groene Lijn een democratie was, een rechtsstaat. Dat is het ook nog wel, in naam. Maar in toenemende mate worden tegenstanders van de machthebbers niet langer als gewone opponenten gezien, maar als dissidenten of landverraders die monddood moeten worden gemaakt. Vooral organisaties die tegen de bezetting strijden, zoals B’Tselem en Breaking the Silence, ondervinden dat.
Oorlogen heb ik tijdens mijn correspondentschap niet meegemaakt. Wel veel Palestijnse aanvallen, ietwat voorbarig gebrandmerkt als een ‘Derde Intifada’. En Israëlische verkiezingen, die in 2015 resulteerden in het meest rechtse kabinet uit de geschiedenis van het land. Het vredesproces heb ik niet zien vastlopen; dat was voor mijn tijd al gebeurd. Van een herstart was in de verste verte niets te merken.
Nog uitzichtlozer
Alles wat al uitzichtloos was, is nog wat uitzichtlozer geworden. De Palestijnen in de Gazastrook hebben per dag nog minder stroom dan drie jaar geleden; de laatste berichten spreken van drieënhalf uur. Palestijnse politici zijn onderling nog hopelozer verdeeld dan in 2014. En de illegale Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever maken een tweestatenoplossing ook weer wat onmogelijker.
Intussen is de internationale belangstelling voor het Israëlisch-Palestijnse conflict fors gedaald. Begrijpelijk, gezien de andere brandhaarden die onze belangstelling opeisen. En ook: wie zit er op het puntje van zijn stoel voor een situatie waar geen schot in zit? Collega’s beweren met grote stelligheid dat ze nóóit correspondent in Israël zouden willen worden. ‘Ik schrijf liever over landen waar verandering mogelijk is.’
Fair enough. Maar wie bereid is wat dieper onder de oppervlakte te kijken, ziet heus veranderingen. De belangrijkste, in mijn beleving, is dat Israël in de afgelopen drie jaar steeds zelfverzekerder is geworden. Met een versnelling na de verkiezingen van 2015.
Waarom sprak Netanyahu in 2010 nog niet van het verbieden van buitenlandse financiering van ngo’s? Toen was hij toch ook al premier? Ja, maar hij zou hebben gevreesd voor buitenlandse kritiek. Wij, westerse landen, dragen Israël best een warm hart toe, maar we zijn niet zo tuk op illegale, niet-liberale of ondemocratische handelingen. Vandaar ook Netanyahu’s terughoudendheid, vooral ten tijde van president Obama als zijn Amerikaanse tegenspeler, om de nederzettingen uit te breiden. Eén aankondiging en z’n kop rolde.
Lasterfabriek
Dat is niet meer zo. Op allerlei terreinen gaat de regering-Netanyahu haar goddelijke gang. Goddelijk, inderdaad. Luister maar naar staatssecretaris Hotovely (Buitenlandse Zaken, Likud), die de term ‘bezetting’ een ‘leugen’ noemde, ‘afkomstig uit de Palestijnse lasterfabriek’. Ze heeft alle Israëlische diplomaten wereldwijd de opdracht gegeven om niet langer terughoudend te zijn: de boodschap mag, nee, móét worden uitgedragen dat ‘het hele land van Israël het Joodse volk toebehoort’.
Het hele (Bijbelse) land van Israël: dat is inclusief de bezette Westelijke Jordaanoever. In vroeger jaren hebben Israëlische hoogwaardigheidsbekleders het misschien wel gedacht, maar keken ze wel uit voor ze zo’n beladen claim hardop uitspraken. Maar Israël schaamt zich niet meer. Dat kwam uitmuntend tot uiting in het verkiezingsvideootje van Naftali Bennett, leider van de ultrarechtse partij Het Joodse Huis. ‘Zeg geen sorry meer’, luidde zijn slogan. Hij werd minister van Onderwijs.
Voor een belangrijk deel kan het Israëlische kabinet claimen dat het tij meezit. President Obama tekende op de valreep van zijn termijn nog een militaire megadeal die voor de voorzienbare toekomst Israëls superioriteit over al zijn buurlanden garandeert. Daarna werd het Witte Huis weliswaar wat onberekenbaarder, maar al met al zit er een president die Israël zeer gunstig gezind is, met een ambassadeur die ongelimiteerd de illegale nederzettingen steunt.
Ook economisch gaat het Israël goed. Dat de huizencrisis voor de middenklasse onopgelost is gebleven, is maar een klein minpuntje. En de banden met vijandige buurlanden als Saudi-Arabië lijken voorzichtig te worden aangehaald.
Maar op de wat langere termijn, waarschuwen critici, kan het beleid heel wat rampzaliger uitpakken. Hoelang pikken de inwoners van Gaza de blokkade? Zou die Derde Intifada niet alsnog ontstaan als de Palestijnen het laatste beetje hoop op een eigen staat uit handen wordt geslagen – dixit Netanyahu? Aan de noordgrens wacht Hezbollah met duizenden raketten. Israël is voorlopig slechts schijnveilig.
Bezetting
De militaire bezetting van de Westelijke Jordaanoever duurde begin deze maand een halve eeuw. Dat Netanyahu deze ultieme status quo niet probeert te doorbreken, heeft volgens Israël-kenner Nathan Thrall met niets anders te maken dan met de prijs van de bezetting. In een briljant essay dat in mei in The Guardian verscheen, maakte Thrall een simpel rekensommetje. Wat kost Israël meer: de bezetting opgeven of eraan vasthouden? Het antwoord luidt dat de bezetting voortzetten veel minder kostelijk is.
En dat ligt vooral aan het uitblijven van internationale druk. Israël kan zo vaak het internationale recht schenden als het wil, doordat er nooit serieuze maatregelen zijn. Geen boycot, geen visumplicht, geen uitsluiting van internationale organisaties. Vrijwel elk land ter wereld, ook Nederland, beschouwt de nederzettingen als illegaal – maar verder dan goederen uit bezet gebied etiketteren, komt de EU niet. Intussen blijft iedereen op cultureel en economisch gebied met Israël samenwerken. Want je moet met de Israëliërs praten, luidt de heersende opinie, om ze van gedachten te laten veranderen.
Lukt dat ook? Israël scherpt inderdaad zijn gedachten, alleen niet in de door het liberale Westen gewenste richting. Zelf heb ik de dubieuze eer genoten als correspondent het land te worden uitgewerkt vanwege onwelgevallige berichtgeving. Dat de staat in mijn geval doorbeet, is een voorbeeld van de nieuwe zelfverzekerde koers. Israël zegt geen sorry meer.
INTERVIEW – Paul Vanden Bavière
De berichtgeving over Israël is volgzaam en niet kritisch
Paul Vanden Bavière is historicus van opleiding en werkte van 1969 tot 1999 bij het dagblad De Standaard. Hij schreef talloze krantenartikelen en achtergrondbijdragen voor tijdschriften en verzamelwerken. Daarnaast ook een aantal boeken, zoals over de opkomst van het islamitisch fundamentalisme[1] (1995) en de Koerdische kwestie. In 1999 werd hij medeoprichter van Uitpers webzine voor internationale politiek[2] en dit uit onvrede met de berichtgeving in de mainstreampers, die zich liet meeslepen door desinformatie en propaganda. We hadden op 4 augustus een interview met hem in Leuven waar hij al sinds een aantal jaren woont.
Wat vind je van de berichtgeving in onze media over Palestina en het Midden-Oosten?
De berichtgeving is meestal volgzaam en niet kritisch. De journalist moet zeggen wat iedereen zegt. Bijvoorbeeld Saddam Hoessein, Slobodan Milošević en Bashar al-Assad zijn boosdoeners en de fout van alles. Maar dat de Joegoslavische president in zijn VN-cel in het Penitentiair complex Scheveningen gestorven is door gebrek aan verzorging omdat zijn verzoek voor behandeling door een medisch specialist in Moskou door het Joegoslavië tribunaal werd afgewezen, dan las of hoorde je daar niet veel over in de media. Toen ik bij De Standaard werkte, kreeg ik vaak de vraag “Is dat wel juist” als ik afweek van de gangbare berichtgeving. Dat was blijkbaar niet het geval voor de medewerker Salomon Boulman die tot medio 2003 vanuit Tel Aviv verslag uitbracht voor De Standaard en daarna voor het radioprogramma “Actueel” van de VRT of voor Ankie Rechess VRT-correspondent in Israël.
De redactiedirecteur van de Standaard E. Troch die in 1976 vroegtijdig op pensioen werd gestuurd, zei me: “Schrijf wat je wil, als het maar gefundeerd is”. Nu moet alles mainstream zijn en tellen de verkoopcijfers. Dus meer sport, meer lifestyle en teksten die van de lezer niet te veel inspanning vragen. Het moet leesbaar zijn voor iemand die tot zijn 16 jaar gestudeerd heeft.
Bij De Standaard (DS) komen sommige mensen op een zwarte lijst te staan, zoals bijvoorbeeld Lucas Catherine omdat hij het niet eens is met de pro-Israëlische standpunten van de DS-columniste Mia Doornaert. Ook Jan-Pieter Everaerts, initiatiefnemer van De Groene Belg, is niet welkom bij De Standaard omdat hij kritiek had over het schurkbeeld van Saddam[3] in de media.
Abou Jahjah werd als medewerker door De Standaard buitengezet omdat hij in zijn column een aanslag tegen Israëlische soldaten had verdedigd, maar andere columnisten mogen in De Standaard ongehinderd pleiten voor geweld tegen de slechteriken zoals Assad. Een aanslag gepleegd door een Palestijn kan niet, maar als een Israëlische soldaat een Palestijn doodschiet, is dat geen probleem.
Lezersbrieven met kritiek over Israël komen weinig of niet aan bod in De Standaard, maar ook De Morgen is karig met het publiceren van kritische lezersbrieven over Israël.
Michaël Freilich[4] van het pro-Israëlisch maandblad Joods Actueel komt vaak in de media aan het woord als “vertegenwoordiger” van de Joodse gemeenschap, terwijl de kritische joden van Een Andere Joodse Stem[5] (EAJS) in de media doodgezwegen worden.
Speelt de pro-Israëlische lobby hierin een grote rol?
Officieel beweren de vrienden van Israël voor vrije meningsuiting te zijn, maar de feiten bewijzen het tegendeel.
Op 2 maart 2015 moest Lucas Catherine[6] een lezing houden aan de VUB in het kader van de Israël anti-apartheidsweek. De Israëlische ambassadeur Jacques Révah kwam tussen bij rector Paul De Knop die op zijn beurt eiste dat een observator vanuit de Israëlische ambassade zou worden uitgenodigd. Naar aanleiding van een gelijkaardige conferentie (“Contre l’apartheid, le boycott?”) van 1 maart 2013 aan de ULB had de rector onder druk van de pro-Israëlische lobby de aanwezigheid van een Israëlisch gezinde spreker opgelegd.
Op 17 maart 2010 organiseerde de Noord-Zuidkoepel van de Stad Geraardsbergen een conferentie over Palestina met Brigitte Herremans (Broederlijk Delen) en Dirk Van der Maelen (sp.a). Dit was niet naar de zin van de pro-Israëlische schrijver Benno Barnard[7] die een mail stuurde naar de stad om in te grijpen, maar zonder resultaat. Toen haalde hij zijn vriend Wim van Rooy erbij die ook tevergeefs een mail stuurde.
Maar als er een pro-Israëlische conferentie doorgaat, vinden de organisatoren het niet nodig om ook een verdediger van het Palestijnse standpunt uit te nodigen.
Hoe evalueer je de rol van België in het Palestijns-Israëlisch conflict?
België volgt een pro-Israëlische politiek. Momenteel leven er zo’n 600 000 kolonisten in de bezette Palestijnse gebieden. Dit is een schending van de Vierde conventie van Genève, artikel 49, dat een bezettingsmacht verbiedt zijn bevolking naar een bezet gebied te verplaatsen. Maar België laat alles toe wat Israël doet en neemt geen sancties.
Filip De Winter van het Vlaams Belang werd in het Parlement uitgescholden door premier Charles Michel omdat de Antwerpse politicus in Syrië met president Assad had gepraat, terwijl Michel kort daarvoor zijn opwachting was gaan maken bij Netanyahu in Israël. Diens gruwelen zoals die van 2014 in de Gazastrook, zijn voor Michel echter geen hinderpaal voor vriendschap.
En wat is de historische verantwoordelijkheid van het Westen?
Het Ottomaanse rijk werd in 1916 door het akkoord van Sykes-Picot tussen Frankrijk en Groot-Brittannië verdeeld. Frankrijk kreeg Libanon en Syrië terwijl Groot-Brittannië zich Irak, Jordanië en Palestina toe-eigende. Dit was in tegenspraak met de belofte van een pan-Arabisch rijk. In 1917 kwam er de Balfour Declaration waarin Groot-Brittannië aan de Westerse joden (de zionistische federatie) de vestiging van een nationaal thuisland in Palestina werd beloofd. Dit principe werd in 1922 opgenomen in het mandaat[8] dat de Volkenbond aan Groot-Brittannië geeft. In de Volkenbond zetelden hoofdzakelijk de Westerse koloniale machten, want de derdewereldlanden waren toen nog niet onafhankelijk.
Toen het pan-Arabisch nationalisme nieuw leven werd ingeblazen met de oprichting van de Verenigde Arabische Republiek waarbij Egypte en Syrië tussen 1958 en 1961 één enkele staat vormden, stelden het Westen en Israël alles in het werk om het Arabisch nationalisme in Egypte, Syrië, Irak en Jemen de kop in te drukken. Israël en het Westen begonnen de fundamentalistische Moslimbroeders, alsook de Saoedische monarchie en islamitische Emiraten financieel te steunen, om maar te zwijgen over de steun aan de Taliban, al-Qaida en andere jihadisten die nu in het Westen bloedige aanslagen plegen. Het groeiend Arabisch nationalisme was ook de aanleiding voor de Verenigde Staten om hun militaire hulp aan Israël op te drijven.
Hoe verhoudt de Europese Unie zich tegenover Israël?
De EU is een propagandamachine van Israël dat trouwens binnen de Verenigde Naties lid is van de groep “West-Europa en Anderen”[9] en als dusdanig in de VN-commissies zetelt. Zo bekwam Israël dat de UNRWA (VN-organisatie voor de Palestijnse vluchtelingen) “controversiële passages” uit de Palestijnse schoolboeken weerde. Het betreft verwijzingen naar het conflict, de Israëlische soldaten, de kolonies, het geweld tegen de Palestijnse bevolking en de vermelding van Jeruzalem als hoofdstad van Palestina[10].
Israël bezet al meer dan vijftig jaar de Palestijnse gebieden en bouwt er duizenden woningen voor joodse kolonisten en dit in overtreding met de VN-resolutie 242 van 22 november 1967 over de terugtrekking uit de bezette gebieden. Ook de VN-resolutie 194 van 11 december 1948 over het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen blijft nog altijd dode letter. Ook de Israëlische blokkade van de Gazastrook bemoeilijkt de heropbouw van de gebombardeerde woningen en verergert de leefomstandigheden van twee miljoen bewoners[11].
Maar Europa laat maar begaan. Over de meer dan 2250 Palestijnen die in de zomer van 2014 stierven na de Israëlische bombardementen en beschietingen, zegt Europa “het kan niet” of “het mag niet”, maar sancties, laat staan een verbale veroordeling, krijgen we niet te horen want Israël heeft “recht op zelfverdediging”!
De Europese Unie zou elke invoer van Israëlische producten uit de bezette gebieden moeten stopzetten. Trouwens, producten uit de kolonies vallen niet onder het Associatieverdrag en worden dus niet onderworpen aan lagere invoertarieven. Het zou dus interessant zijn om te weten te komen wat de opbrengsten zijn van de invoerrechten op deze producten. Misschien kan iemand in het Europees of het Belgisch parlement eens de vraag stellen of de volledige douanerechten op deze producten worden geheven en zo niet waarom. Hoeveel bedraagt het gebrek aan inkomsten in geval van niet toepassing?
Ook tegen het niet toepassen van het correct labelen van Israëlische producten uit de bezette gebieden, zoals de wijn uit de bezette Syrische Golan, worden geen sancties genomen.
Europa subsidieert de kolonisatie in het kader van projecten. De Europese Unie zou de kraan van het Europees fonds kunnen toedraaien zolang Israël de kolonisatie niet stopzet.
Indien men geen collectieve sancties wil nemen, zou men op zijn minst individuele sancties kunnen nemen. Europa neemt individuele sancties tegen Rusland omdat het de Krim bezet[12]. Nochtans is het pas in 1954 dat Nikita Chroestsjow de Krim naar Oekraïne heeft overgeheveld, omdat hij zelf een etnische Rus uit Oekraïne was. Europa zou bijvoorbeeld beslag kunnen leggen op tegoeden en bankrekeningen van Israëlische politici of militairen of hen een reisvisum weigeren.
Wat de boycot van Israël door burgers betreft heeft de Europese Vicevoorzitter Frederica Mogherini de individuele boycot van Israël als recht op vrije meningsuiting bevestigd[13]. Dit belette het Europese parlement niet om op 1 juni een resolutie[14] goed te keuren waarin de lidstaten gevraagd wordt (punt 2) de definitie van antisemitisme zoals gehanteerd door de International Holocaust and Remembrance (IHRA) aan te nemen. In deze definitie wordt het antisemitisme verruimd tot kritiek op, of het verzet tegen het politieke zionisme en de staat Israël.
De Amerikaanse president Trump wil Israël en de Palestijnen helpen bij het vredesproces
Er was eerst de conferentie van Madrid in oktober 1991 en daarna de-Oslo akkoorden van 1993 met Yasser Arafat. Van de Israëlische beloften kwam niet veel in huis. De expansie van de joodse kolonies in de bezette gebieden ging verder. Het enige wat de Palestijnen bekwamen was de erkenning van de PLO als vertegenwoordiger van het Palestijnse volk. De daarna opeenvolgende Amerikaanse presidenten beloofden telkens de oprichting van een Palestijnse staat, maar Israël zegt dat er geen Palestijnse gesprekspartner is. De Israëlische premier Netanyahu en de Amerikaanse president Trump willen het “islamitisch terrorisme” bestrijden, en daarmee bedoelen ze dan de Palestijnse politieke beweging Hamas en de anti Israëlische Libanese Hezbollah.
Ook president Trump is een kampioen in loze beloften. Hij wil de zaak oplossen maar tevens de Amerikaanse ambassade van de hoofdstad Tel Aviv naar het sinds juni 1967 door Israël bezette en geannexeerde Oost-Jeruzalem verhuizen. Zijn gezanten voor het Midden-Oosten, zoals schoonzoon Jared Krushner, verdedigen het Israëlische standpunt.
Wat denk je van de het plaatsen van draaihekken met metaaldetectoren door Israël aan de ingang van de Tempelberg in Oost-Jeruzalem?
Dit kadert in het geheel van maatregelen om de bewegingsvrijheid van de Palestijnen te beperken, zoals ook de minimumleeftijdsgrens van 50 jaar om aan het vrijdagsgebed in de Al-Aksamoskee op de Tempel te mogen deelnemen. Ook met de checkpoints wil Israël het leven van de Palestijnen zuur maken. En dan is er nog het vergunningsbeleid als instrument van etnische uitzuivering: een Palestijnse bewoner van Jeruzalem die te lang in het buitenland verblijft, verliest zijn verblijfsrecht in Jeruzalem, terwijl een joodse bewoner van Jeruzalem die bijvoorbeeld naar Zuid-Afrika trekt, zonder problemen naar Jeruzalem mag terugkeren.
Welk boek zou je onze lezers aanraden?
Zonder twijfel het boek van Shlomo Sand “The invention of the jewish people” (Hoe het Joodse volk werd uitgevonden). Hierin schrijft hij dat veel joden afstammen van individuen en groepen die zich tot het jodendom hebben bekeerd, zoals de Chazaren (Caucasus), de Hymyarieten (Yemen), de nakomelingen van de koningin Helena van Arbil (stad in Iraaks Koerdistan) en ook de Berbers (Marokko). Bovendien werden de joden in Israël na de opstand in 132 na Chr. niet verbannen. Er zijn volgens hem geen genetische joden en dus ook geen joods volk met een eigen genetisch patrimonium. Desondanks besteedt Israël veel geld om het tegenovergestelde te bewijzen.
[1]Paul Vanden Bavière, Marleen Capelle, Ze komen uit het Oosten, Uitg. Scoop, Groot-Bijgaarden, 1995, 118 pagina’s.
[6]https://www.demorgen.be/binnenland/catherine-weigert-lezing-aan-vub-na-actie-israelisch-ambassadeur-b1b50a03/
[7]http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2010/04/03/bedenkingen-bij-het-geval-benno-barnard-de-provocateur-geprovoceerd
[11]In het VN-rapport “Gaza ten years later” van juli 2017 wordt voorspeld dat de Gazastrook onleefbaar zal worden in 2020, als de situatie op dezelfde manier blijft evolueren. Robert Piper (VN-coördinator voor Humanitaire Hulp en Ontwikkeling) voegde er zelfs aan toe zelfs: “De Gazastrook is misschien nu al onleefbaar” (De Morgen, 13.7.2017, p. 11). Lees ook: https://unsco.unmissions.org/sites/default/files/gaza_10_years_later_-_11_july_2017.pdf.
[14]http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P8-TA-2017-0243+0+DOC+XML+V0//NL. Lees ook: Ben White, Theresa May’s omstreden definitie van antisemitisme, in Soemoed, januari 2017, p. 41-42 (vertaling van: http://www.independent.co.uk/voices/anti-semitism-theresa-may-new-definition-jewish-council-holocaust-society-israel-criticism-palestine-a7470166.html) en Prof. Avi Shlaim, On the false claims of the Israel Lobby: https://www.youtube.com/watch?v=Qm0Qa-S3rbk alsook: “Kritiek is geen antisemitisme”, tekst (2.9.2008) van Het Platform voor vrije meningsuiting: http://www.standaard.be/cnt/ld1vsneo
Ex-Mossad-chef: ‘Joodse spionnen waren betrokken bij de Balfour Declaration’
Tamara Zieve – The Jerusalem Post – 24 juli 2017 – Vertaling door Palestina Solidariteit vzw.
Bij het bewerkstelligen van de Balfour Declaration speelde de Joodse ondergrondse beweging, geleid door Aaron Aaronsohn (op deze familiefoto helemaal achteraan) een belangrijke rol.
Het Joodse spionagenetwerk NILI speelde een belangrijke rol bij het opstellen van de Balfour Declaration en hielp bij het ontstaan van de staat Israël. Dit bracht een nieuwe studie geschreven door het voormalige hoofd van de Mossad, Efraim Halevy, aan het licht.
De Balfour Declaration van 2 november 1917 werd door de toenmalige Britse minister van Buitenlandse Zaken, Arthur James Balfour, gezonden naar Baron Lionel Walter Rothschild. De verklaring gaf uitdrukking aan de Britse steun voor de totstandkoming van een thuisland voor het Joodse volk in Israël.
De tekst van de brief werd opgenomen in het Verdrag van Sèvres met het Ottomaanse Rijk en het mandaat voor Palestina.
Van Chaim Weizmann – op het moment van de publicatie van de Declaration voorzitter van de Joodse Federatie in Engeland en later de eerste president van Israël – is altijd gedacht dat hij een cruciale rol gespeeld heeft bij het tot stand komen van deze verklaring. Maar in een uitgave van het Brits-Joodse magazine Fathom dat gewijd is aan de honderdste verjaardag van de Balfour Declaration, legt Halevy de nadruk op de rol die gespeeld werd door de Joodse ondergrondse beweging, toen geleid door Aaron Aaronsohn.
Halevy verwijst naar een officiële publicatie van de Britse geheime inlichtingendienst die de spionageactiviteit van Groot-Brittannië in de jaren 1909-1949 onderzoekt, gebaseerd op documenten uit de tijd rond WO I. NILI-spionnen verzamelden “heel wat militaire informatie via Palestina en Zuid-Syrië” Groot-Brittannië te overhalen om zich – nadat het de oorlog had gewonnen – zich in te zetten voor het oprichten van een thuisland voor de Joden overal ter wereld in wat toen bekend stond als Palestina.
Halevy vermeldt verder dat, in mei 1917, een Britse geheim agent met basis in Parijs aan de directeur van het ‘Eastern Mediterranean Special Intelligence Bureau’ schreef: “U blijkt goede info te krijgen door Mack”. Mack was de codenaam voor Aaronsohn bij de Britse spionagediensten.
Twintig jaar later suggereerde kolonel Walter Gibbon, verantwoordelijk voor de spionagedienst voor het Nabije Oosten van het Ministerie van Oorlog in die tijd, dat het “grotendeels dankzij de informatie verschaft door het Aaronsohn-netwerk komt, dat Generaal Allenby er in slaagde zijn campagne in Palestina tot een goed einde te brengen”. Edmund Allenby leidde de “Egyptian Expeditarian Force” van het British Empire tijdens de Sinaï- en Palestinacampagne tegen het Ottomaanse Rijk bij de verovering van Palestina.
Halevy vermeldt verder dat het meest afdoende bewijs van de bijdrage van Aaronsohn en zijn mannen aan de Balfour Declaration is, dat op 31 oktober 1917 slechts twee Zionistische leiders werden uitgenodigd op het Britse kabinet voor de beraadslaging over de Joodse kwestie in het post-Ottomaanse Palestina: Aaronsohn en Weizmann.
Een document opgesteld in 1922 door parlementslid William Ormsby Gore, dat een samenvatting bevat van de omstandigheden die leidden tot de Balfour Declaration, vermeldt dat Sykes door de directeur van de militaire spionage Generaal Macdunagh werd gepromoveerd, omdat de nuttigste en bruikbaarste inlichtingen vanuit Palestina werden verkregen (dat toen nog werd bezet door Turkije) en met enthousiasme werden gegeven door Zionistische Joden die van meet af aan pro-Brits waren.
NILI, schrijft Halevy, “bewees hoe een handvol vastberaden mensen hun onmiddellijke conditie kunnen overstijgen en, door de kracht van hun overtuiging, machtige internationale figuren ertoe kunnen brengen hun zaak te steunen”.
“Nu we de honderdste verjaardag van de Balfour Declaration naderen, moeten we degenen die de verklaring tot stand brachten in de schijnwerpers zetten” besluit Halevy.
Het Gents ActiePlatform Palestina wil dat Gent zich aansluit bij de Spaanse actie ELAI (‘Espacio Libre de Apartheid Israeli’) om via het bedrijfsleven Israël te dwingen het Internationaal Recht en de Mensenrechten te respecteren.
Het grote voorbeeld is Zuid-Afrika waar het zo gegaan is: “In South Africa, we could not have achieved our freedom and just peace without the help of people around the world, who through the use of non-violent means, such as boycotts and divestment, encouraged their governments and other corporate actors to reverse decades-long support for the Apartheid regime” zei Desmond Tutu.
Daarom startte GAPP een actie met doel dat Gent zich uitroept tot ‘Stad Vrij van Israëlische Apartheid’ via een burgerinitiatief dat moet gesteund worden door 1% van het aantal inwoners. Dit betekent voor Gent 2200 handtekeningen, vandaag staat de teller al boven de 500.
In de verklaring ‘Stad vrij van Israëlische apartheid’ staat:
De stad Gent en de Gentse stadsbedrijven zullen
- geen goederen of diensten meer aankopen van firma’s die in de staat Israël betrokken zijn bij de schendingen van het Internationaal of Humanitair recht;
- geen goederen of diensten meer aankopen van firma’s die zelf, of waarvan een dochterbedrijf, gevestigd zijn op gronden die sinds 1967 bezet worden door Israël;
- geen goederen of diensten meer aankopen van firma’s die producten uit de bezette gebieden verhandelen of foutief labelen als zijnde afkomstig uit Israël;
- hun pensioenfondsen en andere fondsen niet toelaten te investeren in dergelijke firma’s;
- zich onthouden van enige samenwerking van politieke, academische, culturele, sportieve of andere aard met vertegenwoordigers van de Israëlische regering, zijn diplomatieke missie, of Israëlische overheidsinstellingen evenals door de Israëlische regering gesponsorde academische-, culturele- of sportinitiatieven
en dit zolang Israël de Mensenrechten, de VN-resoluties en de conventies van Genève niet respecteert.
Dat is althans wat het GAPP zou willen dat er in staat, nu nog zien wat de Gentse gemeenteraad er van maakt.
Meer informatie op de website www.geenapartheid.gent
KIJK EENS NAAR: ‘Gecensureerde stemmen’
De Israëlische schrijver Amos Oz interviewde in 1967 Israëlische soldaten die pas terugkeerden uit de Zesdaagse Oorlog. Het Israëlisch leger censureerde destijds de gesprekken. Maar nu horen we de originele opnames, en dezelfde soldaten, nu op leeftijd, luisteren naar hun eigen getuigenis en reageren daar soms op. Dit wordt afgewisseld met originele foto’s en films van de oorlog (2015, film van Mor Loushy).
In deze indringende documentaire zit een crescendo; geleidelijk aan beseft de kijker dat er oorlogsmisdaden zijn begaan door Israëlische soldaten.
Amos Oz is bang dat de bezetting van de veroverde gebieden en de kolonisatie van de burgerbevolking de morele waarden van de bestaande maatschappij zal vernietigen.
Een commentator zegt: ‘Het wordt meteen duidelijk dat de toekomst van Israël zich anders ontwikkeld zou hebben als men 45 jaar geleden beter naar deze stemmen had geluisterd.’
De Nederlandse VPRO zond de documentaire van 79 min. uit na middernacht, op 27 april en op 2 juni.
Een 2 min. Introductie (trailer) is te zien op:
http://www.imdb.com/title/tt3457376/videoplayer/vi1186445081?ref_=tt_ov_vi
Helaas kunnen we in België de film niet opnieuw bekijken: er geldt een “rechtenbeperking” in onze ”geografische locatie”:
https://www.vpro.nl/programmas/2doc/2017/censored-voices.html
Maar een lid van Palestina Solidariteit maakte een opname. We komen er later op terug.
Aan tafel voor Palestina
Zaterdag 28 oktober vanaf 17.30 uur – Romerohuis, Rijweg 110B, 2870 PuursPalestina Solidariteit vzw, met bijna 30 jaar werking rond het thema Palestina’, wil u graag kennis laten maken met ‘De verloren schatten van Palestina vóór 1948’.
Wij bieden u hierbij een hapje en een drankje aan. Nadien geniet u van een typisch Palestijnse maaltijd.
Wanneer?
28 oktober 2017 vanaf 17.30 uur.
Waar?
Romerohuis, Rijweg 110 B,2870 Puurs. Makkelijk bereikbaar met de auto of bus (lijn 260 Brussel-Puurs, halte Breendonk Lichterstraat).
Wie?
Organisatie: Palestina Solidariteit vzw.
Inschrijven?
Inschrijven verplicht vóór 26 oktober, via info@palestinasolidariteit.be. Vermeld uw naam + het aantal volwassenen, kinderen en vegetariërs.
Betalen?
Kinderen 6-12 jaar: 5 EUR (onder 6 jaar: gratis). Volwassenen 15 EUR.
Betalen kan ter plaatse, of op BE64 5230 8014 8852 (BIC: TRIOBEBB).
Programma
17:30. Onthaal:
18:00 Welkom en ‘De verloren schatten van Palestina voor 1948’
18:45 Een Palestijnse maaltijd. Op het menu: makloeba (rijst, kip, bloemkool, wortel, aubergine), hommos en falafel (vegetarisch) en een Oosterse ovenschotel.
U kunt natuurlijk ook praten en discussiëren met Palestina-activisten en –sympathisanten. Op onze stand vindt u materiaal uit en over Palestina: boeken, films, infomateriaal, T-shirts, sleutelhangers, …
De opbrengst van de avond gaat naar de werking van Palestina Solidariteit vzw. Uw steun is essentieel voor onze werking.
Dank bij voorbaat!
Music for Life 2016 – 2017
We bedanken iedereen die zich in 2016 heeft ingezet voor initiatieven ten voordele van Palestina Solidariteit vzw. Omdat we niet altijd weten wie de acties georganiseerd heeft, zouden we het fijn vinden moesten jullie contact met ons opnemen via info@palestinasolidariteit.be.
We bedanken ook al iedereen die zich in 2017 wil engageren voor acties voor Palestina Solidariteit in het kader van Music for Life. Graag vernemen we wat je organiseert en waar en wanneer. Dan kunnen ook wij via onze nieuwsbrief en website jullie actie ruimer bekend maken.
Alvast hartelijk dank!
Maak van Palestina Solidariteit vzw uw erfgenaam
Wat is een legaat?
Een legaat is de uiterste wilsbeschikking (testament) waarbij de erflater aan één of meer personen al de goederen (niets uitgezonderd) geeft, die hij bij zijn overlijden zal nalaten. Dat kan zowel aan een persoon zijn als aan een instelling die het recht heeft om legaten te aanvaarden, zoals Palestina Solidariteit vzw. Sommige erfgenamen worden door de wet beschermd en hebben recht op een bepaald deel van uw nalatenschap.
Maar u beschikt steeds vrij over het overblijvende deel. U kunt dus een legaat schenken aan Palestina Solidariteit en alzo de Palestina-werking in Vlaanderen steunen.
Hoe schenkt u Palestina Solidariteit een legaat?
Het volstaat om in uw testament te vermelden dat u een deel, of heel uw bezit als u geen wettelijke erfgenamen hebt, nalaat aan de vzw Palestina Solidariteit. U kunt dit zowel in een handgeschreven als in een notarieel testament doen. Een handgeschreven testament is door u eigenhandig geschreven, gedateerd en getekend. In een notarieel testament schrijft de notaris neer wat u dicteert, waarna u het ondertekent. Voor alle zekerheid raden wij u aan om uw testament steeds in bewaring te geven bij een notaris.
Fiscaal voordelig
Een legaat aan Palestina Solidariteit is fiscaal aantrekkelijk.
Palestina Solidariteit moet immers maar 8,8 % successierechten betalen wanneer de persoon die het legaat overmaakt, in Vlaanderen woont. Uw erfenis komt dus voor meer dan 90 % ten goede aan de werking van Palestina Solidariteit.
Het duolegaat
Wanneer u geen kinderen heeft en uw bezittingen wil nalaten aan erfgenamen die niet in rechte lijn zijn, kan u een duolegaat overwegen.
Met een duolegaat bevoordeelt u zowel uw erfgenamen als Palestina Solidariteit. In dat geval betaalt Palestina Solidariteit de successierechten van de andere erfgenaam. Zo ontvangen uw erfgenamen uiteindelijk een groter bedrag, en steunt u tegelijkertijd Palestina Solidariteit.
De voordelen van een duolegaat
Met een duolegaat kunt u heel wat successierechten uitsparen.
U schenkt aan een goed doel, bijvoorbeeld Palestina Solidariteit, en tegelijk bevoordeelt u uw erfgenamen. Palestina Solidariteit betaalt in dat geval immers de volledige successierechten voor uw erfgenamen, tegen het gunsttarief van 8,8%. Dus alle partijen winnen hierbij, met de overheid als vrijwillige verliezer.
Een duolegaat moet voldoen aan drie voorwaarden:
- Er moet een testament zijn.
- Er moet een legaat zijn ten voordele van één of meerdere personen.
- Er moet een tweede legaat zijn ten voordele van een erkende organisatie, zoals vzw Palestina Solidariteit, die alle successierechten van de eerste persoon moet betalen.
Voorbeeld:
Bij een gewoon legaat:
Peter is kinderloos. Hij laat 25 000 euro na aan zijn nichtje Marieke.
- Marieke betaalt 45% successierechten op de schijf tot 75 000 euro (hoogste tarief voor neven, nichten, tantes, ooms en ‘vreemden’) = 25.000 x 45% = 11 250 euro.
- Marieke houdt (25 000 – 11 250 =) 13 750 euro over.
Bij een duolegaat:
Peter verdeelt zijn vermogen van 25 000 euro tussen zijn nichtje Marieke die 15 000 euro krijgt en Palestina Solidariteit vzw dat 10 000 euro krijgt.
- Marieke betaalt geen successierechten. Die worden immers betaald door de vzw Palestina Solidariteit. Zij houdt dus netto 15 000 euro over.
- Palestina Solidariteit betaalt:
– 15 000 x 45% (de successierechten van het deel dat Marieke krijgt tegen het tarief tussen ooms en nichten) = 6 750 euro
– 10 000 x 8,8% (de successierechten van het deel dat Palestina Solidariteit krijgt, tegen het voorkeurtarief voor erkende organisaties) = € 880
Samen een totaal van 7.630 euro. Palestina Solidariteit houdt dus netto (10 000 – 7 630=) 2 370 euro over.
Opgelet, het duolegaat levert niet altijd een (even groot) voordeel op, al was het maar omdat de successierechten variëren volgens de graad van verwantschap. Als u overweegt een deel van uw vermogen aan een erkende organisatie na te laten, raadpleeg dan altijd een notaris en laat de berekening maken in uw specifieke geval.
Palestina Solidariteit vzw besteedt uw geld goed.
De notaris waakt erover dat uw testament correct wordt uitgevoerd. Maar u kunt in uw testament ook een testamentuitvoerder aanstellen, meestal een vriend of een lid van de familie. Die waakt nog eens extra over de goede aanwending van uw legaat.
Palestina Solidariteit vzw engageert zich om uw bijdrage zo goed mogelijk te laten renderen, zodat u, ook als u er niet meer bent, heel wat mensen een beetje gelukkiger kan maken.
Meer informatie?
Is iets u niet duidelijk of wil u gewoon even met iemand van de vzw Palestina Solidariteit van gedachten wisselen over een legaat of duolegaat, aarzel niet om ons te contacteren.
secretariaat@palestinasolidariteit.be Tel: 02-501 67 49 of 0499 91 32 14
https://palestinasolidariteit.be/content/maak-van-palestina-solidariteit-vzw-uw-erfgenaam
-‘Ken je rechten’ – Palestina Solidariteit steunt campagne van DCI
Opgroeiende tieners staan energiek in het leven. In hun groei naar toenemende autonomie moeten ze nog zo veel leren, en onderwijs en ouders proberen hier een antwoord op te bieden. Lessen seksuele en relationele voorlichting, veilig internetgebruik, goede tandhygiëne, leren leren, gezonde voeding, kinderrechten, alcohol- en drugspreventie, …
Ik denk dat de meeste ouders in Vlaanderen raar zouden opkijken mochten hun tieners plots naar huis komen met de mededeling dat ze net een sessie “Ken je rechten” achter de rug hebben over … je rechten bij een arrestatie.
En net dát heeft Defense for Children International in Palestina georganiseerd: infosessies voor tieners over hun rechten bij arrestaties.
Palestina Solidariteit heeft het afgelopen jaar de “Know your rights” campagne van DCI in Palestina gesteund. Met behulp van onze financiële ondersteuning heeft DCI in verschillende scholen op de Westelijke Jordaanoever zo’n 128 sessies georganiseerd voor een ongeveer 3600 jongeren.
In deze infosessies kregen de jongeren informatie over wat ze kunnen verwachten tijdens een arrestatie en opsluiting, over wat de internationale mensenrechten zeggen over arrestaties, detentie en ondervragingen, en over hoe er binnen het Israëlische militaire recht mee omgesprongen wordt.
Israël is immers het enige land dat kinderen automatisch en systematisch vervolgt in militaire rechtbanken en waar fundamentele garanties voor een eerlijk proces ontbreken. Tussen de 500 en 700 Palestijnse kinderen, sommigen maar 12 jaar oud, worden jaarlijks gearresteerd, opgesloten en vervolgd door het Israëlische militaire systeem. De meerderheid van de Palestijnse kindgevangenen worden aangeklaagd voor het gooien van stenen, en 74% van de kinderen zijn blootgesteld aan fysiek geweld tijdens de arrestatie, hun transfer of ondervraging (volgens de rapporten van DCI Palestine). Israëlische kinderen worden nooit in het militaire systeem berecht.
Palestijnse kinderen krijgen onvoldoende informatie over hun recht om te zwijgen, ze krijgen geen toegang tot een advocaat voor en tijdens de ondervragingen, en ze worden niet vergezeld door een ouder tijdens de ondervragingen. De “Know your right” informatiekaart informeert de kinderen over deze basisrechten. Op de kaart staat eveneens een gemakkelijk te onthouden telefoonnummer, zodat de kinderen een advocaat van DCI kunnen contacteren (24 uur per dag, 7 dagen op 7), indien ze toegang tot een telefoon krijgen van de Israëlische autoriteiten.
Wil u deze campagne verder steunen? Stort dan op rekeningnummer BE64 5230 8014 8852 op naam van Palestina Solidariteit vzw met mededeling “ken je rechten”. Giften vanaf 40 € zijn fiscaal aftrekbaar.
SCHRIJF EENS EEN BRIEF
Het is heel belangrijk om te reageren op de berichtgeving, op standpunten of op gebeurtenissen om uw mening bekend te maken. Volg het voorbeeld van onderstaande personen.
Reactie op “Een cyberleger in vredestijd is een gevaar voor de democratie“, verstuurd op 22 september naar De Tijd.
Het doel van het Israëlische cyberleger is alle kritiek op het Israëlische regime de mond te snoeren. Onze website www.geenapartheid.gent gaat over het Israëlische apartheidssysteem en heeft op één maand tijd al 3164 aanvallen van hackers moeten afslaan. De hackers komen schijnbaar van overal, maar op dag 1 -nog voor dat iemand op de hoogte was van de website- kregen we al 3 bezoeken uit Israël…
PVDP
Regering vraagt compensaties voor vernietiging van Belgisch project door Israëlisch leger, ironische brief verstuurd naar De Standaard op 25.8 door PVDP namens de Israëlische eerste minister (Bibi).
Brief van de eerste minister van Israël
Beste Didier en Alexander,
Jullie maken jezelf onnoemelijk belachelijk door van ons compensaties te eisen voor illegale acties van ons leger. Natuurlijk weten we dat wij illegaal bezig zijn, we zijn al veertig keer veroordeeld door de Veiligheidsraad. Maar dat trekken wij ons niet aan, en zeker niet als ministers van zo’n klein landje als België ons de les willen spellen en zeker niet nu we vrienden hebben in het Witte Huis.
Humanitair recht? Dat is voor losers, wij zijn winners want wij hebben het sterkste leger van gans het Midden-Oosten. Wie doet ons iets?
En durf nu niet met sancties of boycot te dreigen, want onze spionagediensten zijn ook de vuilste van gans het Midden-Oosten!
Wel aan u,
Bibi
Netanyahu over Europese kritiek op Israël, verstuurd op 20 juli naar De Morgen
Als men ooit van arrogantie en politieke hoogmoed mag spreken, dan is dit er wel een staaltje van “Netanyahu waarschuwt de EU om geen kritiek te leveren op Israël”. Je moet maar durven!
Het landje dat leeft van de Westerse steun, het landje dat zo hard probeert om “Europees” genoemd te worden maar dat alle Europese waarden en wetten aan zijn laars lapt, komt ons nu de les spellen. Je moet maar durven!
Terwijl de VN-veiligheidsraad in december 2016 nog maar pas had bevolen om het bouwen te staken (resolutie 2334) begon de Israëlische regering prompt begin dit jaar met duizenden nieuwe woonblokken te bouwen in Palestijns gebied. Een flagrante schending van het internationaal recht! Het apartheidssysteem dat Israël heeft geïnstalleerd op de bezette Westelijk Jordaanoever: een flagrante schending van het humanitair recht! En die kerels willen óns de les komen spellen? Je moet maar durven!
PVDP
Europa heeft kritiek op Hongarije maar niet op Israël, verstuurd naar De Standaard
Hongarije is op 13 juli door de Europese Commissie (De Standaard, 14.7.1017, p. 23) op de vingers getikt over een nieuwe wet die ngo’s verplicht op hun publicaties te vermelden dat ze van niet Hongaarse financiers geld ontvangen voor zover deze steun jaarlijks het bedrag van 24 000€ overschrijdt.
Misschien kan de Hongaarse premier Victor Orban raad vragen aan zijn Israëlische collega Benjamin Netanyahu die binnen enkele dagen Boedapest bezoekt. Inderdaad, het Israëlische parlement heeft verleden jaar een soortgelijke wet goedgekeurd zonder dat de Europese Unie daartegen een bezwaar had. Israëlische ngo’s die meer dan de helft van hun middelen van buitenlandse staatsinstellingen of organisaties krijgen, moeten in elke communicatie vermelden dat ze voornamelijk steun van buitenlandse donoren ontvangen. Het betreft kritische ngo’s zoals “Breaking the Silence” en B’tselem.
WDB
KALENDER
Hieronder een greep uit de uitgebreide kalender. Meer gedetailleerde informatie en een ruimer aanbod vindt u terug op onze website.
Manifiesta.
Wanneer? Zaterdag 16 en zondag 17 september.
Waar? Kapelstraat 76 te 8450 Bredene.
Wat? Infostand Palestina Solidariteit.
Zaterdag 11.00 uur: ‘Palestina 100 jaar medeplichtigheid’ met Richard Falk, Alain Gresh en Fiona Ben Chekroun. Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=ZpO0tTKEHqQ en https://www.youtube.com/watch?v=F53M_MviMi0
Zaterdag 14.00 uur: ‘Ontmoeting met Lucas Catherine’ over 100 jaar Balfour Declaration
Zaterdag 14.00 uur: ‘Syndicalisten tegen de bezetting van Palestina’ met Koen Vanbrabandt en Richard Falk.
Tienen wereldfeest.
Wanneer? Zondag 24 september van 14.00 tot 19.00 uur.
Waar? Reizigersstraat, aan de Gete, Tienen.
Wat? Stand Palestina Solidariteit.
Café Palestine. Conferentie en debat (in het Engels). Organisatie: Palestina Solidariteit, ABP, Intal en individuele vrijwilligers.
Wanneer? Donderdag 7 oktober om 19.00 uur.
Waar? Café Goudblommeke in Papier, Cellebroerstraat 55, 1000 Brussel.
Palestine for dummies. Inschrijven verplicht: info@palestinasolidariteit.be.
Wanneer? Dinsdagen 10, 17 en 24 oktober vanaf 19.00 uur.
Waar? Vierwindenstraat 60, 1080 Brussel.
Aan tafel voor Palestina. Meer info elders in deze nieuwsbrief.
Wanneer? Zaterdag 28 oktober vanaf 17.30 uur.
Waar? Romerohuis, Rijweg 110B te 2870 Puurs.
Wat? Benefietmaaltijd voor de werking van Palestina Solidariteit vzw.
Wereldmarkt Landen
Wanneer? Dinsdag 14 november van 14.00 tot 18.00 uur.
Waar? Hannuitsesteenweg 80, Landen
Nuf Said for Life Genk. Activiteit ‘Music For Live’ voor Palestina Solidariteit.
Wanneer? Zaterdag 2 december.
Waar? Genk.
Wilt u deze nieuwsbrief niet langer ontvangen? Stuur dan een email met de vermelding “Uitschrijven nieuwsbrief” naar ons e-mailadres secretariaat AD palestinasolidariteit.be
Volg ons ook op Facebook.
Palestina Solidariteit kan alleen maar functioneren dankzij uw gulle gift. Schenk uw bijdrage op IBAN: BE64 5230 8014 8852;