30 maart, de Dag van de Aarde: In 1976, bij een grote onteigeningsactie van Palestijnse grond in Israël en betogingen hiertegen, werden verschillende Palestijnen vermoord. Sedertdien is er elk jaar een herdenking van deze bloedige aanslag.
In de Gazastrook zijn 80% van de inwoners vluchteling uit wat nu Israël heet. Het recht op terugkeer wordt al van 1948 en elk jaar opnieuw door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties herbevestigd. Maar Israël voert geen enkele VN-resolutie uit, ook niet die van de Veiligheidsraad. De leden van de VN, waaronder België, oefenen gèèn enkele druk uit op Israël om de VN-resoluties te doen uitvoeren. Integendeel België sluit handelsakkoorden af en maakt winst met een land dat alle internationale rechtsregels aan zijn laars lapt. De Gazastrook gaat haar elfde jaar in van een blokkade, waarbij voedsel en andere levensnoodzakelijke middelen regelmatig door de zeer strikte controle van de Israëlische bezettingsmacht tegengehouden worden.
30 maart 2018 én Goede Vrijdag: vreedzame demonstranten in de Gazastrook, die hun recht op terugkeer kracht willen bijzetten, worden bestookt door een honderdtal Israëlische sluipschutters: minstens 16 Palestijnen worden vermoord en honderden gewond.
Het land, dat zich de enige democratie in het Midden-Oosten noemt, zet scherpschutters in tegen ongewapende burgers in de Gazastrook, die opkomen voor een vrije meningsuiting en hun legitieme rechten.
Vrije meningsuiting is heilig in België, maar wordt in Palestina beantwoordt met scherpschutters op ongewapende burgers.
Hoelang nog blijft België hypocriet omgaan met zijn eigen waarden en normen? Tegen Israël, dat de mensenrechten zo brutaal en langdurig schendt dienen sancties te worden ingesteld. Dit jaar zijn er verkiezingen, moge onze politici terug onze waarden en normen verdedigen en dit omzetten in een daadwerkelijke politiek om te komen tot een rechtvaardige en duurzame vrede voor Israëli’s en Palestijnen.
