Vijf artsen in één familie strijden om levens te redden, joods en Arabisch, tijdens de pandemie, en vragen zich af of dit historische moment een keerpunt zal zijn in de oorlog tegen discriminatie van hun gemeenschap
De lange werkdag van 63-jarige dokter Riad Majadla begint voor zonsopgang in het Palestijnse dorp Baka al-Garbiyeh dicht bij Haïfa. Hij vertrekt naar het Sharon-ziekenhuis, 50 kilometer naar het zuiden, waar hij directeur is van de COVID-19 afdeling in het enige ziekenhuis specifiek voor coronapatiënten.
Wanneer zijn dienst om 16.00 uur eindigt, is het aan zijn zoon Amer om voor te patiënten te zorgen. Ondertussen behandelen Riads oudste zoon Omar, Omars vrouw Nadine en schoonzoon Kadri Mawassy, allemaal artsen, in andere medische instellingen in Midden- en Noord-Israël ook COVID-19-patiënten. Ze maken allemaal deel uit van één Israëlisch-Arabische familie: vijf artsen, die allemaal de collectieve strijd van het land tegen het dodelijke coronavirus voeren.
Ongeveer 20 procent van de Israëlische bevolking is Arabisch en ze leveren bijna een vijfde van de artsen in het land. Bijna een kwart is verpleegster en 48 procent van alle apothekers zijn Israëlische Palestijnen.
De vraag is of deze crisis een keerpunt zal zijn in volledige burgerlijke en economische gelijkheid en waardigheid. Zal wat nu gebeurt in ziekenhuizen, waar in sommige gevallen de meerderheid van de medische staf Arabieren is, een impact hebben als de crisis eenmaal voorbij zal zijn? “Als ik word gezien als een tweederangsburger, hoe kan het dan dat ik het hoofd ben van de coronavirusafdeling van mijn ziekenhuis” vraagt Riad Majadla zich af.
“We horen in het nieuws dat Arabieren of Palestijnen niet thuishoren in de regering, maar in het ziekenhuis is het een andere wereld waar racisme wordt geneutraliseerd”, zegt Ashkar-Majadla. “Het verwarmt mijn hart echt omdat we allemaal samen zijn, Palestijnen en joden. Ik zou willen dat de regering ons als één volk zou behandelen. We staan in de frontlinie, we behandelen elke patiënt met dezelfde zorg en we verwachten dat het op ook in de samenleving en binnen de overheid zo zou zijn. We willen deze gelijkheid, deze samenhorigheid, niet alleen in slechte tijden maar ook in goede tijden. We willen niet duizend keer om onze rechten vragen, we willen niet met argwaan bekeken worden. We willen niet dat mensen vergeten dat Palestijnse medische hulpverleners hier waren voor deze strijd tegen de verborgen vijand, het coronavirus.”
image credit and thanks to Palestinian Eve Network
