Netanyahu was in zijn jonge jaren lid van een geheime undercover spionage en sabotage unit. Hij nam deel aan een aanslag in Libanon in 1968 waarbij Israël uit wraak voor een aanval op een Israëlisch burgervliegtuig 12 civiele vliegtuigen en 2 cargo vliegtuigen vernielden. De schade toen werd geraamd op 43.8 miljoen dollar. De V.S. haalden scherp uit naar Israël, ze zeiden dat niets wees op enige betrokkenheid van Libanon en dat de wraakactie volledig ongegrond was.
Tweets zoals “Humanity comes before any conflict,” door burgemeester Mayor Ron Huldai of van de woordvoerder van het Israëlische leger “This is the time to transcend any conflict” komen dan extra koud over. Israël scoort punten op de kap van Libanees lijden.
Het was Netanyahu die slechts 3 jaar na het tekenen van een vredesakkoord door Israël met Jordanië een moordaanslag goedkeurde op Jordaans grondgebied. Het is enkel door het falen van de aanslag dat dit geweten is. Laat het een waarschuwing zijn voor de VAE (Verenigde Arabische Emiraten).
Nu is Netanyahu vooral gekend als de man die een centrale rol speelde in verschillende corruptieschandalen. Hij wil kost wat kost aan de macht blijven om aan een veroordeling te ontkomen, zelfs ten koste van zijn eigen land. Hij verenigt de religieuze en extreemrechtse partijen, niet op basis van diplomatie maar door hen op te zetten tegen een gemeenschappelijke vijand. Stappen naar vrede zouden dan ook nefast zijn voor zijn politieke spel. De Palestijnse bevolking betaalt de prijs voor zijn machtspel.
