In het hele geografische gebied van Gaza hoor je ululaties* en zie je tranen, je weet niet of dit een bruiloft of een begrafenis van een martelaar is.
Heb je ooit geprobeerd door de straten van je stad te lopen na of tijdens een oorlog?
Dat was iets wat ik probeerde, je dwaalt door de steegjes van de stad, voorzichtig om niet op iemands lichaam te stappen of op een geamputeerd orgaan, dat toebehoort aan iemand die nog vermist is.
Je houdt je hoofd gebogen in de steegjes van de straten, niet zeker of het verdriet is voor wat de oorlog ermee heeft gedaan, of een eerbetoon aan het leven van degenen die zijn vertrokken.Je aarzelt voordat je je hoofd weer optilt, maar weet je, waarom je dat moet doen?
Zodat deze Bezetting het niet interpreteert als je nederlaag. Hier ga je, je kunt nu de zon en manen van het land zien, ja, de begrafenissen van onze martelaren zijn nationale bruiloften van onze mannen die zijn overleden, zodat je nu op de grond van het land kunt wandelen vanwege hun offers.
Shaimaa Abu Al-Ouf, een 21-jarige Gazaanse studente tandheelkunde in haar derde jaar, zat 14 uur vast onder het puin en was omgekomen tegen de tijd dat ze werd gevonden. Haar huis in Al-wehda Straat werd verwoest, waarbij zowel haar ouders als haar zus omkwamen. Ze stond op het punt te trouwen met de man die ze had gekozen als haar levenspartner, dat in minder dan een maand. Ze was een dromer, een bruid en een tandarts.
Omar Abu Al-Ouf, een 17-jarige, is het enige lid van zijn familie dat het heeft overleefd. Zijn vader, moeder, zus en grootvader zijn allemaal overleden. Het is vermeldenswaard dat zijn vader werkte als een belangrijke ziekenhuisarts in Gaza, waar hij verantwoordelijk was voor het volgen van coronapatiënten. Vier raketten die eerder zonder waarschuwing werden gelanceerd, waren genoeg om het leven af te nemen van een laatstejaars leerling op de middelbare school die ernaar uitkeek om zijn examens te halen, zich in te schrijven aan een universiteit en zijn vreugde te delen met zijn familie. Nu je gewond bent, Omar, is het misschien moeilijk voor je om je laatste jaar af te maken, maar we zijn ervan overtuigd dat je familie hun leven in jouw handen heeft gelegd, en ze vragen je om verder te gaan op dit pad vanuit hun graven. Je zult vanaf nu alleen zijn.
Gaza is een onvolledig genot, een eindeloze stroom van tranen en van geluk dat tot nader order is uitgesteld.
*traditioneel geluid gemaakt met de mond op ceremonies
Artikel door Arwa Shomar, ESC vrijwilliger bij Palestina Solidariteit
Origineel artikel uit het engels vertaald door onze vrijwilligers:
Gaza is a city where happy tears are replaced with sad ones.
Throughout the geographic area of Gaza, you will hear ululations and see tears, you don’t know if this is a wedding or a martyr’s funeral. Have you ever tried walking through your city’s streets after or during a war? That was something I tried, you wander through the city’s alleyways, cautious not to step on someone’s body or an amputated organ belonging to someone who is still missing, you keep your head bowed in the streets’ alleys, not sure if it’s sadness for what the war has done to it, or a tribute to the lives of those who have left, you hesitate before raising your head again, but you know why you have to? So this occupation does not interpret it as your defeat, here you go, you can now see the country’s sun and moons, yeah, the funerals of our martyrs are national weddings of our moons who have passed away so that you can now stroll on the country’s land because of their sacrifices.
Shaimaa Abu Al-Ouf, a 21-year-old Gazan dental student in her third year, was trapped under the rubble for 14 hours and had perished by the time she was found. Her home on Al-wehda Street was destroyed, killing both her parents and sister. She was about to marry the man she had chosen as her life partner in less than a month. She was a dreamer, a bride, and a dentist rolled into one.
Omar Abu Al-Ouf, a 17-year-old, is the only member of his family who has survived; his father, mother, sister, and grandfather have all died. It’s worth noting that his father worked as a major clinician in Gaza, where he was in charge of keeping track of Corona patients’ cases. Four missiles launched without warning before were enough to take the life of a senior in high school who was looking forward to passing his exams, enrolling in a university, and sharing his joy with his family; however, now that you’ve been injured, Omar, it may be difficult for you to finish your senior year, but we’re confident that your family has placed their lives in your hands, and they’re asking you to continue on this path from their graves, You’ll be alone from now on.
Gaza is an incomplete delight, an endless stream of tears, and happiness that has been postponed till further notice.
