Roberta Metsola in de Knesset © Europees Parlement
Enige maanden geleden werd Roberta Metsola voorzitter van het Europese Parlement. Op 23 mei hield ze een toespraak voor de Israëlische Knesset, waarbij het woord ‘partijdig’ een understatement is. Alsof er geen vuiltje aan de lucht is sprak ze over Israël als een dynamische democratie en de versterking van de band tussen de EU en Israël. The Rightsforum geeft hierop het volgende commentaar.
Wie nog iets van hoop mocht koesteren dat de Europese Unie (EU) wil bijdragen aan het bereiken van een rechtvaardige vrede in Israël/Palestina, werd op hardhandige wijze uit de droom geholpen door Roberta Metsola, de voorzitster van het Europees Parlement. Zij bracht, enkele maanden na haar aanstelling, haar eerste bezoek aan Israël.
Zo’n speech gaat natuurlijk gepaard met formaliteiten en beleefdheden, maar wat Metsola namens de Europeanen presenteerde was een onvoorwaardelijke loyaliteitsverklaring aan Israël, die gezien de omstandigheden niet anders dan beschamend kan heten.
Ze maakte glashelder dat de EU geen enkele intentie heeft om een vredesinitiatief te nemen, of een eind te maken aan Israëls wrede bezetting van Palestijns gebied. Wat de EU wél wil, vatte Metsola in één zin samen: ‘Ik ben hier om te praten over het verbeteren van de banden op het gebied van cultuur, wetenschap, handel, onderwijs, kunst, onderzoek en technologie.’
Het bezoek kwam op een uiterst gevoelig moment. Enkele dagen voor Metsola’s toespraak weigerde Israël haar collega-Europarlementariër Manu Pineda de toegang tot het land, zonder opgave van redenen. Pineda is voorzitter van de Europese parlementsdelegatie voor de betrekkingen met Palestina. De trip moest worden gecanceld. Israël blokkeert het werk van het Europees Parlement, was de vanzelfsprekende kritiek van Pineda en zijn collega’s. Niets lijkt logischer dan dat Metsola dit affront in haar toespraak tot de Israëlische parlementariërs stevig aan de orde zou stellen. Maar niets was minder waar: Metsola deed er het zwijgen toe.
Geen woord ook wijdde ze aan de kort voor haar bezoek aangekondigde maatregelen waarmee Israël onderstreepte dat de bezetting in dienst staat van een koloniaal project. Vlak voor haar bezoek kondigde Israël de bouw aan van 6100 nieuwe woningen voor kolonisten.
Ook stelde het in bezet gebied een nationaal park van 22 vierkante kilometer in. Verder gaf het Israëlische Hooggerechtshof groen licht voor de deportatie van duizend Palestijnen uit Masafir Yatta, die inmiddels is begonnen.
En dan was er natuurlijk Shireen Abu Akleh, de bekende Palestijns-Amerikaanse journaliste van Al-Jazeera die op 11 mei in bezet gebied werd doodgeschoten, naar alle waarschijnlijkheid door een Israëlische scherpschutter. Twee dagen later was de wereld getuige van de beschamende charges van Israëlische ‘veiligheidstroepen’ tegen de begrafenisstoet van Shireen in Oost-Jeruzalem. Het grimmige gezicht van de bezetting keek recht in de camera’s van de wereldpers. Maar ook Shireen haalde de toespraak van Metsola niet.
Eerlijk is eerlijk, Metsola ging niet helemaal voorbij aan het thema vrede. Maar daarmee maakte ze haar toespraak nog beschamender. Ze herhaalde de holle mantra waarmee de EU zich sinds de Oslo-akkoorden (1993-1995) een ferm voorstander betoont van het zogenoemde ‘vredesproces’, dat moet uitmonden in de beroemde tweestatenoplossing. Die ziet er, in Metsola’s woorden, zo uit: ‘De veilige staat Israël en een onafhankelijke, democratische, aaneengesloten, levensvatbare Palestijnse staat, die zij aan zij leven in vrede en veiligheid.’
Lachwekkend of hypocriet; er is in Brussel niemand die kan vertellen hoe die staat nog gerealiseerd zou kunnen worden. Het weerhield Metsola er niet van de charade voort te zetten.
Het werd nog erger toen Metsola uitgerekend Israël de aangewezen partij noemde om het proces naar vrede te leiden. De bezettende mogendheid, die net onder het oog van de wereld zijn bruutste gezicht had getoond en bij monde van premier Naftali Bennett zowel vredesonderhandelingen als de tweestatenoplossing resoluut afwijst, die mogendheid is volgens het Europees Parlement geknipt om als vredesstichter een leidende rol te spelen, zelfs op het wereldtoneel: ‘Dit is het moment waarop Israël de wereld kan leiden, niet alleen bij het zoeken maar ook bij het vinden van die ongrijpbare vrede.’
Als het om Palestijnen gaat geldt het ‘verdedigen van de Europese beginselen’ bij de voorzitter van het Europees Parlement in elk geval niet. Palestinian lives don’t matter, was in essentie de boodschap die Metsola in de Knesset verkondigde.
https://rightsforum.org/het-demasque-van-europas-israel-palestina-politiek/