© Palestinian News & Information Agency (Wafa) in contract with APAimages, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons
Na vijfweken vuurt Hamas nog steeds raketten af op Israël en bombardeert Israël de Gazastrook vanuit de lucht en met artillerie.
Wij van Breaking the Silence verzamelen al jarenlang getuigenissen van soldaten in het Israëlische leger, die vinden dat Israël te vér gaat in de militaire bezetting en met het geweld tegenover Palestijnen.
In eerdere militaire operaties volgde Israël telkens twee principes:
- Nul risico voor de troepen; de keerzijde van dit principe is dat het veiligheidsrisico verplaatst is naar de burgerbevolking;
- De Dahiya-doctrine, die stelt dat disproportionele schade aan militaire en civiele infrastructuur een afschrikkingseffect zal hebben.
Deze principes worden nu op een nog meer vernietigende manier toegepast.
Op 21 oktober werden in het noorden van de Gazastrook inwoners opgeroepen om onmiddellijk naar het zuiden te vertrekken. Wie niet weggaat ‘kan beschouwd worden als medeplichtige aan een terroristische organisatie’.
Deze instructies zijn een vervolg op eerdere operaties in de Gazastrook. Israël verklaarde dat het gebied ging ‘ontharden’. Het doel van de bombardementen is vijandige strijders op te jagen en alles weg te vagen wat een bedreiging zou kunnen zijn voor de grondtroepen.
Israël zegt dat een waarschuwing vooraf, volstaat om civiele zones te veranderen in oorlogszones.
Gevolg: lossere rules of engagement. In de nieuwe oorlogszones krijgen soldaten het bevel om geen risico’s te nemen en iedereen als lid van Hamas op te vatten. Dit op grond van de eenvoudige stelling dat er geen burgerbevolking meer is in het gebied. ‘Als je iemand ziet, schiet je’. De conclusie van een soldaat: ‘De aanname is: iedereen die je ziet is een terrorist’.
Uiteraard was de instructie niet een onbeperkte license to kill. Maar wel dat bij de minste twijfel een persoon als vijandig mag worden opgevat. De maximale veiligheid voor de soldaten betekende minimale veiligheid voor de burgerbevolking. Dit is een omkering van het principe van het vermoeden van onschuld, dat in het verleden de richtlijn vormde in het Israëlische leger. Iedereen die niet vertrekt uit het noorden van de Gazastrook is schuldig tot het tegendeel bewezen is.
De inval in Gaza laat het resultaat zien van de verandering van richtlijnen.
De Israëlische soldaten viel de stedelijke gebieden aan alsof het conventionele oorlog was. Gepantserde bulldozers en tanks maakten de weg vrij voor grondtroepen. Onderweg werd alles vernield: wegen, auto’s appartementen en landbouwgrond. Er werd constant geschoten op alles wat maar een bedreiging zou kunnen vormen. ‘Je bent in de Gazastrook, dus schiet je op alles.’
Hele wijken werden met de grond gelijkgemaakt. Sommige huizen werden door Israël gebruikt als hoofdkwartier of slaapplaats voor soldaten. Toen de grondtroepen zich terugtrokken, werden vele van die huizen opgeblazen. Dit is de Dahiya-doctrine in werking: het compleet verwoesten van burgerzones, ongeacht of er enige dreiging van uitgaat.
Een andere aanpak
De aanval van Hamas op 7 oktober was gruwelijk. De standaardreactie van Israël moet echter grondig worden herzien. Geweld alleen zal ons Israëliërs nooit de veiligheid brengen waar wij recht op hebben. Alleen als de oorzaken van het conflict kunnen worden aangepakt, is er een perspectief op vrede en veiligheid. Alleen als er een bindende overeenkomst wordt gesloten tussen Israël en de Palestijnse gemeenschap, die zelfbeschikking voor beide volken garandeert, is er hoop op vrede.
