© Foto: B’Tselem, soldaat die zegt: ‘ga terug naar je huis’
Sinds de oorlog op 7 oktober uitbrak heeft het Israëlische leger een uitgaansverbod afgekondigd in 11 buurten van het H2 gebied van Hebron (het gebied waar veel extremistische kolonisten wonen).
Zaken en winkels werden gesloten en ongeveer 750 families (dus duizenden mensen) waren opgesloten in hun huis. Pas op 21 oktober werd het de inwoners toegestaan om hun huizen op zondag, dinsdag en donderdag te verlaten gedurende één uur in de morgen en één uur in de avond.
Om je huis te verlaten moet je door controleposten. Je moet soldaten passeren. Dat betekent vernedering en strikte lichamelijke controle. Dit kost veel tijd. Veel bewoners waren niet in staat om in dit korte tijdsbestek door het checkpoint te komen. Dus konden ze weer naar huis. Maar als ze te laat terugkwamen van het winkelen, moesten ze de hele dag of de hele nacht wachten tot ze weer door het checkpoint konden gaan. Eén uur is dus te weinig om boodschappen te doen. Sommigen hebben te weinig voedsel, te weinig water, of ze hebben medicijnen nodig of gas om te koken.
Een uitgaansverbod ondermijnt het leven volkomen.
Mensen kunnen niet aan het werk, ze kunnen hun familie niet bezoeken. Studenten kunnen niet naar school en alle zaken zijn gesloten. Daarbij komt de complete onzekerheid, omdat ze niet weten hoe lang deze situatie blijft duren. Tegelijkertijd hebben de kolonisten volledige bewegingsvrijheid. Die gebruiken ze ook om schade aan te richten bij Palestijnen en hun bezit.
Er is geen rechtvaardiging voor deze extreme beperking van bewegingsvrijheid gedurende meerdere weken. Israël maakt misbruik van het gebrek aan aandacht voor wat er in de Westbank gebeurt. De maatregelen zijn illegaal en een vorm van collectieve bestraffing. Dit is verboden volgens het internationaal recht.
De meest extreme manifestatie van Israëlische apartheid vinden we in Hebron.
