Jaffa in de kijker. Op 15 mei wordt de Nakba herdacht, de etnische zuivering van Palestina!

Ilan Pappé: “Jaffa was de laatste stad die op 13 mei werd ingenomen, twee dagen voor het einde van de mandaatperiode. Jaffa had een lange geschiedenis die terugging tot in de bronstijd en een indrukwekkende erfenis uit de Romeinse en Byzantijnse tijd. In het gebied rond Jaffa lagen vierentwintig dorpen en zeventien moskeeën; tegenwoordig staat er nog één moskee, maar geen van de dorpen bleef overeind.
De aanval op Jaffa en het beleg duurde drie weken. Toen Jaffa viel werd de totale bevolking van 50 000 mensen verdreven met de hulp van Britse bemiddeling, hetgeen inhield dat hun vlucht minder chaotisch verliep dan in Haifa. Mensen werden letterlijk de zee ingeduwd toen de massa aan boord probeerde te gaan van veel te kleine vissersboten die hen naar Gaza zouden brengen, terwijl de zionistische terreurgroepen over hun hoofden schoten om de verdrijving te bespoedigen.”

Lucas Caterine: “In 1948 werden de buurdorpen van Tel Aviv, Summeil, Ajami, Jabaliya, Abu Kebir en Sheikh Muwanis, grondig verwoest en gebulldozerd en kon Tel Aviv zich later alzo uitbreiden.
Die aanval tegen de buurdorpen werd al ingezet, nog voor de staat Israël op 15 mei werd uitgeroepen en ondanks het feit dat die dorpen zich alles behalve vijandelijk opstelden. In december 1947 vergaderden de mukhtars (burgemeesters) van onder meer Sheikh Muwanis en Summeil met de zionistische militie en stelden zich vriendschappelijk op. Toch werden deze dorpen in februari 1948 al vernietigd en etnisch gezuiverd. Op de plek waar eens Sheikh Muwanis lag, staat nu de Universiteit van Tel Aviv.
De eerste dichtbevolkte wijk van Jaffa, Al Manshieh, werd vanaf 25 april veroverd door Etzel, de zionistische militie die sympathiseerde met Mussolini en die onder leiding stond van de latere premier Menahem Begin.
Daarna volgde Jaffa zelf dat voor 75 procent werd gebulldozerd en waarvan de inwoners werden verdreven, op zo’n 3650 na die werden samengedreven in de zuidelijke wijk Ajami. In 1954 werd Jaffa herleid tot een hippe wijk van Tel Aviv. Van Jaffa blijven nu nog enkele kleine relicten over, voor toeristisch gebruik: De Sint-Pieterkerk, de moskee, het kanon van Napoleon, de Andromeda-rots en een pseudo-historische wijk, eerder een tourist-trap.
De verovering van Jaffa verliep erg gewelddadig. Zwaar mortiergeschut dat hele woonwijken plat bombardeerde. Massaal gebruik van terreur: vanaf de heuvels werden ‘barrel bombs’ naar beneden gerold. Zo rolden twee leden van Etzel, Chelbi ben David en Shaul Bador zo’n bomvat binnen in café Venezia naast de Al Ahamra-cinema, wat veertig burgerdoden maakte. Die terroristen zijn nu Israëlische nationale helden. Dan volgde het plunderen. Om mij te beperken tot een zionistische bron: “De Irgun (Etzel) soldaten begonnen te plunderen. Eerst kleren, bloesjes en juwelen voor hun liefje, maar daarna begonnen ze systematisch te plunderen, alles wat maar kon meegezeuld worden: meubels, tapijten, schilderijen, huisraad, serviezen, bestek … en wat ze niet konden meenemen werd systematisch vernietigd: ramen, piano’s, lusters, een ware vernielorgie.” Jon Kimche, Seven Fallen Pillars, Londen 1950.
Sheikh Muwanis is nu Ramat Aviv, Salama: Kfar Shalem, Manshieh: the City, Summeil: Givat Amal en Jamassin: Bavli.

Ilan Pappé: “We hebben drie soorten bronnen die over verkrachtingen rapporteren en weten daarom dat er ernstige gevallen van verkrachting plaatsvonden. Het blijft evenwel moeilijk om een idee te krijgen van de aantallen vrouwen en meisjes die op deze manier het slachtoffer werden van de Joodse troepen. De eerste bron vormen internationale organisaties als de VN en het Rode Kruis. Zij hebben nooit een overzichtsrapport opgesteld, maar we hebben wel korte en bondige vermeldingen van individuele gevallen. Zo rapporteerde een vertegenwoordiger van het Rode Kruis, De Meuron, al snel nadat Jaffa was ingenomen, hoe Joodse soldaten een meisje hadden verkracht en haar broer hadden vermoord. Hij merkte in het algemeen op dat de vrouwen, aangezien de mannen als gevangenen werden afgevoerd, aan de genade van de Israëli’s waren overgeleverd. Yitzhak Chizik schreef in de hierboven genoemde brief aan Kaplan: ‘En over de verkrachtingen hebt u waarschijnlijk al wel gehoord.’ In een eerdere brief aan Ben-Gurion rapporteerde Chizik hoe ‘een groep soldaten een huis was binnengevallen, de vader hadden vermoord, de moeder verwond en de dochter verkracht.
… Jaffa schijnt een centrum te zijn geweest voor de wreedheid en oorlogsmisdaden van de Israëlische troepen. Een bataljon in het bijzonder, bataljon 3 – onder leiding van dezelfde persoon die het commando had toen de soldaten bloedbaden aanrichtten in Khisas en Sa’sa en de omgeving zuiverden – was zo barbaars in zijn optreden dat de soldaten werden verdacht van betrokkenheid bij de meeste verkrachtingen in de stad.”

Weetje: huis van Simon de leerlooier: Ten tijde van Jezus, heette het huidige Jaffa in Palestina ‘Joppe’. Petrus verbleef daar bij een zekere Simon de leerlooier (zie bij de foto’s het huis van Simon de leerlooier). In de Handelingen (Hand. 9:40) lezen we dat Petrus in Joppe Tabita uit de dood opwekte. Op dezelfde plaats kreeg hij ook nog een visioen, waaruit bleek dat hij Jezus’ boodschap ook aan de heidenen of niet-joden moest verkondigen.